Alle inzendingen over natuur heide wandeling

Het is alsof de Natuur nu afscheid wil nemen van alle schoonheid, alle bloei en alle leven met een laatste opleving, een laatste uitbarsting. Maar wie wil werkelijk haar uitbundige pracht vernietigen?…

We vierden het voorjaar met een wandeling op onze oude Heide die zich uitstrekte voor onze ogen als maakte zij zich op om een nieuw jaar en een nieuwe zomer aan haar zo rijke en eeuwenoude geschiedenis toe te voegen.....…

De schilderachtige herinneringen aan de heide en aan de gastvrije herberg kunnen we koesteren en opslaan in ons geheugen.…

Werd het een "adieu" of een "au revoir" aan onze geliefde natuur, aan de steeds wisselende perspectieven en landschappen die zich voor onze ogen ontvouwd hadden, aan de vogels, aan de bomen, aan de heide met haar grijze en bruine paarden en runderen, de heide waarop nu, figuurlijk gesproken, en in overeenstemming met het aloude en bekende chanson…

Wandelen op de heide achter mijn ouderlijk huis was vroeger een regelmatige bezigheid. Met mijn vader en de hond wandelen langs de spoorlijn van Hilversum Sportpark naar Utrecht. Het wandelpad was van het spoor gescheiden door volkstuintjes, omzoomd door eigen geknutselde hekjes en illegaal geplaatste houten hutjes.…

en zoveel meer dat de troost van de natuur haar bood, zozeer liefgehad en bewonderd en slechts de woorden "prachtig, prachtig!…

In zijn nadagen sprak hij, ijlend in zijn koortsdromen, nog altijd haar naam uit, de liefste die aan zijn ziekbed hem herinnerde aan die gezamenlijke wandeling, eens, als vader en dochter, over de paden die zich slingerden over de heide. ZIJ was bij hem toen zijn oogleden voorgoed vielen over zijn porseleinblauwe ogen......…

Even later wandelde ik over de heide. Nul kans op een kersenbloesem boom. Misschien wel op een krentenboom met zijn witte bloemetjes die zo lekker ruiken. Het was droog, er stond nauwelijks wind. Degene met wie ik er liep had een verrekijker.…

Ik ben zo ongelooflijk graag heiden. Morgen wandel ik weer in het park, mits er nog bomen staan.....…

, dat ik aan je ziekbed, dat zich gedurende elf maanden had voortgesleept, aan je benevelde geest het beeld opriep van onze gezamenlijke wandeling, zo lang geleden, in die onvergetelijke zomer, over de paden die zich slingeren over de Strabrechtse Heide.…

Toen herinnerde ik hem aan onze gezamenlijke wandeling, eens, onder de zon van september, als de kameraden en vrienden die we waren over de Strabrechtse Heide. Het uur van het afscheid kwam en vaders hand verkilde in de hand van mijn moeder. Zijn ogen, als uit blauw porselein vervaardigd, vielen voorgoed dicht.....…

" En in de uren vóór ons definitieve afscheid probeerde ik je te herinneren aan die wandeling die we eens, als kameraden, zo lang geleden, maakten over de Strabrechtse Heide. Je sloot je ogen in kalme, vredige berusting. Je was mijn vader…

(Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant) September is zoals ik me september graag voorstel en zoals september moet zijn; met mild, gesluierd, gedempt licht en een atmosfeer waarin dromen tastbaar kunnen worden en tot leven kunnen komen De Kampina is met gras overweoekerd, waar eens heide was is nu gras alom.…

Verzachtte ik je lijden nog door te verhalen over onze gezamenlijke wandeling, eens, in die zomer, als vader en dochter, als de kameraden die we waren, over de Strabrechtse Heide?…

Verzachtte ik je lijden nog door te verhalen over onze gezamenlijke wandeling, eens, in die zomer, als kameraden, als vader en dochter, over de Strabrechtse Heide???…

We waren altijd kameraden geweest en om hem te troosten kon ik hem slechts herinneren aan onze gezamenlijke wandeling, eens, in lang vervlogen tijd over het pad dat slingerde tussen de heidevelden op de Strabrechtse Heide onder de zon van augustus....…

Dat is nu net wat de natuur doet, doorgaan met er zijn, desnoods in een andere vorm. Maar daar heeft de milieufreak geen weet van, gevangen in z'n eigen kleine kadertje. Misschien zou ie zelf beschermd moeten worden.…

Wij dwingen het af met strenge kijkers en natuurlijk gezag! De gemiddelde jongere is immers ook eenmaal op leeftijd onbekwaam tot keuzen voor grote inhoudswaarden met reikwijdte. Zoals vandaag op een koude dag in mei! Enfin, je weet ik klaag niet. Daar sta ik boven. Precies om 10.00 uur worden wij afgeschoten.…

Ieder vrij moment van haar leven greep zij aan om de ene voet voor de andere te zetten in nooit eindigende wandeltochten door de Midden-Brabantse natuur.…

Nadat onze reis ons tot het beginpunt van onze voorgenomen wandeling gevoerd heeft, stappen we achter elkaar voort over een smal pad dat het riviertje De Reusel volgt, dat zich vlakbij het dorp als een lint van zilver door het landschap slingert.…

Als de verkeersaders die leiden naar de diverse, uitgestrekte natuurgebieden van Midden-Brabant zijn dichtgeslibd wegens wegwerkzaamheden of files of als mijn wandelgenote een blessure aan haar been heeft, die haar noopt tot kortere afstanden, kiezen we als uitwijkplaats en toevluchtsoord vaak het Sterrenbos van de Oude Warande, dat ons altijd schijnt…

Is dit de Heide waarop ik veertig jaar geleden verdwaalde met mijn jeugdvriendin tot de bezorgde klasgenootjes ons kwamen zoeken en ons tenslotte in een verre uithoek aantroffen? Ook zag ik het feeërieke Galgeven blauw, ongerept en rimpelloos uitgestrekt liggen voor mijn ogen, als altijd innig omsloten door dichte bosschages en boomgroepen.…

Mijn merkwaardige wandelgenote die jarenlang iedere zondagmiddag zwijgend naast mij had voortgestapt was als weinig anderen op de hoogte van vele natuurverschijnselen die zich her en der manifesteerden in de bosgebieden, weidevelden en landerijen van de rijke Midden-Brabantse natuur en die zij uitsluitend met haar hoogstpersoonlijke en welhaast tot…

Ten zuiden van de stad heeft zich voor mijn ogen een wonderlijk en wondermooi landschap ontvouwd, nadat ik mijn wandelgenoten van die avond ontmoet had op het terras van Café "Zomerlust"; een landschap dat zich er zonder meer voor leent geschilderd of beschreven te worden in passende, heldere kleuren of adequate bewoordingen die het goed doen uitkomen…

Tijdens onze wandeling komen de strakke, prozaïsche schema's van de overzichtskaart tot leven en blijken de blauwe vlekken uitgestrekte, weidse wateroppervlakten of zwarte, onpeilbare diepten waartegen de crèmewitte en groene cirkeltjes van de bloeiende waterlelies fel afsteken. De atmosfeer is mild.…

In Tilburg Noord, grenzend aan de bebouwing die zich sinds de zeventiger jaren van de voorgaande eeuw verheft, treft men haast onverwacht een min of meer merkwaardig natuurgebied aan dat uiteraard een geheel andere sfeer ademt dan de stadse omgeving. Daar strekt de kaarsrechte baan van een wandelweg zich uit, geflankeerd door een weide waarin we…

gestrompeld, ZIJN Regte Heide, vroeger decor voor zijn wandelingen met twee ruige, zwartharige honden, ZIJN honden Zo moest hij afscheid nemen, zo wordt hij betreurd en zo rust hij voorgoed onder de glanzend-zwarte grafsteen, niet op een dodenakker, maar in de tuin van mijn "vriendin"…

Mijn beste vriendin had een wandeling voor ons uitgestippeld en gelukkig konden mijn benen me nog dragen. Aan een houten, verweerde tafel, samengesteld uit planken, genoten we nog van worstenbrood en chocolademelk en we togen huiswaarts door het schitterende winterse landschap.…

De Heemtuin in Rucphen lijkt een verwilderde woestenij maar kronkelende paden doorkruisen haar die we bewandelden onder het straffe regime van de brandende zon van augustus en onder leiding van een deskundige gids die ons de vele planten, bomen en struiken aanwees die voorzien zijn van hun welluidende Nederlandse en Latijnse namen die vermeld staan…

Nu moet de Natuur troosten; een cirkel van vliegenzwammen in het late seizoen; de lange zomerse schaduwen die zich over ons pad leggen en waarvan zij zozeer houdt. De Regte Heide wilde ze graag weerzien, die haar zoveel troost bood, eens, in haar zozeer getormenteerde en hopeloze bestaan.…