Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het raadsel van de zwarte poes

Hij was al dikwijls van plan kussentjes te kopen bij de Xenos. Door het goedkopere wc-papier had hij niet alleen geld, maar ook het milieu gespaard. Omdat hij weinig at hoefde hij ook weinig te poepen. Zo had iedereen er een beetje voordeel van. Hij dacht al een tijdje aan kussentjes, en toen ze in het oude automobiel op een dag langs een winkelcentrum reden, besloot hij zijn impulsen te volgen. Op de benedenverdieping stonden allerlei kaarsen, veelal scherp geprijsd, maar hij gaf niets meer om kaarsen, er was al rook genoeg op de wereld.
En hij miste de kat, Tobias, die door zijn dood van de aardbol was verdwenen.

Wierook, verdachte luchtjes, allemaal ongezond, er was al rook genoeg.
De winkel volgeladen met spullen die hij niet nodig had. Hij kwam alleen voor de kussentjes en die lagen een verdieping hoger. Ja, daar lagen ze, hij stak zijn handen uit en bevoelde de kussentjes. Zijn gedachten gingen naar Tobias, de overleden kater, die net als hij dol op kussentjes was. Een paar meter verder naar links stond een spiegel. Hij dacht dat hij iets zag bewegen. O, nee, dat was hij natuurlijk zelf in de spiegel.
Hij keek even vluchtig naar de afbeelding van zichzelf in de spiegel, maar dacht opnieuw dat hij iets zag bewegen. Hij dacht dit nogmaals, en nogmaals. Er bewoog iets in de buurt, maar hij was het niet zelf in de spiegel.

En toen plotseling zag hij het, een zwarte poes op een zwart kussen. Perfecte schutkleuren voor de poes, die eigenlijk in het magazijn hoorde om muizen te vangen.Hij streelde het beestje aandachtig, verrukt over deze toevallige kennismaking. De liefde was wederzijds. En hij dacht bij zichzelf: heeft dit een betekenis? Waarom ligt die zwarte poes hier op een zwart kussen in de winkel?

De zwarte poes bleef nog dagen in zijn gedachten. De kussentjes kregen een bestemming op de slaapbank in de kamer.
Nadat de kussens op de bank waren gelegd, kwam hij erachter dat hij te weinig kussens had. Ook kon hij de zwarte poes, die hij in de winkel had gezien, niet vergeten. Er bestond wel een kans dat de zwarte poes er weer zou zijn. De vrienden besloten enkele weken later opnieuw de Xenos op het winkelplein te bezoeken. Opnieuw liepen ze langs de afdeling met allerlei soorten kaarsen, grote kandelaars en opbergkisten, naar de trap, voor de kussenafdeling op de eerste verdieping.
Hij dacht weer aan Tobias, en was benieuwd of de zwarte poes er weer zou zijn. Maar waar hij ook keek, de zwarte poes was nergens meer te bekennen. Waarschijnlijk voorgoed naar het magazijn verbannen om daar muizen te vangen.

Hij kocht een extra groot kussen, en nog een kleiner kussen, om de kussenverzameling voor op de bank compleet te maken.
Eenmaal thuis ging het gesprek weer over de zwarte poes. Het werd tijd om weer eens na te denken over de mogelijkheid zo'n katachtig monster in huis te nemen. Op internet werden advertenties nagespeurd, een kat die overal tegen aanplast, vast geen goed idee. Een prachtige witte chocolade punt siamees, helaas meteen al weg. Sommige poezen blijven dagenlang in je hoofd hangen.

Een week later, een prachtige Abbesyn, met een heel leuk koppie, en ongeveer hetzelfde karakter als de op de mensen gerichte Burmees. Maar helaas, het adres was helemaal in Groningen. Maar de speurtocht was begonnen, een kat of poes, van drie tot vijf jaar oud, kortharig Oosters of Afrikaans type, liefst aanhankelijk en op mensen gericht.

Het raadsel van de zwarte poes, was allang geen raadsel meer, die poes had daar gelegen om ze te wijzen op het begin van de speurtocht naar een nieuwe poes of kat.
Niet om Tobias te vergeten, maar om weer wat katachtige gezelligheid in huis te halen.

De vrienden bleven maar denken aan de zwarte poes die zijn in de winkel op een zwart kussen hadden gezien. Een goede vriendin had gevraagd waarom ze de poes niet de winkel hadden uitgesmokkeld, maar zij moesten haar het antwoord schuldig blijven. Dat was vast niet gelukt want de andere mensen in de winkel waren ook vertederd door de zwarte poes.
De vrienden zochten het hele internet af naar een andere poes of kat, maar omdat ze bleven denken aan de zwarte poes, besloten ze het er op te wagen. Ze besloten voor de derde keer naar de Xenos te gaan, om te vragen of de zwarte poes te koop was.
Toen ze in de winkel kwamen en naar de bedrijfsleidster vroegen, kwam die vrij snel opdagen. Ze dacht dat er een klacht was over een aangekocht artikel.

"We komen voor de zwarte poes", zei Hubert eindelijk.
"De zwarte poes?" vroeg de bedrijfsleidster verbaasd.
"Ja, we willen de zwarte poes kopen".
"Wat denkt U wel, we zijn hier geen dierenwinkel, we verkopen alleen
dieren van hout, olifanten en giraffen, maar geen zwarte poezen".
Toen begreep ze kennelijk opeens welke zwarte poes er bedoeld werd, want
ze voegde er aan toe:
"De zwarte poes blijft in het magazijn om muizen te vangen, voor een poes voor op de bank moet U bij een dierenwinkel zijn".
De vrienden dropen teleurgesteld af. Ook dit plannetje om aan een lief poezenbeest te komen was in het water gevallen.

Er was een hoop sneeuw gevallen en de kerstdagen begonnen te naderen, misschien was het gewoon geen goede tijd voor een nieuw lief poezenbeest. Misschien moesten zij gewoon afwachten totdat er in het nieuwe jaar weer een aanhankelijk lief poezenbeest hun pad kruiste. De vrienden besloten de zoektocht voorlopig af te blazen.

Het nieuwe jaar zou een goede tijd zijn voor een nieuw poezenbeest. Het hoofdstuk van de zwarte poes werd afgesloten, met de herinnering aan een glimlach van toen ze het poezenbeest voor het eerst hadden gezien in de Xenos op een zwart kussen.

Schrijver: mobar
Inzender: Henk van Dijk, 21 december 2009


Geplaatst in de categorie: dieren

1.8 met 6 stemmen 546



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)