Alle inzendingen over kapstok

Ik heb toch nog mijn kapstok gevonden vandaag. In Kroowaatsieje.…

Toen ze een keer op een zaterdagmiddag op stap gingen om een kapstok te kopen, bleek weer de vrekkigheid van hem. In de winkel vroeg hij de winkelier: ''Hoeveel kost dat ding?'' Het was een mooie kapstok met een bovendek voor hoofdbedekking. ''Deze kost zestig euro'', zei de winkelier. ''En deze?…

Het frivole hoedje dat mama in haar laatste jaren had gedragen, had jarenlang op mijn kapstok gerust, vervuild en een prooi voor motten en ongedierte.…

Natgeregend kom ik weer thuis, kijk eens verstrooid naar onze prachtige kapstok uit 1922, die ik van mijn vader overgenomen heb, en deze had hem weer van zijn ouders. Bovenop dat prachtige hout liggen zoals altijd mijn twee zwarte wollen ijsmutsen. Maar wat zie ik? Nu ligt er meer zwart dan ooit op die kapstok. Ik trek er eens aan. Warempel!…

Dat anker, die kapstok waar tegenslag van onderweg zo gemakkelijk even geparkeerd kan worden. De droom als baken, als hersenspinsel van vrijheid dat altijd de hand reikt naar een betere toekomst. Ik droom van de levenskunst om deze droom te blijven dromen, ondanks alles. Te blijven dromen, ondanks alles!…

Waarom wordt mijn kapstok niet gebruikt en hangen ze de jassen over een stoel. Waarom vind ik zelfs nu nog (als ze bij ons zijn) schoenen in de woonkamer. Het enige antwoord wat ze geven is: "dat komt omdat we dan THUIS zijn".…

Op Karels kapstok lag een zwarte hoed. Gekocht op het Waterlooplein. Die lag er nu een week. Karel kreeg een raar gevoel in zijn maag als hij langs de kapstok kwam en de hoed zag liggen. Niet precies misselijk. Meer alsof hij een levende muis had ingeslikt. Vandaag ging het gebeuren. Karel trok zijn jas aan.…

Het hoedje hing nog aan de kapstok; het kolderieke, kokette hoedje dat ze welhaast bij wijze van "practical joke" placht te dragen; het hoedje van waaronder ze met alerte grijsblauwe ogen trouwhartig de wereld in placht te kijken.…

De jas hing stilletjes en bescheiden aan mijn kapstok, kennelijk bereid, voor zover een jas bereid kan zijn van dienst te zijn in de slechte tijden die mogelijk aan zouden breken en ze zou altijd een herinnering blijven aan de liefste die haar eens geschonken had.…

'Je blijft toch Papa’s jongen’ had ik over de telefoon gezegd. En ook ‘wanneer zag jij voor het laatst je vader?‘ Grote verwachtingen vaders en zonen boeken vol dode zielen. Jade, jaspis en de jitterbug, je zal je kind maar wezen. Ik speelde vals op schuld en sentiment. Ook dat nog – schaam je Heer Slaapslurf. ‘Ja ja ‘t is al goed’ had hij gemurmeld…

De nog jonge man, die ons zo helder, gedegen en overzichtelijk de finesses van de Latijnse grammatica liet noteren, zou in latere jaren zijn toog aan de kapstok hangen en een huwelijk aangaan.…

In zijn armoedige nadagen, nadat hij, zoals men zegt, "zijn toog aan de kapstok gehangen had" zou de seks zijn alleenzaligmakende "religie" worden. In de kamer van Mariet, in het lage gebouw, discussieerde ik, tot diep in de nacht over onduidelijke onderwerpen en studiestof van de Sociale Academie die zij frequenteerde.…

Ze heeft dat in haar handtasje, waarin ook standaard haar autopapieren en dergelijke zitten, aan de kapstok hangen naast haar jas. Na het testen maakte de opticien enkele notities op en toen hij klaar was overhandigde hij haar die informatie. Ze opende haar tasje en wilde, zich van geen kwaad bewust, het papier in het tasje stoppen.…

Het stuur doet dienst als kapstok voor hemden, op het zadel liggen boeken die ooit nog moeten worden gelezen. Zo is het goed. Van dat gezonder eten is ook nog niks in huis gekomen. Ik heb in januari wel eens een appel geschild en misschien was er ook een peer bij, maar meer was het niet. Ik vertrouw die pesticiden niet.…

Zijn jas hangt hij aan de kapstok erboven. Hij loopt de huiskamer in. Hij voelt het meteen. Er is iets anders, maar hij kan het niet plaatsen. Opeens weet hij het: de kraan. Drup, drup, drup. Hij loopt er snel heen en draait hem stevig dicht. Hij heeft een pest aan druppelende kranen. Hij kijkt rond.…

Hij hangt zijn jas aan de kapstok. Op het aanrecht staat zijn glas van gisteren. De kraan druppelt. Hij draait hem strak dicht. De slaapkamerdeur staat op een kier. Ze ligt op haar zij, gezicht naar de muur. In de badkamer kleedt hij zich uit. Zijn voet blijft haken in zijn sok. Hij zet een paar stappen bij om in evenwicht te blijven.…

Alle drie kijken we naar mijn jas die bij gebrek aan een kapstok over de lamp bij de deur hangt en waar nu een hoge smalle vlam uitschiet. Jas in de fik! Ik schrik en ren naar mijn jas. Ik ruk hem van de lamp en bekijk de schade. Het nylon smeult nog.…

Het gebeurt in de leraarskamer, waar ik me met een stomend kopje koffie verdekt achter de kapstok heb opgesteld. Germaine klinkt energiek en uitgeslapen. 'Jules! Ik dacht al: wat staat daar nu achter de kapstok! ’t Is Jules! Zeg, weet gij wat dat is? Ik zet hem op, mijne computer, en er gebeurt niks. Geen beeld, gene klank, niks niemendal.…

Hun vriendschap en de wisselwerking tussen de twee vormen de kapstok waaraan het thema verslaving wordt opgehangen, maar de sfeer van het boek blijft altijd persoonlijk. Kit is de intellectueel en vertelt het verhaal in de ik-vorm.…

Op mijn kapstok ligt sinds jaar en dag een vaalwitte, gehaakte sjaal met openingen op regelmatige afstanden van elkaar die het haakpatroon kennelijk voorschreef aan de ijverige handen van mijn tante, de Eerwaarde Zuster A. Mijn sjaal is een laatste herinnering aan mijn tante en doet me steeds denken aan haar 70-jarig Kloosterfeest.…

Ze stond in de hal bij de kapstok en opeens stopte haar hart. Ze greep zich nog vast aan een aantal jassen die er hingen, maar het was al te laat. Ze viel met een klap op de grond naar opzij. De starre grauwe ogen staarden in het niets, gebroken in het gedempte zonlicht. Buiten ging het leven verder als altijd.…

(geanimeerd door de filosofie) De koffer, met als inhoud leven en werk, is ergens in een nis van de vestibule onder één der kapstokken neergezet. Op hetzelfde moment schalde een boodschap, een bericht, mensa-gem*, je zou kunnen zeggen: post, door de speakers.…

Hij doet zijn hoed af, die hij aan de kapstok hangt. Daarna zijn jas. Zijn ogen dwalen door de ruimte op zoek naar een plaats en blijven rusten bij mijn tafel. Leunend op zijn wandelstok komt hij op me toe gelopen en vraagt in keurig beschaafd Nederlands of hij bij me mag komen zitten.…

De fantasie ontspringt uit de individuele gevoelswereld die de werkelijkheid als kapstok gebruikt en daar allerlei facetten van de individuele gedachtenstroom aan hangt. Zelfs die kapstok kan in de fantasie onzichtbaar worden gemaakt.…

Hij draagt de zware jas die zo lang al aan de kapstok hangt: ik weet de geur, de stof die hem zijn gezicht teruggeeft en ik zit weer op zijn knie, een hollend paard. Hoe hij zingt: waarom de droom hem zocht. Dianne Maria Eduarda Louisa Soeters is geboren in 1961 te Maastricht, waar ze is opgegroeid.…

Hij helpt haar uit haar jas en hangt die op de kapstok. De muts stopt hij in een van de jaszakken. Even later druppelen de anderen binnen. Begroetingen, een tikkende wandelstok, schrapende stoelpoten, gehoest en geritsel van plastic tasjes. Hij schenkt koffie en thee, gaat rond met de bokkenpootjes.…

Het was een kleine ruimte, met daarin een kleine balie, een paar kapstokken, en een soort eettafel waar een mevrouw verzonken in haar boek zat te lezen. Ze zat er kennelijk al wat langer, want haar boek was op ¾ opgeslagen. Blijkbaar hoorde ze ons niet want ze keek geen 1 keer op of om.…

Geen verdroogde druif is onder zijn bed gevonden, geen jas is per ongeluk aan de kapstok blijven hangen. Wie is naar Portugal afgezakt tussen 1984 en nu om een bloemlezing van zijn leven en werk te maken? En dan de hulde van zijn collega-schrijvers. Kotsen.…

Doolhoofd (deel) ik heb boeken en muziek ik heb thee of koffie als je wilt ik heb zelfs asbakken en drank ik heb telefoons, een kapstok en een deurmat ik heb papier en pennen en ik teken en ik schrijf en ik heb oren en ogen en haar dat ervoor valt, ik heb een kachel en ramen waardoor we kunnen zien dat het binnen fijner is dan buiten,…

Ik hang mijn jas aan de kapstok en nestel mij in mijn luie stoel. De lampen laat ik uit. Ik staar naar buiten en val uiteindelijk in slaap. Een tijd later word ik opeens wakker. Het is nog donker. Als mijn ogen zijn gewend aan het duister, hoor ik een klap. Het komt van boven. Ria!…