Alle inzendingen over eenzaamheid mevrouw cadeaus

Mevrouw onthulde nu dat ze "Hendrika" heette maar graag "Riek" genoemd werd. Een naam die echter de laatste jaren door niemand uitgesproken werd wegens de allesoverheersende eenzaamheid van mevrouw.…

Mevrouw draagt, wellicht als "verkapt", "onopvallend" bewijs van dankbaarheid het zwarte shirtje dat ik haar schonk met daarop een goudkleurig medaillon.…

Het is niet voor het eerst dat we elkaar signaleren in een van de diverse restaurants die zij frequenteert, naar eigen zeggen "omdat de dag anders eindeloos lang duurt". Haar oude, vervallen oogleden liggen over haar ogen als een scherm en zij speurt in de vodderige en aftandse tijdschriften van de sensatiepers die volgeschreven zijn met riooljournalistiek…

De voorletter had hij gelezen op het naamplaatje bij de deur van haar kamer en mevrouw onthulde nu dat ze "Hendrika" heette maar graag "Riek" genoemd werd; een naam die echter de laatste jaren door niemand meer uitgesproken werd wegens haar allesoverheersende eenzaamheid.…

De voorletter had hij gelezen op het naamplaatje bij de deur van haar kamer en mevrouw onthulde nu dat ze "Hendrika" heette maar graag "Riek" genoemd werd, een naam die echter de laatste jaren door niemand uitgesproken werd wegens de allesoverheersende eenzaamheid van mevrouw.…

De voorletter had hij gelezen op het naamplaatje bij de deur van haar kamer en mevrouw onthulde nu dat ze Hendrika heette maar graag Riek genoemd werd, een naam die echter de laatste jaren door niemand uitgesproken werd wegens de allesoverheersende eenzaamheid van mevrouw.…

Mevrouw heeft pijnlijke tenen door een recente pedicurebehandeling, maar hopelijk doet dit euvel zich niet in figuurlijke zin voor door mogelijke ontactische opmerkingen van mijn kant...…

De eenzaamheid is allesoverheersend en het puzzelen en de bingo geven geen voldoening meer. Zovelen zijn weggevallen om mevrouw heen en nu heeft haar ziekte ook toegeslagen.....…

Vaak kwam ik haar tegen tijdens mijn eveneens doelloze, zinloze escapades; ze verwende zich zichzelf vaak met steeds nieuwe cadeautjes, al dan niet aangeschaft in Kringloopwinkels om het overweldigende psychische leed te stelpen..... Zo liet ze me bij onze laatste ontmoeting een glazen brander zien met twee "compartimenten" waarin waxinelichtjes…

Mevrouw heeft haar rollator geparkeerd bij de halte van lijn zeven. Ze gluurt als verdwaasd boven haar mondkap uit. De chauffeur van lijn zeven spreekt haar aan: "Hoort u mij, mevrouw?" De dame zou zijn moeder kunnen zijn. Mevrouw stapt in en neemt naast mij plaats. "Het is niet gemakkelijk" verklaart ze mij "Ik ben zo eenzaam".…

In haar hemeltergende eenzaamheid, slechts in het gezelschap van het zwarte knuffeldier, een pluchen hond die ze eens gewonnen had in een loterij en die de naam "Moriaantje" droeg moest de kerstpop haar feestdagen opvrolijken Mevrouw had me vaak gevraagd een "mokkaschnitt" mee te brengen, haar favoriete lekkernij....…

Kreeg mevrouw niet zoals de meeste vrouwen boven een bepaalde leeftijd een oproep voor b.v. een borstkanker-onderzoek? En toen mevrouw eenmaal dood was, heeft niemand iets geroken of is men het reukvermogen ook al kwijt in die omgeving? Afijn, nu is er dan een initiatief van: de eenzame ouderen moet je tijdens je vakantieperiode niet vergeten.…

Mevrouw is een fragiel, tenger oud dametje.…

Mevrouw is een fragiel, tenger oud dametje.…

Ik had mevrouw aangetroffen in diepe eenzaamheid, verdriet en wanhoop; een fragiel dametje dat echter grotendeels berustte in haar toch ook wel zelfgekozen situatie. Drie jaar lang bleef ik haar trouwe metgezel tot het einde plotseling kwam. Moriaantje had zijn bazinnetje verloren....…

Eens had ik mevrouw voor het eerst ontmoet en ik had haar aangetroffen in de kamer in het verzorgingshuis waar de mensonterende eenzaamheid Gang und Gebe was. Slechts het knuffeldier "Moriaantje" was haar metgezel.…

Mevrouw verkommerde en vereenzaamde tussen de muren van haar kamertje, in het luchtledige van haar eenzaamheid, terwijl een haar onbekende wereld leefde en bruiste in de straten, op de pleinen, in de parken van de stad....…

De zo geliefde kinderen en kleinkinderen komen te weinig en mevrouw zit hele dagen in ondraaglijke eenzaamheid voor zich uit te staren nu bovendien ouderdom, blindheid en een spraakstoornis haar overvallen hebben. Ik kan niet nalaten te beloven spoedig terug te keren.....…

De menselijke eenzaamheid kan ver gaan en afmetingen aannemen die de draagkracht haast overschrijden, maar de poedel met de lichtbruine, krullerige vacht en de kwetsbare pootjes die hem nauwelijks konden dragen en die rilden in de vrieskou van de late decemberavond was het meest kostbare bezit van mevrouw en ze had alles voor het dier over.…

De menselijke eenzaamheid kan ver gaan en afmetingen aannemen die de draagkracht haast overschrijden, maar de poedel met de lichtbruine, krullerige vacht en de kwetsbare pootjes die hem nauwelijks konden dragen en die rilden in de vrieskou van de late decemberavond was mevrouws kostbaarste bezit en ze had alles voor hem over.…

De kop en schotel, in plastic verpakt, en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de eenzaamheid van mevrouw wat kwam doorbreken en die dan de boodschappen meebracht waarom mevrouw gevraagd had.…

Dertig jaar huwelijksleven zijn er gepasseerd als een ijlende windvlaag en nu doolt mijn vierentachtigjarige tante, haast mijn enig overgebleven verwante uit een talrijke familie, er wezenloos, doelloos en eenzaam rond.…

Een aardige mevrouw, altijd lachen en van die prachtige pretoogjes. Ik verpleegde haar al drie jaar, we hadden samen een bijzondere band. Ze was tweeëntachtig jaar, weduwe en had vijf kinderen. Er kwam de laatste tijd geen bezoek meer. De kinderen konden de geestelijke achteruitgang niet aanzien.…

gebouw dat gesitueerd is aan de zuidrand van de stad te midden van een gribus van andere, architectonisch mismaakte bouwsels en dat voor onze ogen langwerpig ligt uitgestrekt in het vroege voorjaarszonnetje niet gezellig, aantrekkelijk of sfeervol vinden zoals de sprekers van die dag; de directeur van het onderhavige verpleeghuis, de bouwmeester en de mevrouw…

Zij kwamen mij zomaar cadeaus brengen van mijn goede, enig-overgebleven, oude en zieke tante die in hun auto op hen wachtte en die ik ontroerd de hand ging schudden en ging kussen.…

De kop en schotel, in plastic verpakt en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de eenzaamheid van mevrouw kwam doorbreken en die dan de boodschappen meebracht waarom zij gevraagd had.…

Was het puur toeval dat ik haar vanavond signaleerde in het restaurant van het TweeSteden Ziekenhuis toen ik daar beland was voor een kop koffie tijdens de doelloze en nutteloze zwerftocht die ik soms uit eenzaamheid in de omgeving maak?…

Hoe verheugd moest ik niet zijn dat ik - geheel zonder betaling - het handje van mevrouw de hele dag mocht vasthouden; van mevrouw die leed onder toenemende eenzaamheid, een zwaar spraakgebrek en beginnende blindheid?…

Ik moest ermee terug naar de winkel en mevrouw achterlaten in pijn en eenzaamheid, terwijl aan haar raam echte meeuwen dartelend een zomerse dans uitvoerden die al evenmin tot troost kon dienen in haar ten hemel schreiende situatie......…

Ik moest ermee terug naar de winkel en mevrouw achterlaten in pijn en eenzaamheid, terwijl aan haar raam echte meeuwen dartelend een zomerse dans uitvoerden, die al evenmin tot troost kon dienen in haar ten hemel schreiende situatie.....…