Alle inzendingen over stam

Ik stam ergens van de holbewoners af. Alleen ben ik dan iets verder geëvolueerd. Iets verder...…

Hoe betreurde zij het toen nieuwe bewoners een bijl aan de stam van haar berkenboom legden en toen zij zijn trotse glorie voorgoed vernietigden....…

Als ik na een sanitaire stop bovenin de Bijenkorf met de roltrap naar beneden ga, duw ik bij de uitgang tegen de draaideur en loop naar buiten. Ik wandel door de Warmoesstraat richting Centraal Station en ruik een vleugje marihuana. Ik volg mijn neus en blijf achter een groepje Engelse toeristen lopen die dankbaar gebruik maken van het feit dat een…

Stammen strijden, doch hun hoofden weten niet dat de leden lijden.…

Onze moeder hield ontegenzeggelijk veel van "haar" berkenboom en sloeg haar liefdevol gade als zij haar zomertooi ontvouwde en als zij in de winter kaalheid droeg Het sneed ons door het hart toen latere bewoners meedogenloos het kapmes aan de stam van onze boom legden....…

De jonge es groeit uit de holle, sterke stam van een dode beuk. Prozatekst In het mooie park van Oosterhout (Noord-Brabant), omgeven door kleine kastelen, zie je zowel keurig onderhouden stadstuin als plekjes ruige natuur.…

Afgunst is des dichters lot De appel kwam te dicht bij de stam Hoon is des dichters loon Hij bracht hem gewoon aan de man Spot is des dichters lof Ze hapten er helemaal niets van (Wie hier een passende titel bij kan bedenken, heeft een poEtisch brein.)…

Overtuigen/Overtuigingen zie ik als de stam van de boom die elk jaar een laag erbij krijgt en zichzelf deelt en vermeerderd (cambium). Daarmee groeit de stam en biedt deze, samen met de bast, bescherming aan de boom. Hoe ouder de boom, hoe meer en groter wordt de stam (overtuiging).…

De plant is met haar groene, slanke stam stevig geworteld in vruchtbare, rulle aarde. Hoewel scheefgegroeid, blijft zij hardnekkig en wilskrachtig streven naar het licht. Zij rekt zich uit en richt zich op en zij koestert in haar hart nieuwe, frisse helgroene bladeren. Zij is mij dierbaar.…

Haar felgroene, langwerpige bladeren, die een fraaie tekening vertonen waaieren uit van haar stam. Trots en fier staat ze te pronken en er ontspruiten nog altijd nieuwe bladeren aan haar hart. Ik voed haar met zachte, rulle bruine aarde en met kristalhelder water.…

Moet je geloven, stam je af van een aap of gaat het om een verboden vrucht. Welke idioot heeft verzonnen dat een appel het verschil zou kunnen zijn tussen rechtschapenheid en duivelskunsten ? Ik weet slechts dat de tijd niet in mijn voordeel is, ook mijn leven leidt naar een onbestemd eind. Abels hersens inslaan, ik zou het zomaar kunnen.…

De esdoorn met haar brede kruin die trots haar stam bekroont en die als het ware mijn huis beschermt en bewaakt, maakt al aanstalten om het voorjaar te begroeten en te verwelkomen.…

De bospaden omcirkelen en omringen het etablissement dat ik ken van een eerdere gelegenheid als betrof het een soort omhelzing en zij monden uit op een zandvlakte waarin een enkele kale stam zich verheft, terwijl we uitzien op zanderige heuvels aan de horizon.…

De arme plant zou als een vernederd, onttakeld persoon met aan haar stam de kluit die haar wortels bevat, op de grond liggen maar we zouden haar nieuw leven en een florissante toekomst verschaffen. Stevig plantten we haar in de aarde.…

Eén daarvan ligt allang geknakt neer: de stam vormt zo een scherpe hoek. Zijn grote kroon ligt in de greppel vol dorre bladeren. Wat wordt die doodsheid opgeluisterd door de gebroken boom, die toch blijft voortleven en bloeien, onoverwinnelijk!…

Trouwens, het is wel Jan Stam die het woord 'tempelen' heeft geïntroduceerd, wat zijn uitvinding is, want het bestond nog niet, en als taalkundige heb ik daar groot respect voor.…

Bij de bushalte aan de Dillenburglaan waar de "gekandelaberde" bomen nog slechts getooid zijn met een armzalig gewas dat zich als wanhopig om de stam slingert, ontmoette ik mijn benedenbuurman die zich meestal schuilhoudt en al vijfentwintig jaar kennelijk in stille berusting zijn dagen rekt in zijn schilderachtige woning.…

De stam en de takken van de kale boom wiegen en wankelen in een licht briesje. De esdoorn verwelkomt enkele kraaien die op haar takken neerstrijken en een gezellig praatje met elkaar lijken te houden. We hebben de winter verwacht en deze regeert nu over de stad. De hemel toont haar palet van tinten, van loodgrijs tot lichtblauw.…

Toen ik daar op de fjäll stond naast het kleine boompje dat trots zijn stam recht hield besefte ik ineens: deze boom heeft de hele geschiedenis van de mensheid meegemaakt. De Afsluitdijk, de muur in China, de piramides in Egypte. Niets stond er. De legers van Rome, van Attila de Hun, nog geen spoor.…

Achter het huisje lag een klein tuintje met daarin een berkenboom die haar zilverwitte stam ten hemel hief en die vooral geliefd was bij onze moeder. In een klein perceeltje kweekten we de onschuldige, lieflijke madeliefjes en andere bloempjes.…

Aarzelend verschenen eens aan mijn stam fragiele takken tot zij werden wat zij nu zijn; harde houten stammen die niet meer schrikken van een briesje of harde windvlaag. Ik draag mijn vruchten, mijn bloesems en ik ben trots op ze en ik draag mijn doornen die ik evenmin verafschuw. Het moest zo zijn dat ik vruchten en doornen draag.…

De blaadjes komen aan de bomen, nou zou ik dat ook doen als ik een ontluikend blaadje was, uitkomen met zoveel zon op de bast, stam en de wereld, best wel. Voorlopig hebben we de eerste dagen te pakken, vergeten we de afgelopen natte zaken en zijn dankbaar voor wat we - nu hebben en krijgen!…

Ik had op hem gewacht in het sfeervolle prieel dat gelardeerd is met kleurige viooltjes en ouderwetse lantaarns, waar oude eiken zich verheffen waarvan de takken, die laag aan de stam ontspruiten, in een trotse boog hun kruin vormen. Het voorjaar was nog koud maar de warmte van onze vriendschap maakte veel goed....…

Elk voorjaar kwam de knoestige stam met zijn afstaande takken als een gapend spook tot leven. Dan leek het of de boom moeizaam zijn stramme wortels krulde en strekte, vastberaden om de harde winterbodem los te wrikken die na een lange periode van vorst en droogte terug leefbaar werd.…

Naar die boom vol met blad met een stam reikend tot in oneindigheid. Je kon daar zo veilig in opklimmen, er was altijd wel een tak binnen handbereik. Maar de stroom vertakt zo de dingen en wij moeten verder zonder jou. Over het algemeen lukt dat eigenlijk wel, maar als het blad valt is daar toch altijd weer die ijzige kou.…

Hier en daar staat een geknakte, zwartgeblakerde stam. Sommige grote bomen aan de rand van dit open gebied leven gezond en wel, ondanks blijvend zwart aan hun schors. Ja, zij willen nog geschiedenis beelden van die verschrikkelijke gebeurtenis.…

Wat zal haar moeder straks zeggen als de rug van haar bloesje groen is uitgeslagen van het mos op de stam? Het kan haar niets schelen. Mij ook niet. Wat kan ons gebeuren? Wat kan mij gebeuren? Eindelijk staan we dicht bij elkaar. Eindelijk ben ik bij haar, bij Monique. Ja en nu? dacht ik. Hoe ging het verder?…

Tot die ene laatste ochtendzucht, zijn stam in holle leegte gebroken, de rijzende zon met haar vingers van licht door de bleek-witte nevel-lucht zijn afscheid kuste. Even hield ik huiverig mijn adem in en hoorde zijn treurig uitdeinend lied : " vergeet mij niet...., vergeet mij niet... !" Ik mis hem bij het ochtendgloren.....!…

van de elfen F Fuun = elfenwoning G Gnost = scepter van een groeld, geeft groeld zijn krachten, gebruikt energie van groeld Groeld = zeldzame kabouter met kleine toverkracht en illusievermogen, soms kwaadaardig H Herager = god van kabouters, gevormd door de zielen van overleden kabouters Hoofd-steek = tak van Bomulavië, direkt aan de stam…

Aan het uitzoeken van het juiste hout, de mooiste stam. Aan het eindeloze zagen en als moment van triomf het krakende neerzijgen van die machtige palm. Helemaal van mij. Mijn eigen stukje paradijs. En dan opeens, terwijl de wind van richting verandert, een ingeving.…