Herfst 1996

In de herfst van 1996 vroeg Bjarne Gosse zich af of het nog wel zinvol was om door te gaan met zijn kunstenaarsbestaan. Het was een eenzaam leven geworden en de contacten met de geestelijke gezondheidszorg boden ook weinig soelaas.
In de hal van de ontvangstzaal van de psychiatrische hulpverlening was een gedicht
van Neeltje Maria Min te lezen. Bjarne moest aan zijn eigen gedichten denken en hij besloot zich voorlopig op het lezen van gedichten te concentreren. Hij had verschillende gedichtenboeken overgehouden aan zijn romantische relatie met zijn voormalige hospita, die voortaan furore maakte met het drukken van luxe boeken op een kleine drukpers die in haar riante woonkamer stond.
Ze kende inmiddels verschillende privé drukkers met wie ze bevriend was geraakt.
Ad en toe vernam Bjarne van haar hoe het er voor stond wanneer ze weer met een nieuw luxe boekje bezig was. Het was voor haar een hobby met betekenis

Met Astrid ging het goed, hoewel haar relatie met Bjarne bekoeld was, en voortaan alleen nog maar uit vriendschap bestond, gingen de twee op een aangename manier met elkaar om.
Soms aten ze een pizza samen, een andere keer stond er bloemkool op het menu, met aardappelen en jus.

Wat was het fijn om gedichten te lezen. Er ging een wonderlijke wereld voor Bjarne open, die door zijn eigen taalgevoeligheid zeer veelzeggend was.

Nog altijd had Bjarne geen man gevonden waarmee hij de liefde kon vieren. Er waren wel contacten geweest, maar die waren dermate oppervlakkig dat het niet nodig was om ze te vermelden in zijn herziene dagboek, het Hector Havermout schrift.

De sociaal verpleegkundige van de geestelijke gezondheidszorg vroeg zich af of Bjarne zin had om te gaan hardlopen, met een groepje lotgenoten in het Vondelpark. Bjarne verzon een smoes. Hij vertelde dat hij geen geld had om hardloopschoenen te kopen omdat zijn geld was opgeraakt door de aanschaf van verf en gedichtenbundels. Emma bood aan om de schoenen voor hem te betalen, maar dat weigerde Bjarne omdat hij sowieso geen zin had in hardlopende lotgenoten.
Hij deed alles in zijn eigen tempo, dat was in zijn belevingswereld snel genoeg.

gedichten drukkerij hardlopen ggz schoenen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 153