Alle inzendingen over eetzaal

Vanuit de eetzaal hebben we uitzicht op de omringende aanleunwoningen en op het feeërieke theehuis. De voorspoedige "carrière" van onze vriendschap zullen we hopelijk tot in een verre toekomst voortzetten.…

Een ongetwijfeld Mongoloïde meisje staart me kennelijk verbaasd en zeer hardnekkig aan in Woonzorgcentrum "De Heikant" en de dames en heren in de eetzaal lijken ook hoogst verwonderd over mijn verschijning.…

Het ontzagwekkende scherm, dat meestal de blik op de grote eetzaal van Huize "De Heikant" verhindert, was opengeschoven en ik wachtte in arren moede op een vriend die tot mijn schrik plotseling achter mij opdook waarop ik niet nalaten kon op te merken dat hij zijn kunsten maar zou moeten gaan vertonen in het Spookhuis op de Kermis....…

Vele ouderen komen samen in de eetzaal van Huize "De Heikant". Vazen met kunstbloemen staan opgesteld in de hal, mogelijk om een opgewekte stemming teweeg te brengen bij de bewoners en om hun moreel enigszins op te vijzelen. Velen zijn vergezeld van hun rollator, hun onmisbare steun.…

Eetzalen vol met lekkernijen en alles binnen handbereik. Hij leeft daar met zijn knappe prinses in een groot kasteel achter de rivier. Ze hebben een eigen zwembad in een wereld waar hij zienderogen in gelooft. Er wordt een grote eetzaal in orde gemaakt voor het grote feest dat gaan komen omdat zijn prinses met hem gaat trouwen.…

De riante eetzaal grenst aan een betegelde binnenplaats die toegang geeft tot mooie appartementen. Hoewel een en ander het alom aanwezige leed nauwelijks kan verzachten, treft men op de tafels fraaie boeketten aan in glazen vazen met schitterende en kleurige orchideeën.…

Willem verlaat de eetzaal en gaat de trap naar boven op. Balthasar spreekt hem aan en als Willem zich omdraait, schiet Balthasar hem neer. Willem zou nog gezegd hebben: ‘Heer, wees mijn ziel en dit arme volk genadig'. Hij werd teruggebracht naar de eetzaal, waar hij aan zijn verwondingen overleed. Willem van Oranje is 51 jaar geworden.…

." De Alpen-eetzaal is vol donkerbruine betimmering. De tafels, balken en vensters ademen de lucht uit het hoge dennenwoud. Door de aangenaam koele schemerruimte juicht de toonkunst van het vrolijke bergland.…

Het lokaal werd ook als eetzaal gebruikt. De meubilair bestond uit vurenhouten banken en schrijftafels en op de lessenaar van de meester lag de roede, die vaak gebruikt werd. Bij de minste geringste ordeverstoring kreeg je een opsodemieter. In de winter werd de klas verwarmd met turf en verlicht met vetkaarsen.…

In de eetzaal keken sommige ouderen enigszins verbijsterd, verbaasd en nieuwsgierig in mijn richting omdat ik in mijn eentje een tafeltje bezette. Ik was in afwachting van de kameraad die mij al sinds jaar en dag zijn onuitputtelijke vriendschap demonstreert en bewijst.…

Ergens, hoog aan de wand van de stemmingsvolle eetzaal, ziet de ruige kop van een grote ever met geduchte slagtanden neer op het blije samenzijn. Dat trotse dier van eens vraagt sommige verstaanders voor een ogenblik te leven in diens ver verleden, waarin er vol woudlust in de geurige grond gewroet werd.…

Ze hadden me gevraagd in de grote eetzaal van de Openluchtschool, die zich bevond in een bosrijke omgeving en bevolkt werd door vele kinderen de tafels te dekken en ook werd ik verzocht tijdens het middaguur het servies en het bestek af te drogen dat een gigantische afwasmachine uitbraakte.…

We wierpen zijdelings een blik in de grote eetzaal met de hoge ramen waar de huidige bewoners - zijn het psychiatrische patiënten of verstandelijk beperkten? - hutje mutje bijeenzaten aan brood, hagelslag en jam.…

klinkt het uit 20 monden tussen 12 en half 1 ’s middags in de eetzaal. Nee, soep zonder ballen is eigenlijk geen soep. Dus ach, wat haalt het uit, dan gooien we er toch nog een paar pondjes gehakt door iedere dag! Zij blij, dus wij ook blij. Zo gaat het en zo hoort het ook in het verpleeghuis.…

Elke dag veegde hij het scheepsdek aan, boende de vloer van de eetzaal. 's Nachts lag hij in een heel kleine slaaphut. De deur ging dan op slot. Die nachten in dat ongezellige hokje met kale, ijzeren wanden... Waar dacht Reinier dan aan? "Die witte kapel, die ik eens in zo'n koude sneeuwstorm meende te zien...…

Samen met een aantal andere 'heren' van de afdeling verliet ik daarop de eetzaal en begaf me op weg. Uit alle paviljoens kwamen nu kleine groepjes patiënten die zich aaneensloten tot een traag voortbewegende stroom met als eindbestemming het therapieëncomplex aan de rand van het inrichtingsterrein.…

De lakei riep haar voor het middag maal en zei: “prinses, komt u naar de eetzaal?” Maar het prinsesje had niet veel trek en liet de helft van het eten staan, wat ze nooit eerder had gedaan. Wilt u met mij door de gangen rennen? vroeg ze de lange lakei. “Nee, Hoogheid”, zei hij spijtig, “mijn benen zijn te oud.”…

Toch heeft hij menigmaal voorkomen, dat ik in elkaar werd geramd, omdat ik een grote smoel had in de eetzaal. Buck Jones wilde mij een keer in mekaar rammen, maar Gerrit gaf hem een paar doffe dreunen. Dat vond ik weer fijn van hem, maar weer in de cel wilde hij mij een tongzoen geven.…

Op een zekere ochtend, toen ik weer eens heel vroeg op moest staan om naar mijn werk te gaan en ik bij aankomst de eetzaal in keek, zag ik daar tot mijn verwondering niemand zitten. Mijn eerste reactie was, ”o jee. de wintertijd is ingegaan en ik ben vergeten om mijn wekker een uur terug te zetten, dus ben ik een uur te vroeg".…

‘Dan zal ik wel even iemand waarschuwen,’ beloof ik en ik loop naar de eetzaal. Daar aangekomen zie ik een aantal bejaarden rond een tafel zitten. Sommigen proberen zich door een kledder zuurkool heen te worstelen. Anderen zitten nog aan de soep.…

De volgende morgen in de eetzaal kwam ze bij me zitten en vroeg ze of ik zin had om te gaan shoppen en dat vond ik wel leuk, dus zijn we dat samen gaan doen en hebben we koffie gedronken in een gezellige koffiebar. Ze kocht volgens mij allemaal nodeloze dingen, maar dat moet ze natuurlijk zelf weten, het is haar geld.…

Hij woont met zijn ouders in een zwaarbewaakt landhuis met een enorme eetzaal, waar ik graag met hen de maaltijd deel, ook gezien Nelleke, de oogverblindende zus van Lodewijk, die nu Geschiedenis aan de Universiteit van Utrecht studeert en enkel nog in de weekenden in Blaricum is te vinden en dat zelfs onregelmatig, wat ik zeer betreur, want ik had…

Het schoollokaal was tevens eetzaal en een duister vochtig vertrek. De vloer was van steen en de wanden waren kaal. In de winter werd het lokaal verwarmd met turf en verlicht met vetkaarsen. Het meubilair bestond uit houten banken en schrijftafels. Op de lessenaar van de meester lag de roede.…

In de eetzaal zat een zwever aan tafel. "Hoor eens, onvermoeibare wandelaar," sprak de baas. "Je krijgt een vorstelijke maaltijd voor niets, als je mij een plezier doet." Andreas de zwerver spitste zijn oren.…

Geen betere locatie dan het bescheiden kasteel van Rozendaal, met zijn prachtig onderhouden tuinen, fonteinen, schelpengrotten, oranjerie, versteende leeuwen, foliantenbibliotheek en eetzalen, zou dit kleinschalig fijnzinnige evenement kunnen faciliteren.…

Natuurlijk weer onder leiding van een hogere naar de eetzaal, waar houten tafels en banken stonden. Met je eet blik stond je in de rij te wachten totdat je bij de grote eetketels kwam waaruit koks erwtensoep in je blik schonken. Het rook heerlijk en het smaakte heel lekker.…

Om half zeven nam ze afscheid van Angelo en ging ze nog even naar de eetzaal om de oudjes gedag te zwaaien. Een man met een grote snor riep: ''De soep was weer heerlijk, je bent een schat'', en de anderen stemden er mee in. Dat gaf haar een heerlijk gevoel, eindelijk een bemoedigende geste, wat haar in tijden niet was overkomen.…

Van de incheckbalie naar de eetzaal, met panoramisch uitzicht over de velden, kom je enkele levensgrote afbeeldingen tegen. Sporthelden uit het verleden, sommigen in kleur, anderen in zwart-wit, hier en daar met een artistieke toets. Langs de grote zaal strekt zich een lange lichte gang uit, op de vloer ligt een brede grijze loper.…

Daarom zijn er nog maar heel weinig mensen in de eetzaal. De duiven gaan daar naar binnen en ontmoeten er mussen. Deze kleine rakkertjes springen druk heen en weer tussen tafels en stoelen. Hier en daar pikken ze een kruimeltje op. "Kunnen wij hier rust vinden?" vragen de duiven. "Bij ons is er te veel kabaal."…

In de eetzaal waren de tafels al gedekt. Tot grote ergenis van Wouter ging Mien naast malle Henkie zitten en hij zelf zat naast een zuur kijkende boer, die niks te vertellen had. Toen gebeurde het. Mien stond op om naar het toilet te gaan. Wouter hield Henkie in de gaten en ja hoor, die stond ook op en liep Mien achterna.…