Alle inzendingen over idool

Terwijl ik dit schrijf, is K2 koortsachtig op zoek naar K3. Toen Kathleen enkele maanden geleden aan Karen en Kristel vertelde dat ze wel heil zag in een leven zonder K3, brak de hel los. Niet in het minst voor het brein achter K3, Gert Verhulst. Maar Gertje zou Gertje niet zijn als hij van de nood geen deugd maakte en zonder dat iemand er om vroeg…

(voor Evelien Hogeweg) De zwarte, ijzeren mensfiguur in mij zakte naar het binnenste van de aarde en wie overbleef was pure zijde in een zuiver licht. Zij lag ter aarde gestrekt in volle overgave, ik houd van haar, zoals ik van de vroege zon kan houden, zoals nu iedere windrichting haar naam draagt, zoals een oermoeder haar kinderen draagt, toelacht…

(voor Jan-Jacob Slauerhoff, bij de tentoonstelling 'Dichter op zee', Scheepvaartmuseum, Amsterdam) Nauwelijks versleten lag hij daar als een dromende poes onbeweeglijk op een dak, oranje van de abrikozen, afgesloten van de woelige wereld, niet om aan te raken, laat staan aan te passen, trouwens, hij was me toch te groot geweest, ik was erin verzopen…

(voor Marina Tsvetajeva) Ik ben van hoek naar hoek gelopen, ik heb iedere meter afgetast, ik heb zelfs geproefd van de modder, uren heb ik daar gestaan in een cirkel van witte kaarsen, verliefd op een vaal portret, dat ik bij me draag sinds mijn eigen eenzaamheid mij wurgde. Bitter waren de nachten dat ik droomde van haar stem, die danste op mijn…

Mocht jij, hooggeachte bezitter van 'Une Saison en Enfer' uit 1873, deze woorden lezen, zou je dan zo vriendelijk willen zijn om een arme dichter uit het dikwijls zo koude, prozaïsche Holland een groot genoegen (voor hem van onschatbare waarde) te doen en zou je hem dan via de redactie van deze site willen uitnodigen, inderdaad, ik nodig mijzelf hierbij…

'Je veux devenir bien fou de rage' Rimbaud Je ogen stonden dof, verbitterd door het leven, al was je hoogbegaafd en smeet je de parels voor de zwijnen, maar je sleep je hersens voor een krachtige wraak, in Charleville, die duistere plek in jouw geheugen, ontstond de eindeloze onvrede met je onechte ik, die gevoed werd door je harteloze…

(voor Wim Hazeu, uitgever/schrijver) Allemaal letters dwarrelen met brandende staarten door zijn enorme, maar milde chow-chow-hoofd (met mijnwerkerslampje) als manna voor de hongerende ziel. Hij is de stoere stuurman, die blijft varen in de hevigste stormen. Zijn Russische motor knettert moedig en soepel voort, met een ouderwets sjekkie in de zijkant…

‘Mijn papa is de beste vader geweest’, zei dochter Paris over Michael Jackson. Het was een ontroerend moment uit een ingetogen dienst in het Staples Center. Veel emoties, grote woorden en mooie muziek. Zijn broers pakten de microfoon en zongen ‘Smile’ en ‘Gone to soon’. Zij huilden om hun overleden broer, legden hun hand op zijn gouden kist. Stevie…

(voor Jan Wolkers) Langs de steile dijken van het ruime Texel zag ik stoere schapen in hun wollen vacht en wacht eens, daar liep de trotse Jan, de schapewol glinsterde op zijn kunstzinnige hoofd, een mollige piraat op zijn eigen eiland, maar wat een mooie man was hij toch zo wens ik ook te worden in mijn ouderdom. Zijn wijze blik duidde ongetwijfeld…

'Wat ben je aan het lezen?' wil de kleine zanger weten. Napoleon in Egypte. Zegt hem niks, net zoveel niks als Pinksteren hem niks zegt. Ja, dat we dan met de hele familie op pad gaan en leuke dingen doen. En vooral niet doen. Want voordat negentien man op pad zijn is de dag zowat al om. Zelfs het samenstellen van een voorhoede kost de nodige moeite…

Nee, trots was hij er niet op. Gluren door een telescoop naar een meisje van de flat tegenover je was niet netjes. Meisje? Ach nee, een godin was zij. Deze laatste gedachte pleitte hem vrij, vond hij. Zijn linkeroog volgde de focus. Langs de hemel waar Venus stond, alsof hij zichzelf voor de gek wilde houden dat hij het heelal zou bestuderen. Dan…

Ik droom van een betere wereld. Eén van de dingen die dat doel dichterbij kan brengen is: smaakontwikkeling. Je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen. We zouden moeten voorkomen dat jonge kinderen worden blootgesteld aan wansmakelijkheden (negatieve smaakontwikkeling). Ze moeten namelijk niet gaan denken dat iets ‘zo hoort’, alleen maar omdat het op…

Ik doorkruiste stomtoevallig het stadje, zou het wellicht niet eens herkend hebben. Eigen schuld dat ik er terechtkwam; ik was met een vriend, ook een bezield collectioneur, nog even langs Peters geweest. Een goed oog voor porselein heeft Peters, en dit Loosdrechtse porselein... maar leg dat maar eens aan mijn vrouw uit, ik zag de bui al hangen, niet…

Óm ben ik! Ik, die niets van voetbal snapt en een scheidsrechter niet van een bal kan onderscheiden heb het licht gezien. Het heeft een tijdje geduurd maar eindelijk is het zover. Tijdens de afgelopen WK heb ik beroepsmatig naar wat wedstrijden zitten te kijken omdat er van mij verwacht werd dat ik daar iets zinnigs over zou schrijven. Na vijftien…

Iedere dag als ik langs je foto loop, kijk ik even naar je. Ik geef je even een stiekeme knipoog of laat je mijn glimlach zien. Gewoon om te laten weten, dat ik je nog lang niet ben vergeten en dat dat ook nooit zal gebeuren. Er gaat namelijk geen werkdag voorbij, zonder dat ik iets aan je zou willen vragen of gewoon even met je zou willen praten. Vooral…

Dagblad De Dortenaar organiseert ook nu weer de jaarlijkse verkiezing "Top Honderd Grootste Drechtstedeling Aller Tijden, 100 namen". Wijlen dichter-journalist Nico Scheepmaker zou zijn vingers hebben afgelikt. Hij was een groot liefhebber, ontwerper en analyst van lijstjes. De lijst 2005 staat hieronder. Wie mogen meestemmen: zie www.schrijvers.nl…

Sinds gisteren heb ik een echte Bouvrie in huis. Een Jan des Bouvrie! Een boekenkast. Zelf noem ik het liever een “bibliothèque”, dat past beter bij een echte Bouvrie. Dat kost dan meteen een paar honderd Euros meer, maar het is toch veel chiquer als je kunt zeggen dat je een bibliothèque van des Bouvrie hebt? Een boekenkast van Jan, klinkt meteen…

En ik vraag me af hoe ik opnieuw zo stom kom. Ik wist het toch van te voren? Ik zou het toch niet meer doen? Ik weet wat een ellende het is, wat voor rotgevoelens het met zich mee brengt en hoeveel onzekerheid. Maar ik trap er weer in. Ik dacht altijd dat ik niet harder kon vallen. Als je al plat op de grond ligt met je gezicht naar beneden, wat…

Ik hou een foto in mijn hand. Mijn ogen glijden over de kleuren, de vormen, tasten het papier af met hun gretige blik. Mijn handen laten hun vingertoppen over de lijnen gaan, snel, vluchtig, ik heb mezelf net op tijd in de hand om te verhinderen dat mijn lippen het spelletje meespelen. De man, jongen, persoon op de foto kijkt naar een verte, in zichzelf…