Alle inzendingen over overig

Olaf had zijn jack gepakt en was weggelopen, zonder dat iemand hem tegenhield. Het gebeurde nadat zijn vader had gezegd “Doe nou gewoon een keer even normaal”. Daarbij had hij met zijn hand tegen het aanrecht geslagen, niet hard, meer om te benadrukken dat hij het meende. Doelloos loo...

Na de vorige paar afleveringen die zich in de 50’er jaren afspelen terug naar het nu. Het hoofdpersonage Ben gold toen al als het rot neefje Bennie. Inmiddels in deze aflevering een oude man en nog steeds een onaangenaam type. Dat verklaart een collectieve afkeer; sterker nog: daarin vindt men rec...

De keukendeur zwaait open. Wild. Hij staat in de deuropening, buiten adem. Zijn jas hangt half van zijn schouder, zijn haar nat van zweet. Zijn ogen schieten langs de tafel, de dampende schalen, de drie borden, haar handen die een bord omklemmen. Hij komt naar haar toe, pakt haar onderarmen vast. ...

U las dat ik een moeizame binnenkomst had bij mijn bezoek aan Ben. Knikkers, overal knikkers. Ik kon de overkant van die zee knikkers pas veilig bereiken langs een kronkelige route, die Ben mij aanwees. Voor de laatste decimeters stak hij mij behulpzaam een bezemsteel toe, waaraan ik mij vasthield. ...

Kenmerkend voor Ben was, dat niemand hem graag zag. Het type van 12 ambachten en 13 ongelukken. Hij was een nietsnut en mislukkeling zonder weerga. Als kind was hij het rare jongetje dat nooit (of op zijn gunstigst het laatst) werd gekozen om in een team te zitten. Uit een grabbelton vol geruchten e...

In de zomer van het jaar 2000 kwam Bjarne Gosse op een regenachtige middag Joshua Eenoog tegen in het Amsterdamse bos. Het was toevallig en juist daardoor klonk er enthousiasme in de stemmen van het weerzien. Bjarne vertelde de authentieke Joshua dat hij niet meer in de georganiseerde geestelijke g...

Wij eten meestal rond de middag de warme hap. Ondertussen kijk ik gelijktijdig, voor zover mogelijk, met het bord op schoot naar het kookprogramma van Max. Vooral als die vlotte, eeuwigjonge, meisjesachtige, sympathieke en charmante Sandra Ysbrandy aan de beurt is om haar kookkunsten te vertonen. ...

De snoek ligt stil tussen het wier, als een vergeten gedachte. De wereld boven hem ruist van licht. Elke golf verandert de kleur op zijn kieuwen. Honingzacht glijden de peddels van de visser door het water. De vis herkent hem. Deze roeit altijd zo, alsof hij stilte door het water klutst. Even...

Het binnengaan mijn broers kamer voelt als een vuist in mijn gezicht. Over de hele vloer ligt een tapijt in de kleur van rijpend graan. De muren zijn geverfd in een doffe, ijzerachtige tint, als opgedroogd bloed. Zelfs op bewolkte dagen lijkt de kamer te gloeien, alsof er ergens in de buurt bra...

De ochtendlucht smaakt naar metaal, denkt ze. Kil en scherp, een randje roest aan de rand van haar tong. Vroeg in de ochtend - als de stad nog gesluierd ademt en de kou geluiden een blauwte geeft die pas in de middag verzacht - ruikt alles altijd minder transparant. Bij de bakker drijft de geur van...

De economische crisis in ons nederige land bracht ook de plezierschrijver Jan Boter en de cultuurjournaliste Emma Petronella in de problemen. Er moest geld op tafel komen anders was het afgelopen met de welvaart waarvan ze zo hadden genoten in de jaren voor de bittere crisis. Ze besloten de handen ...

We zagen het meteen toen we het tuinhek openduwden: het glas van de voordeur lag in scherven. We stapten over het pad, langs de vergeelde hortensia’s die we niet hadden gesnoeid. De deur stond op een kier. We wisten zeker dat we hem hadden dichtgetrokken. Voetstappen in de hal. Zanderige afdrukke...

Voor de lezer met een sterk historisch gevoel noem ik een jaartal. Dat is het jaar waarin de Schertsverhalen zich tot nu afspelen. Dat is circa 2003. In het toekomstige Deel 4 geef ik een toelichting die de onderlinge samenhang van al die verschillende verhalen uitlegt. De geharde en ervaren leze...

Onverwacht werd er op deur geklopt. Een magere man met - zo leek het - lege broekspijpen en een bleek gezicht dat recht deed aan het gezegde ‘vel over been’ stond onverwacht voor hem. Nee, hij was geen Jehova-getuige. Gelukkig maar want hij had nu geen zin in een of andere heilloze discussie. ...

Het is mijn tweede doopnaam. Maria. In het katholieke zuiden waar ik ben opgegroeid, heeft bijna ieder kind van mijn generatie die naam in zijn of haar doopnamen meegekregen. Vanuit de diepe overtuiging van vele ouders dat de universele moederlijke bescherming dan voor altijd bij je is. En omdat zov...

Toen de nieuwe maand begonnen was, oktober 2023, beweerde Astrid opnieuw dat Bjarne altijd op de verkeerde mannen viel. Bjarne wilde er niet over horen. Hij was nooit verliefd geweest op David, hij was een correspondentievriend, niet meer of minder. Het was een voor Bjarne nuttige vriendschap gewees...

“De man die de wereld verkocht”. De vreemde zin bleef maar in het dromende hoofd van Bjarne spoken. Het was te diep in de droomwereld om te achterhalen waar het over ging. Was het een zin uit een liedje dat hij vaak gehoord had? Een overblijfsel van een gesprek met een psychiater? De droom gaf z...

“Waarom zoek je niet gewoon iemand uit Nederland?” De woorden van Astrid klonken hard in de oren van Bjarne. Vooral het woordje “gewoon" had een gemene ondertoon. Wat wist Astrid eigenlijk over de ervaringen van Bjarne, die meestal niet over één nacht ijs ging wanneer er een correspondentie...

In de jaren vijftig was ik een kind en waren de zaterdagen de fijnste dagen van de week. Je moest toen op zaterdagmorgen nog naar school. Maar vanaf de middag begon het zaterdagfeest. Als de school uitging om twaalf uur stond er iemand van het Leger des Heils briefjes uit te delen. Daarop stond wel...

“Ik liep door een volkomen lege en onbekende straat in een stad waar ik nog nooit was geweest. Maar onderweg zag ik aan de overkant een aantrekkelijke man lopen. Ik rende naar hem toe om te kijken waar ik was. Ik raakte zijn schouder aan en hij draaide zich om, ik was verrast, want ik zag je gezic...

“Jammer dat jij jouw intelligentie inzet voor duistere zaken. We hadden een sprankelend contact samen via het internet, totdat jij zonder duidelijk aanwijsbare reden het pad van de misdaad koos. Jouw leugens, en telkens nieuwe leugens, ze hebben mij doen wankelen. Je hebt al die tijd een toneelstu...

Wat is, is aanwezig wat was is geweest...

In de supermarkt ligt naast de broccoli, andijvie, spinazie en sperziebonen een bos oranje wortelen. De groenten kijken een beetje lacherig naar de wortels.  Ze zijn met elkaar aan het smoezen over wie wat zal zeggen over de kleur van die wortels. Ze stoten elkaar aan, kijken steeds stiekem naar d...

Over mijn zeer bewuste en definitieve leefwijze of levensstijl heb ik een persoonlijk gedicht geschreven. Volgens mij zijn er twee groepen mensen: groepsmensen en Einzelgänger. Uit het gedicht blijkt bij mij het laatste het geval. Hoewel ik iemand heb, bij wie ik om de 2 of 3 maanden eet en met h...

De trein naar de stad waar ze ooit gelukkig was, staat klaar. In die stad was ze jaren geleden opgenomen in een pleeggezin, omdat haar moeder het niet meer aankon. Ze was toen twaalf jaar. Het was een gezellig gezin, met vier kinderen. Ze moest wel erg wennen aan de drukte. Thuis moest ze altijd s...

Vroeger spaarde m’n moeder de Douwe Egbert punten die je moest uitknippen van de omslag om de koffiepakken. Echt een klusje voor ons kinderen. Het hoofddoel was het hele ‘boerenbont’ servies bij elkaar te sparen. Het is haar gelukt want in een groot gezin is de omzet wat koffie betreft groot. ...

Ze heeft een cursus gevolgd over kleuren en wat ze betekenen. En vooral wat kleuren kunnen uitstralen. Ze weet nu precies welke kleur ze moet dragen voor een bepaalde gelegenheid. Vandaag heeft ze een sollicitatiegesprek bij een makelaarskantoor. Ze kiest voor een blauwe outfit. Op de cursus wer...

Vandaag voor het eerst even bij onze nieuwe warme bakker in het dorp wezen kijken. Ik moest een pakje roggebrood. Mijn vrouw had dat er onder andere vorige week ook gehaald en het was heerlijk. Toen ik de zaak binnenliep was er slechts één klant die een heel verslag deed aan de oudere vrouw acht...

Ze had een vriend, maar eigenlijk vond ze hem niet meer zo aardig. Hij was nogal bezitterig en als hij zijn zin niet kreeg dan had hij wel eens losse handjes. Ze was een beetje bang voor hem. Ze wist nooit precies wat ze aan hem had. Hij was heel bijgelovig. Klopte regelmatig iets af, liep nooit o...

‘Ik ben het zat!’ zegt de eikenhouten bank kwaad, ‘Die moderne stoel staat nu al weken vlak naast me.’ Hij heeft er meer dan genoeg van. Die stoel past niet in het deftige interieur, vindt hij. De andere meubels zijn het roerend met hem eens. Ze staan hier al jaren, ze zijn onverslijtbaar....