Alle inzendingen over Boddé

In haar zwakbegaafde brein dat nooit tot enig intellectueel niveau was gestegen, was nu de gedachte aan het ultieme, aan het onherroepelijke waarvan geen terugkeer mogelijk is, opgekomen. Zelfs haar liefdesaffaire, die toch lange tijd had voortgeduurd, bood geen soelaas en geen vluchtmogelijkheid...

Verkleed als minister bood Camiel Eurlings dit weekeinde zijn excuses aan voor de files op de Nederlandse wegen. Tijdens de Brand Beer Boètegewoeëne Boètezitting (een soort partijbijeenkomst, red.) in Venlo ging hij diep door het stof. De bewindsman deed dat door in Limburgs dialect ten...

In duistere, onherleidbare regionen van onze lichamen kan zich van alles ophouden: gezwellen, poliepen en andere ongewenste gedrochten die het daglicht niet kunnen verdragen..... Ze hadden me gevraagd me uit te strekken op de brancard en ze hielpen me snel buiten westen. Een droom drong zich aan...

Toen zij zag dat één van de parkietjes door zijn pootjes zakte, niet meer hippen kon, op het zilverzand van de kooi kreupel leek te schaatsen, heeft ze een paar vellen schuurpapier op de kooibodem gelegd. Zo kon, dacht zij, het parkietje zich over het stroevere oppervlak beter bewegen, door zijn...

Vandaag heb ik de azalea voor je besteld. Aarzelend nog zal zij haar zachtroze pracht ontvouwen maar ze zal je niet kunnen troosten en ook ik kan je niet troosten.... Gedurende zestien lange jaren sleepte je week aan week, zondag aan zondag je verminkte lichaam naast me voort en aanschouwden we...

De lerarenkamer lag aan het eind van de lange, betegelde gang, die door haar ramen, die ondersteund werden door witte tweelingzuiltjes, uitzicht boden op de drukke Ringbaan Oost. De enkele gymnasiasten die "de studie overleefd hadden" onder wie ook ikzelf kwamen daar bijeen aan een lange tafel,...

Het was met gevoelens van heftige, tomeloze melancholie en heimwee dat ik mij bevond onder voortijlende en drachtige wolkenluchten in alle mogelijke eenzaamheid op het terrein van de zwakzinnigeninrichting, in afwachting van mijn taxi. De redeloze, razende tijd had alles als in een stormachtige...

Hoe herinner ik me die avond, die nacht toen je me buitengezet had en ik in radeloze vertwijfeling mijn weg zocht langs het donkere, troebele water van de Piushaven, langs de gevels en hoe ik tenslotte mijn heil moest zoeken bij die hulpdienst die echter geen hulp bood voor wat betreft de verre,...

Haar flatje was me niet onbekend gebleven. Ze had er niets van weten te maken. Twee lusteloze, slome vissen zwommen er rond in een kom; een teken van leven. Dat was alles. Was haar daad te voorzien geweest? Alleen de zeventiende verdieping bood haar nog soelaas toen haar val een feit was. Haar...

Ik was genodigd in haar rommelige en ongezellige kamer. We schreven: de vroege zomer van het jaar 2019. Mevrouw had haar oude handen meteen al over die van mij gelegd met een gebaar dat alles zei, alles betekende. Later, in de zaal van het Zorgcentrum draaiden de wijzers van de klok aan de wand...

De volle, weelderige boomkruinen die elkaar ontmoetten en omstrengelden boven de straat zijn onttakeld: de bloeiende bomen zijn gereduceerd tot kale staketsels, die pijnlijk scherp afsteken tegen de voorjaarshemel en doen denken aan een schilderij met angstvisioen van Edvard Munch. "Vanwaar deze...

Lange, lange, al te lange tijd was ik - ik kan niet anders zeggen - vervreemd van de rust, van de rijkdom, van de eenzaamheid van mijn stille woning, van het terracotta van haar muren, van haar grijswitte, rustieke balkon, van het hardhouten bureau dat mij ten dienste stond en van de verrukking van...

De nacht heerste al over de stad toen de beide heren waren gearriveerd; de ene gekleed in helgroen verplegersuniform. Hij droeg een zware, metalen koffer die ongetwijfeld medische hulpmiddelen en medicamenten bevatte en hij keek medegedongen dan wel medelijdend dan wel belangstellend naar een doek...

"We moeten als senioren maar solidair met elkaar zijn, vindt u ook niet?" stelde ik voor aan de grijsharige, res[ectievelijk zwartharige dames naast mij op het bankje op het Stadhuisplein. "Daar hebt u gelijk in, mevrouw, want we hebben niets te verliezen!" repliceerden zij. Ze schikten wat op...

Verweesd en verloren en met droefenis achter mijn ogen, een droefenis die de atmosfeer scheen te vervullen, die neer scheen te regenen als een onzichtbaar fluïdum of als microscopische, niet te duiden stofdeeltjes die neerdaalden uit de hoge septemberhemel, stond ik te wachten, ergens in een steeg...

In de herfst van 1996 vroeg Bjarne Gosse zich af of het nog wel zinvol was om door te gaan met zijn kunstenaarsbestaan. Het was een eenzaam leven geworden en de contacten met de geestelijke gezondheidszorg boden ook weinig soelaas. In de hal van de ontvangstzaal van de psychiatrische hulpverlening...

Ze stond met mij te wachten op de bus die weigerde te arriveren op het Transvaalplein. Diepe rimpels bezetten haar gezicht. Een kapper was kennelijk lange tijd onbereikbaar geweest. Ik had, voortstappend door de grauwe straten, de halte bereikt. Twee witte politieauto's, gewapend met zwaailichten,...

De verbinding Tilburg-Den Bosch is door het Openbaar Vervoer goed en efficiënt geregeld en de korte afstand is gemakkelijk te overbruggen. Ik meldde me wankelend op mijn oude benen bij de chauffeur, maar een jongeman bood me snel zijn plaats aan op de voorste bank. Hij was gesierd met snor en...

Ze zat tegenover me aan de rommelige tafel, bezaaid met paperassen en in een boekenkast aan de wand getuigde nog altijd een werk, getiteld "English Verse" van haar opleiding..... We zouden, zoals ieder jaar, voor de Kerstkaarten gaan zorgen. Haar gestalte tegenover mij bood, door middel van...

Zelfs vandaag de dag kan men nog minuscule godenbeeldjes die bengelen aan fragiele gouden kettinkjes bewonderen in de vitrines van het museum. Zij boden echter geen bescherming toen roetwolken en lavastromen de hellingen van de vulkaan afrolden en de straten van de stad en de villa's binnendrongen...

Ook Tilburg, tegenwoordig vóór haar station getooid met grote, lichtgevende cijfers - de cijfers 013 van zijn kengetal - kent een labyrint van straten, mij zelfs nog gedeeltelijk onbekend, die ik met mijn vriendin moest doorkruisen om de Willem II straat en bioscoop "Cinecitta" te bereiken....

Mevrouw was naast me komen zitten op het metalen zitje bij de bushalte. Diepe rimpels bezetten haar gezicht en hals. Haar bruine, trouwhartige ogen waarmee zij opgewekt de wereld scheen te beschouwen rustten in diepe opgezwollen beddingen. "Wij komen uit Goirle", verklaarde ze, "maar we...

Zijn gezicht was als zwart geblakerd door een waarschijnlijk Afrikaanse tropische zon, maar hij verklaarde een rasechte Tilburger te zijn, geboren in Kraamkliniek "De Meiboom". Zwart krullerig haar bezette zijn schedel en zijn regelmatige tanden blonken als waren zij van ivoor. Hij had me zien...

Ze had altijd zo graag gewandeld en de arts die haar terecht had verklaard na de operaties die de sieraden van haar vrouw-zijn hadden verwoest maar niet haar moreel en moed "u is niets bespaard gebleven" had haar geadviseerd veel te wandelen en ze had dit voorschrift in de praktijk gebracht....

(Dit verhaal werd mij geschonken door een oudere Tilburger in buslijn 41, op weg van Tilburg-Noord naar Goirle) Het was in de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog. Hij behoorde tot de werklozen die op straat kwamen te staan na het faillissement van de timmerfabriek; zij was een schoonheid en...

Al vaak signaleerde ik hem her en der in de stad en ook vandaag kwam hij aanlopen bij de bushalte en weer kwamen we aan de praat. Hij bood me een doorkijkje op zijn wanordelijk gegroepeerde gele ondergebit, en, figuurlijk gesproken, krakkemikkige verstand waarmee hij meteen al het toch wel...

De flat waarin ik al dertig jaar woon behoort tot de eerste flats van onze stad Tilburg en zij bevond zich in die verre, vroege jaren aan de rand, aan de grens van een vlakte, waarover zij uitzicht bood. De jonge vrouw die sinds een goed jaar mijn buurvrouw is, vindt onze flats leuk en sfeervol, zo...

Een klein zonnetje, dat nauwelijks nog verwacht werd na de vele dagen met regen, piepte tussen de wolken door en mevrouw de receptioniste verwelkomde het zeer. Regen schijnt wel een van de meest gruwelijke verschrikkingen te zijn die men mensen kan aandoen.... De wachtkamer van de...

Lang voor de komst van Marktplaats, E-bay en andere websites, kon je al iets kopen of verkopen zonder tussenkomst van officiële winkels. Je had bijvoorbeeld de kaartjes op het prikbord in de supermarkt, de annonces in reclamekrantjes of – vaak nog beter – de signalen op je werk: ‘Ik heb nog...

Het is mooi weer. Weinig wolken aan de hemel, dus volop zon en weinig wind. De thermometer in de tuin wees tien graden aan. Ik heb vroeger wel eens meegemaakt, dat het in november al tien graden vroor en de bomen kaal waren. Nu dus lekker weer om een wandeling te maken. In het bos achter mijn huis...