Alle inzendingen over afscheid verdriet vader

...waren kameraden; ik heb uw porseleinblauwe ogen gesloten bij het uiteindelijke afscheid..... Ach Vader, uw wezen is mijn wezen en mijn tranen houden niet op te stromen.....

...vermagerde, uitgemergelde lichaam keer op keer in mijn armen genomen op zijn verzoek en het om en om gedraaid in het bed Ver is Vader nu; ver achter de lichtende band van sterren die onze aarde omspant en daar hoop ik hem eens weer te zien....

...met onbekende bestemming; de dagen van onbezorgd geluk behoorden voorgoed tot het verleden en alles waarvoor vader geleegd had werd vader ontnomen; zijn muziek, zijn boeken, zijn thuis en zijn liefste, dierbare Rocky, de kameraad die ik hem had willen schenken.....

...het dressoir toonde ze trots en lieflijk haar pracht. De plant kon Vader geenszins vervangen; niet zijn ijsblauwe ogen met de pretlichtjes, die voorgoed afscheid van me hebben genomen, niet zijn vaderlijke filosofische raadgevingen, niet zijn liefde en vergeving. Maar ik besproeide en...

...En eens in de veertien dagen mocht je met je vader mee naar het Zuiderpark, altijd op een zondag, kijken naar een wedstrijd die altijd stipt om 14.00 uur begon. Je droomde ervan om later ook in zo’n prachtig rood-groen shirt te mogen spelen. Het leven van een voetbalminnend Haags jongetje...

...kind, in schaamteloze tranen zachtjes vroeg : "...Mama, vertel eens over mijn vader...."

...verdriet. Want in de beleving van zijn vader leken alle herinneringen aan deze dierbare plek afgebroken, voorgoed uitgewist. Onder een schrale winterzon reden ze stilletjes naar het verpleeghuis terug. Blijkbaar was dit voor hem de plek geworden waar hij zich thuis voelde. Gezien...

...van haar doopnaam "Hermina", de naam die haar vader zijn "zondagskind" had toebedeeld. Ze heeft de bittere drank van het leed zo vaak moeten drinken en de bitterheid legde beslag op haar hart, ziel en verstand gedurende die laatste jaren..... Wat zou ik er niet voor geven eenmaal met mijn...

...en getroost worden, geen verdriet zien en niet verdrietig zijn. Soms hoop ik dat God geen kamers meer over heeft, dat Hij moet zeggen: ‘Vol is vol.’ Die dag komt. Openbaringen 21 vers 4: Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen, er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen...

...slok water en vertelde over zijn fantastische vader die ook zijn beste vriend was geweest. Na deze afscheidsspeech van mijn jongere broer, die in gebaren op mij leek, kwam er weer muziek uit de speakers. Toen het cello nummer van Bach bijna was afgelopen stond ik op en liep met een foto in mijn...

...er niet is, als hij straks thuis komt is hij vaderloos, verdrietig staar ik voor me uit... De heer Thomson, de werkgever van Ruud, spreekt een paar woorden, evenals oom Cees, knap als je dat kunt, nee niets voor mij. Het Ave-verum speelt, het is bijna voorbij, de mensen lopen rustig langs de...

...bezochten we het museum in Utrecht, samen wandelden we in die zomer over de Strabrechtse Heide. Samen lachten we, samen huilden we.... Hij was mijn vader en is sinds lange tijd niet meer te midden van de levenden.... Eens is zijn hand voorgoed verkild in die van onze moeder toen het...

Mijn goede vader, die mij in alles heeft bijgestaan, was een Verlichtingsdenker. Hij hield vast aan de "Clarté Francaise" en het "aude sapere" maar hij staarde met grote verontrusting en ontzetting in de oneindige, lege en angstaanjagende kosmos; zijn onherroepelijke en onvermijdelijke...

...niet meer langs, die hem bij zijn naam "Willem" genoemd hadden. Hij was mijn vader....

...de jonge jongens op je kantoor die je als een vader bijstond. In de stoelen met de kobaltblauwe bekleding, in de gang van het verpleeghuis heb je me verklaard dat de encyclopedie voor mij was en mijn tranen vloeiden toen je me in de ziekenkamer vroeg voor te lezen uit je dierbare...

...sla, kool, worteltjes en dieprode tomaten. Toen vader gestopt was met werken legde hij zich toe op tuinieren. Het bleek een ware kunst om zonder gebruikmaking van een kas, de tomaten door het Nederlandse weer te slepen en ze tot mooie, volrode tomaten op te kweken. Tussen het tuinieren door had...

...herinnering aan het langdurige sterfbed van mijn vader, aan de langgerekte marteling die hij moest ondergaan in het verpleeghuis, dat oord van onheil bij uitstek. (Hoe vroeg hij mij zijn totaal vermagerde lichaam, vel over been, als een skelet, in mijn armen te nemen en om en om te draaien in het...

...is door meer moderne media. De middagen met Vader zijn voorgoed voorbij en mijn eens zo jonge en eens zo ongeschonden hart heeft zich moeten verharden onder het gruwelijke afscheid. Alleen Mozart's klanken overbruggen de rivier van de tijd, alleen Mozart zal me nog in verbinding stellen met...

...kledij kijken zelfbewust in de spiegel, maar alle lentes passeren..... Mijn vader stierf op 8 maart 1997.

...kwam halen; de meedogenloze, onverbiddelijke auto kwam voorrijden in de straat en voerde Rocky voorgoed weg. In het verpleeghuis, te midden van helse kwellingen, ziekte en ongeluk moet vader nog aan zijn lieveling gedacht hebben; in het aangezicht van de ongenadige dood had hij zoveel heimwee...

Het was in dat uur, Vader!, dat ik aan je ziekbed, dat zich gedurende elf maanden had voortgesleept, aan je benevelde geest het beeld opriep van onze gezamenlijke wandeling, zo lang geleden, in die onvergetelijke zomer, over de paden die zich slingeren over de Strabrechtse Heide. We waren...

...Heide. Je sloot je ogen in kalme, vredige berusting. Je was mijn vader

...weggevoerd met onbekende bestemming; de dagen van onbezorgd geluk behoorden voorgoed tot het verleden en alles waarvoor hij geleefd had werd vader ontnomen; zijn muziek, zijn boeken, zijn thuis en zijn liefste, dierbare Rocky, de kameraad die ik hem had willen schenken.....

...bij die ander en bestaat afscheid nemen dus niet. Zo redenerend heb ik nooit afscheid genomen van mijn lagere school (mijn geest waart er nog wel eens rond), heb ik nooit afscheid genomen van mijn vader (de familie keek al zo vreemd) en heb ik nooit afscheid genomen van dat ene vriendinnetje...

...door een zweem van vrolijkheid, gemengd met verdriet; een lied van eenzaamheid en afscheid, van een weerzien in het onbestemde, oneindige, transcendente land achter de horizon.... Die dag onweerde het en een felle regen stortte neer op de aarde, alsof de hemelen je afscheid kracht bij...

...graf en iedereen staat er omheen. Ik blijf mijn vader aankijken en ik hoop dat ik een deel van zijn verdriet mee kan dragen. De wierookgeur komt op mij af en de waterdruppels die de pastoor op de kist laat vallen rollen naar beneden de diepte in. De diepte... Opa gaat de diepte in. Langzaam...

...waar ZIJ is, mijn laatste moeder, mijn plaatsvervangende moeder van negentig jaar; nu ik al sinds lang wees ben, wees ben geworden na het afscheid van de allerliefsten. Rauw en uitzinnig verdriet overvalt me als ik denk aan het naderende uur van het afscheid, al te bedreigend, al te dichtbij....

...dat ze de regie over hun leven kwijt raken. Mijn vader had dat ook als hij merkte dat hij weer wat was vergeten. Ook zei hij vaak: 'Het is zo raar in mijn kop'. Als mensen beginnen te dementeren, lopen alle gedachten door elkaar heen: het heden en het verleden vermengen ze met elkaar. Verdriet...

...me aanhoren, zou mijn tranen drogen... Mijn verdriet verwaaide en vervluchtigde ongemerkt in de lange jaren na moeders dood als de geur van een ijl, ongrijpbaar parfum en ik zag het restaurant weer, nu in andere, gelukkige omstandigheden en het geluk keerde weer, onherroepelijk, onstuitbaar,...

Opnieuw, maar na lange, lange jaren ben ik de weg gegaan, ben ik de gang gegaan, weg van het vriendenhuis dat steeds mijn thuis was, waar ik ooit was ontvangen, kennelijk hartelijk en bereidwillig en liefdevol, waar het altijd veilig was en vertrouwd, waar geen dreiging en onrust...