Alle inzendingen over uitstappen

Er gewoon uitstappen en hopen dat er voor eenzaten zoals hem ergens nog een tweede kans voor het grijpen ligt. Die kans zou hij met beide handen aannemen in het volle besef dat hij beter kan en heel wat meer in zijn mars heeft dan enkel de afschuw die hem nu ten dele valt. Het touw hangt al jaren klaar.…

Zal ik toch maar halverwege uitstappen? Wat kan een mens aan? Misschien nog even wachten....is hier het eindstation? Er kondigt zich wederom nieuw leven aan..........tijd om opgelucht adem te halen na deze helse rit? Jammer joh, zo makkelijk gaat dat blijkbaar niet! Ik zit in een achtbaan en kan er niet uit.…

Ik kon niet nalaten op te merken bij het uitstappen: "Wat een mooie hond!" en zijn bezitter beloonde mijn woorden met een trotse, voldane en triomfantelijke glimlach....…

Als ik na het uitstappen erachter zou komen dat ik niet heb uitgecheckt, zou ik denk ik op de volgende tram wachten, snel instappen, uitchecken en snel weer uitstappen. Niets wonderbaarlijks, ik denk dat de meesten dat al zo hebben bedacht, maar ik vermeld het volledigheidshalve toch.…

Er uitstappen, of niet? Diep vanbinnen weet ik het al, er is geen ontkomen aan. Het nog wat rekken zou des te pijnlijker worden. Was alles maar bij het oude gebleven! Te laat is het nog niet, ik kan nog steeds terugvallen op die van voorheen. In al mijn overmoed heb ik ze toch maar achter de hand gehouden.…

Dan kunt u het beste in de Dorpsstraat uitstappen!" De vriendelijke heer was mijn dank waard. Hij begeleidde mij verder door de drukke winkelstraat naar de zaak voor knutselspullen die ik zocht.…

Een vriendelijke vrouwenstem kondigt steevast in onze bussen de haltes aan en ze waarschuwt dat we onze kaarten moeten gebruiken bij het uitstappen; eigenlijk alsof de algemene zorgzaamheid en dienstverlening alomtegenwoordig moet zijn, zelfs te midden van het helaas eveneens alomtegenwoordige harde individualisme en de brute anonimiteit.…

Ik zag hem bij het station uitstappen met zijn gigantische koffer, maar het kwam er niet van hem nog "Lots of success" toe te wensen.....…

Ik had haar bij het uitstappen nog verklaard: "Ik wens u in elk geval alle sterkte". Het stralende zomerweer vormde mijn enige troost, zoals al eerder het geval was geweest.......…

Heimelijk torste mevrouw na het uitstappen triomfantelijk de trofeeën van haar jeugd, van haar salaris, van haar schoonheid en gezondheid mee naar huis, die zich aan haar als een zwart-wit-tegenstelling opdrongen met de tragiek en treurnis van haar medepassagiere van zo-even, alsof zelfs de tegengestelde kleur van hun huid een equivalent vond in de…

Soms zie je ze in- en uitstappen, gezellig met elkaar babbelend. Dan lijken de mensen vrienden en bekenden die elkaar dagelijks tegenkomen. Maar zeker is dat er nooit een onvertogen woord valt, nooit is er ruzie, nooit verdriet, nooit pijn, nooit geweld. Het leven van Rail Away is glinsterend en vrolijk.…

Enne meneer Trawant, vlak voor de IJssel uitstappen hoor. Hoezo? Daar houdt de rails op.…

En als ik dan op dat punt weer eens in de file sta, kan ik heel even uitstappen en m'n eigen tekst lezen. Geweldig!…

En daarna nog één, om maar te zeggen hoe erg hij het vond dat je niet wou uitstappen. Moeder van drie kinderen of niet. Het is dus nogal wat, in de hoofdstad van Europa. En zoals altijd in een land waar er eerst slachtoffers moeten vallen voor er iets gebeurt, zo ook nu.…

Denk bij het uitstappen aan uw bagage.’ De vrouw tegenover mij kijkt me veelbetekenend aan en glimlacht. Ze weet beter. Ik glimlach terug, een beetje verward maar toch ook tamelijk zeker van mijn zaak. Immers, ik ben in Zwolle ingestapt. De conductrice wil vervolgens haar verhaal afronden: ‘Dit is station Zwolle, euh,’ haar eerste aarzeling.…

Wanneer ze uitstappen en samen wegwandelen van de wagen, dan zie ik een beeld dat mij steeds opnieuw vertedert. Een meisje dat, met vaste hand, haar beste vriend begeleidt naar het nakende avontuur. Een zwarte “spring in ’t veld” die, met wat lichte bijsturing, gedwee volgt.…

In de antieke trammetjes die zich een weg banen door de nauwe, steile straatjes, staan jongelui op voor bejaarden en zwangere vrouwen, die uiteraard ook worden geholpen bij het in- en uitstappen. Er heerst werkelijk een ontspannen, bijna beleefde sfeer. Maar uitgerekend in deze relaxte stad werd mijn portemonnee gerold.…

Wanneer je in de VS staande wordt gehouden door een agent van de Highway Patrol moet en mag je NOOIT uitstappen, tenzij hij dat eist. In dat geval heb je gewoonlijk al een probleem. “Driverslicense, sir.” Waarna ik hem mijn rijbewijs gaf. Hij bestudeerde mij en mijn foto op mijn rijbewijs.…

Nee nogal wakker, wordt lastig uitstappen natuurlijk want ik moet daar zijn, wijzend naar het ziekenhuis. De man twijfelt en gaat te rade bij de collega die naast de auto is blijven staan.…

Maar....ik acht het trouwens waarschijnlijker dat we vroegtijdig gedwongen zullen uitstappen als gevolg van het al dan niet opzettelijk optreden van nucleair onheil. Wanhoop echter niet.…

Voordat ik moest uitstappen in Amsterdam heb ik toch nog eventjes gevraagd waar beide dames vandaan kwamen. De ene kwam uit Portugal en de andere uit Italië. Jaartje of twintig. De Italiaanse begon spontaan te vertellen dat ze uit de regio lago di garda afkomstig was. Amsterdam centraal! Einde van deze treinrit.…

“Chauffeur, ik wil uitstappen, maar mijn rugzak zit vast!” Het meisje op de stoel achter me doet een oortje uit. “Rustig blijven en naar rechts trekken.” De chauffeur brengt de bus tot stilstand en loopt naar me toe. Behulpzaam sjort hij aan mijn tas. “Zo, dat zit knap vast.” Ook hij krijgt het niet voor elkaar.…

Vroeger lieten we eerst anderen uitstappen, tegenwoordig is het een ongeordend tweerichtingsverkeer waarbij de kwetsbaren onder ons samengeperst, omver gelopen of beroofd worden. Ik help een vrouw met kinderwagen en pers mezelf naar binnen. Hitte.…

Te ver doorrijden en dan moeten uitstappen terwijl je niet eens weet of je het wel goed doet. Dat bleek overigens ook niet het geval. Na nog wat gemompel tegen de paal hief zij haar armen boven het hoofd, keek mij nogmaals wat lacherig aan en riep 'hij doet het niet hoor!' Ik allang blij, hoefde ik dat vreemde ritueel niet te herhalen.…

De man in de auto opent zijn portier en wil uitstappen, maar bedenkt zich. Hij schreeuwt een beetje machteloos. “Achterlijke idioot, kom dan eens hier als je durft!” De vrouw trekt nu wat harder aan de arm van de man. Ze passeren mij op de zebra, maar ze herkennen mij nog steeds niet. Ik knik vriendelijk naar de vrouw.…

Je vraagt je af of je iets bijzonders hebt gezien, of heel gewoons en eigenlijk wil je uitstappen en naar ze toelopen en vragen: doen jullie dit vaker? Maar je stapt niet uit. De trein rijdt daar niet alleen veel te hard voor en deuren gaan ook helemaal niet open en bovendien kwam het niet in mij op om aan de noodrem te trekken.…

Bij het uitstappen waren zij het die de directeur van het museum als eerste mochten begroeten. En ook hij wist dat de primussen eerst kwamen en daarna de rest. De vooraanzitters stonden nog in hun kinderschoenen, maar hadden wel al uitzicht op een eervol beroep en een glimlachende toekomst.…

Eenmaal in het bad zink ik weg in het kobaltblauw van het water en zie ik met mijn halfblinde ogen de schimmige gestalten in het bubbelbad die met hun lichamen er half bovenuit steken en stijf als standbeelden wachten op de bubbels, die echter maar niet komen, zodat enkelen er - ongeduldig - maar weer uitstappen.…

Het is heel gevaarlijk uit een rijdende tram te springen, want jouw lichaam is de snelheid van de tram gewend en wil die behouden, dus je zal lelijk kunnen vallen, maar uitstappen uit een stilstaande tram geeft geen probleem, de tram is in rust en jij dus ook.…

prachtig besneeuwd landschap, soms kijken we naar buiten, soms mijmeren we, soms praten we maar wat een fantastische ervaring, rijden, zonder stoppen met alle dierbare vriendinnen die allemaal, niemand uitgezonderd de tijd van hun leven hebben en weet je: Als de treinreis erop zit, als de rugzakjes leeg zijn, als het station nadert en we allemaal uitstappen…