Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Eetzaal, heel vroeger

Toen ik vannacht in de keuken zat met tegenover mij de grote zwarte hond, in de gedaante van mijn eigen ik, vertelde hij nog een leuk verhaal uit het verre verleden. Maar eerst zat hij te genieten van een lekker stuk Gelderse worst, en zei:
''Lekkere worst Kees, uit Gelderland is alles prima. Laatst was ik in de Achterhoek en sloop ik een restaurant binnen.

Het zat daar vol, maar sommigen aten hun bordje niet leeg, nou daar moet ik natuurlijk van profiteren. Mijn buikje zat vol met jachtschotel, een stuk Hongaarse kip en Rosbief. Deze Gelderse worst is ook van uitmuntende kwaliteit. Het zou fijn zijn, als je voor mij een paar koopt, het kan nog, de winkel is open tot 9 uur vanavond.''
''Komt voor de bakker hond Kees, maar wat weet je nog van mij heel vroeger?''

''Zal ik je vertellen ouwe jongen. Je weet, dat vroeger bijna niemand kon lezen en schrijven, maar de behoefte van godsdienstig onderwijs aan de bevolking nam toe. Jij was ook ongeletterd, maar je had wel belangstelling voor fraai beeldhouwwerk en de bouw van kerken. Jij woonde met je ouders en je tien zusters dichtbij Amsterdam. Ik dacht in het jaar 1275 toen Amsterdam ontstond als een kleine nederzetting rond de Dam bij de rivier de Amstel.

Pas in 1306 werd bij de Ouderkerk ook een school opgericht, uitsluitend voor jongens. Je vader stuurde jou er ook heen en je moest zingen bij kerkelijke plechtigheden. Er heerste een strenge tucht door geestelijken en broeders. Zij konden al Latijns. Het schoolgebouw was opgetrokken van steen en had geen vensters, maar wel met licht doorlatende luchtgaten, bezet met dik traliewerk. Het schoollokaal was duister en vochtig en had kale wanden en een stenen vloer. Het lokaal werd ook als eetzaal gebruikt.

De meubilair bestond uit vurenhouten banken en schrijftafels en op de lessenaar van de meester lag de roede, die vaak gebruikt werd. Bij de minste geringste ordeverstoring kreeg je een opsodemieter. In de winter werd de klas verwarmd met turf en verlicht met vetkaarsen. Je neus snuiten op je mouw mocht niet meer, maar wel met twee vingers je snot op de grond spuwen. Een aparte ruimte voor toiletten bestond niet. Je scheet gewoon op een emmer die in de hoek van de klas stond. Kees, bedankt voor de worst en ik ga weer, want de engel komt mij weer ophalen. Doei.

Schrijver: kees niesse, 13 november 2014


Geplaatst in de categorie: geschiedenis

3.5 met 2 stemmen 119



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Kees niesse
Datum:
16 november 2014
Hallo geachte Joanan, Ik geloof helemaal niet in reïncarnatie, allemaal fantasie van mij. De huidige beschaving is maar een dun laagje. Toch geloof ik dat het grootste deel van de gewone bevolking op aarde vredelievend is en toch is er altijd veel ellende op de wereld. Volgens mij is dat de schuld van een groot deel van de zogenaamde intellectuelen , die ook de dienst uitmaken. Ze zijn het nooit met elkaar eens en beginnen oorlogen. Het gewone volk is de dupe en kan betalen.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
13 november 2014
Het valt me op dat je steeds meer verhaalt over je vorige levens, beste Kees, met name over je incarnatie als zwarte hond. Heel mooi hoe je die hond-incarnatie laat vertellen over een andere incarnatie van jou. De huidige beschaving is maar een dun laagje, leer je ons. Maar hoe vaar je nu in het hier en nu?...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)