Alle inzendingen over Mobar

Mobar noemde het emoties begraven, het verlangen om elkaar weer te zien negeren.…

In de herfst van 2007 was Bjarne een trouwe bezoeker van het Weblog van Mobar geworden. Met lede ogen zag hij aan dat de blonde indianenvrouw alles uit de kast haalde om Mobar te manipuleren. Op een gegeven moment haalde ze hem over om samen te gaan musiceren.…

Alle gedichten waren plotseling verdwenen en niet meer terug te vinden op het weblog van Mobar. De blonde indianenvrouw bespotte de onhandigheid van Mobar. Bjarne besloot om zich niet met de discussie te bemoeien.…

Er ontstond een band met Bjarne en Mobar. Er werden discussies gevoerd over het hebben van een psychiatrische aandoening. Vooral Mobar was kritisch, nadat hij openlijk getuigenis had gedaan over een internetliefde. De televisie werd minder populair bij Bjarne.…

Schrijver: mobar Via Mobar kwam Bjarne erachter dat de eeuwige student Alex H. ook begonnen was met gedichten schrijven. Het stimuleerde Bjarne om weer aantekeningen te maken in zijn Hector Havermout schrift.…

Toen de laatste dag van het jaar 2023 aanbrak, las Bjarne op het internet een gedicht van de dichter Mobar V. met als titel “De laatste dag van het jaar.” Bjarne vroeg zich af waar het gedicht over ging? Een liefde die niet meer leefde, het einde van een bewogen jaar, de zoektocht naar een nieuwe liefde. Hij kon het niet meer aan Mobar vragen.…

Mobar Vorstkasteel, 13 juli 2021, Amsterdam. Bjarne wist over wie Mobar had geschreven. Ze was niet meer in ons midden, de dichtkoningin. De dood had haar opgehaald. Het verdriet over de dood van deze edele auteur van de vrouwelijke kunne deed de teleurstelling over het contact met Mentrum in één keer vergeten.…

Drie weken later liep onze vader plotseling weg, zonder te zeggen waarom. We wisten niet wanneer hij terug zou komen. We hadden geen klok meer. De tijd was alleen nog maar af te lezen aan het stijgen en het dalen van de zon, en dat gebeurde alleen overdag. Er kwam een laagje stof over onze huid te liggen. Onze ogen keken verwilderd naar de wereld…

Hij was al dikwijls van plan kussentjes te kopen bij de Xenos. Door het goedkopere wc-papier had hij niet alleen geld, maar ook het milieu gespaard. Omdat hij weinig at hoefde hij ook weinig te poepen. Zo had iedereen er een beetje voordeel van. Hij dacht al een tijdje aan kussentjes, en toen ze in het oude automobiel op een dag langs een winkelcentrum…

“Het is een schande, als de kat weg is dansen de muizen op tafel, politiek geweld heeft het respect vermoord, de stad is een jungle, je moet vechten om een parkeerplaats, en als je wegrijdt vragen ze om geld, de smeerlappen, alsof je zelf geld hebt om heroïne te kopen, of cultuur te subsidiëren met een onnavolgbare rap. “ het liedjesfestival zendt onaanvechtbare…

Of ik hem gezien had, vroeg je mij, in mijn lucide dromen. Een antwoord had ik niet. In duister van het niemandsland was ik alleen en zonder vragen. Ik had hem wel gezien, maar er niet over gesproken. Die nacht toen de stilte veertien talen sprak, zag ik hem met zijn schimmel op het dak, maar bleef ik zwijgen in mijn hart. Het was gevaarlijk om…

Je wilt het niet kenbaar maken, de bewondering, omdat de gedichten zoveel betekenen, en ze niet van complimenten hield. En nu ze dood is lijken de woorden nog helderder en geplaatst, alsof je ze niet kunt ontwijken onder het droeve maanlicht van de nacht. Je hebt urenlang in haar gedichten gedwaald op zoek naar een stem in het duister. En ze liet je…

Amsterdam, Februari 2018 De film gaat er echt komen. Een spannende film over de dagen oorsprong. Hij weet het nu zeker. Ze gaan een film over de dagen van oorsprong maken. Er hangt een zoete geur van regen in de nachtelijke achterbuurten van de stad. Er staan hier veel gebouwen leeg, om te worden gesloopt en plaats te maken voor broodnodige nieuwbouw…

Het Platteland, Mei 2025 "Neophron percnopterus, Aquila chrysaetos, Haliaeetus albicilla, Hieraaetus fasciatus, Ptyonoprogne rupestris, Riparia riparia, Coccothraustes coccothraustes. " De blonde Alfons Antana spreekt de namen voorzichtig uit, met een Rooms Katholieke plechtige toon in zijn breekbare jongensstem. Maar plots reageert hij…

Kreta, September 2017 Een keer een grote stad bezoeken voordat deze droom verloren gaat. Een pas vergeten ochtend, een wandeling, te voet, door de grote stad. Op een dag in 2017, september in een Griekse stad, een zonnebril kopen, tegen de zon die in de ogen schijnt. De lange pier aan de kade die in de zee loopt. Toeristen komen, gaan, lopen elkaar…

Bij het okergele appartement in het dorpje Koutoulifari geniet de donkergebruinde Alfons op het balkon van een fijn avondbriesje, en het lezen van een bijzonder hoofdstuk van de spannende thriller Joop, geschreven door Mobar Vorstkasteel, een nog onbekende schrijver van het Europese platteland.…

"Het is een verdomd spannend boek, het is geschreven door de schrijver James Absurdy" “Een onbekende Amerikaanse schrijver, die in de jaren negentig bevriend raakte met de Nederlandse schrijver, Mobar Vorstkasteel.” zegt Adriaan rustig terwijl hij een sigaret opsteekt.…

Een laatste licht viel over het sombere avondland. De zomer was voorbij, duisternis kwam spoedig aanzetten, met wind, regen en invallende koude. Thomas was eenzaam in de spokentuin, die hij had aangelegd met zijn herinneringen. Prachtige vlinderstruiken, bont gekleurde zomerbloemen, overal zag hij de kleuren van zijn herinneringen. Er stonden beelden…

De twee goed verzorgde homoseksuele Hollanders, zitten in een hevig tegensputterend huurautootje, beklimmen met dit voertuig een Griekse berg, terwijl de magen knorren, het huurautootje zijn best doet, de hoogte te bereiken. Een half, nogal taai stokbrood, met kaas, met een rare smaak, een kop waterige koffie in de rommelende magen. Met het rode huurwagentje…

Een socioloog scheef mij brieven voor het begin van de grondoorlog, toen ik nog niet wist dat ik voor verhuizing in aanmerking kwam, om eindelijk een einde aan deze ellende te maken. Het kraakpand waarin ik woonde werd bewoond door anarchisten, degene met de grootste mond had het voortdurend op mij gemunt. Ik voelde mij een buitenbeentje, net als mijn…

Dit is wat ik heb: Een zelfgeschreven gedichtenbundel, een twintigtal verhalen, een stuk of vijftig schilderwerken, een familie die mijn deugden niet inziet,een beperkte vriendenkring die mijn verhalen niet leest, een heleboel onbegrepen liefde, misgelopen genegenheid, en een allergie tegen onrecht. Dit is wat ik wil bereiken: Meer spiritualiteit…

De vitale dertiger Jeroen Splinterman is droomdeskundige, in een oude, achtergestelde wijk te Amsterdam. Ondanks, of misschien juist dankzij zijn iets kleinere linkerbeen, zijn grotere rechteroor, en krommere linkerduim heeft hij heeft zich sedert jaren in dromen verdiept. Ondanks zijn traumatisch verlopen jeugd heeft hij zich gestort op de bestudering…

Naamloos, maar ik schilder je. Je bent ontstaan uit de zaadcel van een ongelukkige vader en de eicel van een behaagzieke moeder. Jouw geboorte verliep niet zonder moeite en riep pijnlijke herinneringen op aan de omgeving. Tijdens jouw jeugd kreeg je te maken met grote tegenslagen, je moeder raakte verslaafd en je vader ging er met een andere vrouw…

Ik had een nare, onrustige droom. Het was voorjaar, een jaar of wat geleden, en het regende niet. Er was geen reden voor een regenjas in dit regenland. Maar wat deed ik daar? Wat moest ik in die supermarkt anders dan boodschappen doen, en waarom was ik naakt en liep ik naar de vruchtensapjes en het vlees? Waarom riep ik "Mevrouw U kunt dit goedkoper…

Er is een liedje, het heet Old paint. Het is een liedje van Loudon Wainwright. Het gaat over iemand die zijn excuses aanbiedt aan een vrouw die hij heel aardig vindt. Alfons Antana heeft er een heel verhaal omheen verzonnen. Het gaat eigenlijk over zijn schoonmoeder, maar ook over zijn eigen moeder. Ze staat op het station waar de trein gaat…

Alfons was zeventien jaar oud, mager en in de war. In de wachtkamer bij de tandarts hoorde hij een liedje van de enkele jaren oudere Kate Bush, de man met het kind in zijn ogen. De tandarts kon geen gaatjes vinden, Alfons ging opgelucht naar huis, maar het liedje bleef in zijn hoofd zingen. Hij moest aan iemand denken toen hij het hoorde. De volgende…

Alfons hoorde het liedje vlak voordat de nieuwe eeuw begon: “ Nothing “ van Townes van Zandt, “niets” in het Nederlands. Het ontroerde hem diep van binnen, die desolate stem, de diepe heimwee die het in hem opriep door de introverte passage over de moeder. Alfons hoefde zelf ook niets meer: Geen erfenis, geen behaagzieke moeder, geen schizofrene vader…

Er klinkt een liedje van Neil Young op de radio. “Hart van goud”, ik heb het al dikwijls gehoord. Een traan rolt uit mijn oog. Waarom denk ik aan vroeger? Het muziekprogramma wordt onderbroken door het weerbericht: Regen! Waarom luister ik er naar? Ik ben iets uit mijn leven verloren geraakt. Wij, het gezin, woonden daar waar de lantaarnpalen geen…

"We zouden helden kunnen zijn", zong David Bowie via de buitenlandse radiozender terwijl ondertussen diep in jouw binnenste de eerste homoseksuele gevoelens begonnen met ontluiken. De vergelijking met sneeuwklokjes vroeg in de voorjaarssneeuw, kwam in je op, het geluk was pril, je wist nog niet dat je op later leeftijd ambities als dichter zou krijgen…

“Mezelf kennen en jou kennen, is het beste wat ik kan doen” hoort Alfons door de liedjesradio die hij op zakformaat bij zich draagt. Hij is op weg naar het graf van een overleden vriend. Hij heeft allerlei vreemde gedachten. “Mezelf kennen en jou kennen, is het beste wat ik kan doen”, het is een liedje van Abba, en Alfons had het lange tijd niet gehoord…