Alle inzendingen over Gerry van der Linden

...en wat ik je nog zeggen wou. Gerry van der Linden is geboren in 1952 te Eindhoven. Ze was twaalf jaar toen ze met schrijven begon. Op haar achttiende vertoefde ze in Amsterdam en het was Remco Campert die haar ontdekte. In zijn blad 'Gedicht' verschenen haar eerste gedichten. Ze...

...man van de dichteres/schrijfster Gerry van der Linden is de beeldend kunstenaar Ubbo Voûte. 'De tekening' is treffend en uitmuntend gedaan, met een groot psychologisch inzicht, net als bijvoorbeeld 'Het gesprek' (1880) en 'Het dessert'(1882). 'De Spaanse dame' van Pieter is ronduit...

...Je ziet me niet en ik bekijk je terwijl je verderop een bestelling opneemt. Ik wist helemaal niet dat je hier nu werkt maar ik ben er ook al een tijdje niet meer geweest. Mijn ogen glijden over jouw lichaam en ondanks je lange groene schort, zie je er erg goed uit. Je hebt je haar weer...

...2011. Op 22 december 2010 overleed jouw moeder, die 94 jaar werd. Op 'A Holiday Carole' staan enkele nieuwe nummers, die jouw dochter Louise heeft geschreven, die ook de producent van het album is. In 2012 verscheen jouw autobiografie 'A Natural Woman: A Memoir' bij Grand Central Publishing....

...vraagt Els aan Kas Tanje, het schijnt dat Coni Feer er de beuk heeft in gegooid. Kas weet van niets en Els zegt dat de dennen met elkaar sparren als voorbereiding op het gevecht van Linde Boom met Pla Taan. Huh, zegt Els, Pla laat bast vallen als er een zuchtje wind is, dat gaat Linde moeiteloos...

Het is volledig terecht als Sywert van der Linden en zijn twee kompanen niet alleen civielrechtelijk maar ook ook strafrechtelijk aangepakt gaan worden.

...toen hij zag hoe gelukkig Linde was en gaf haar een tedere kus. Caro voelde de vlinders in haar buik weer fladderen zoals ze in 't begin ook had gevoeld. Dat was nu al 2 jaar geleden.

...Dagen worden weken en weken worden jaren. Ondertussen gaat ook mijn leven door. De herinnering vervaagt. Ik stop wat spullen in een doosje. Zorgvuldig contoleer ik het lijstje dat ik had gemaakt. Ring….. Ring…. In eerste instantie reageer ik niet. Vandaag is het precies vijf jaar...

...op aarde, hemels bestaan. Erken dan ook de passie van een man die ooit weer zal gaan. Herken ook deze liefde. Dus wees dan niet passief. Elk ding onder de hemel kent zijn tijd. Het leven is kort. Veel dingen zijn relatief. Toch sluit ik mijn tekst af met deze simpele woorden. Schat ik heb je...

...Zwarte koffie, zonder melk en suiker, zoals hij al heel zijn leven gewend was. En samen liepen we verder, om zijn eigen plek en weg te vinden in het verpleeghuis.

...knikje en liep gelijktijdig weer verder. Deze ontmoeting deed hem even goed. Met een lichter gemoed liep hij verder. De mist om hem heen leek wat op te trekken. Hij rook de geur van koffie.

...Tussen het tere groen hingen nog wat bruine bladeren die een zachte winter overleefd hadden en op het eerste gezicht wel iets van vogels weg hadden. ‘En wij wandelen hier ook gezellig met elkaar,’ was haar spontane reactie op zijn levendige waarneming terwijl ze hem even wat steviger...

...plek snel ontdekt en liep dan ook steeds vaker naar het knusse, huiselijke zitje. Daar plofte hij neer in de leunstoel, legde zijn voeten op het tafeltje, staarde even naar het schilderij en sloot weldra zijn ogen. Na enige weken vergroeide hij met zijn lonkend plekje, was het alsof de vrouw...

...hij langzaam en goed verstaanbaar het Onze Vader te bidden wat door de meeste bewoners spontaan werd meegebeden. Vervolgens stelde hij voor om samen het Credo te zingen, bij vergrijsde katholieken een vertrouwd gebed en gezang. De man verhief zijn stem en uit volle borst zong hij het hele...

... De dag erna had ik je nog gezien. Jij vroeg: “hoe gaat het met je?” Ik zei dat het goed ging, maar zei verder geen woord. Was de vrouw die naast je stond jouw vrouw? Je had haast en rende weg.

...vader of zocht hij de warme schoot van zijn moeder waar hij als kind in vroege jaren een stukje geborgenheid vond. Toch had de man ook hier een eigen en vertrouwde plek, met uitzicht op het leven van alledag. Het gewone leven, daar hoorde hij immers nog altijd bij. Voor zichzelf, zijn...

...zijn zoon hem in zijn jas, maar ook met wat onderhuids verdriet. Want in de beleving van zijn vader leken alle herinneringen aan deze dierbare plek afgebroken, voorgoed uitgewist. Onder een schrale winterzon reden ze stilletjes naar het verpleeghuis terug. Blijkbaar was dit voor hem de...

...eens ter hand te nemen. De man had zich onder aansporing van een verzorgende bij dit clubje aangemeld. Hij had haar verteld dat hij vroeger graag in zijn eigen tuintje bezig was. Het liefst kroop hij tussen de planten en bloemen om met zijn blote handen al het onkruid uit de grond te...

...zo mooi! Erin geloven? Nee, dat niet. Weinigen zullen dat geluk vinden. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg. Liefde is wederzijds vertrouwen zo werd mij eens verteld! Waarom nu dan toch het verlangen naar de illusie van perfectie?

...ga je dood. De een leeft wat korter en de ander wat langer, maar we komen allemaal aan de beurt om naar boven te gaan’, zei hij glimlachend terwijl hij zijn wijsvinger omhoog stak. Klare taal en eenvoudige wijsheden van een oude man die weemoedig terugdacht aan zijn trouwe viervoeter en aan...

...De man ging staan en reikte de vrouw bij haar pogingen om omhoog te komen hoffelijk de hand. Stevig gearmd liepen ze de andere bewoners achterna. Zijn tafeldame zichtbaar nagenietend van het advocaatje en hij stilletjes van haar.

...schuifelde hij naar binnen, naar zijn vaste plekje in de huiskamer. Hij was weer thuis. Thuis van even weggeweest. Of was het andersom, weg van even thuis geweest? Stilaan vielen zijn ogen dicht. Heden en verleden versmolten in een tijdloos dutje.

...naar de sterren, herinner je je mijn woorden en tovert zij een glimlach op jouw wonderschoon gezicht. Zoals het klokje thuis tikt, kent ook ieder ding zijn tijd. Ooit mag ik weer vliegen als een vogeltje zo vrij. Maar vergeet niet: “in gedachte blijf jij een engeltje voor mij”.

...en warme kleuren. De herfst deed hem bij het ouder worden ook wat meer naar binnen kijken , naar zichzelf en de vergankelijkheid van alles. Van een oude, kwetsbare man die na een lange tocht door alle seizoenen heen, in de winter van zijn eigen leven was aangeland. Een mens die ondanks zijn...

...zijn richting. Om haar opmerkelijke gedaanteverandering niet te storen, liet hij haar rustig begaan, ook toen haar hand in die van hem wat rust vond . Ze leek nu tevreden, zich veilig voelend bij de man die stil maar innerlijk bewogen naast haar zat. Hand in hand. Zó was het blijkbaar goed. ...

...ze voorgoed. Stilletjes verliet hij zijn dierbare, uitgeleefde lichaam. En als een vlinder zo vrij fladderde hij nieuwsgierig naar het licht aan de overkant.

...ontspande hij zich en voelde de pijn wat minder worden. De heilzame aanraking van haar handen op zijn stramme lijf gaf de man ook van binnen een prettig gevoel. ‘Is het zo goed?’, vroeg ze hem vriendelijk.‘Prima, zuster’, zei hij, ‘maar nog fijner vond ik dat je er was.’...

...1958 sta ik met mijn vader, moeder en zusje onder die boom, in de sneeuw, die in dat verre, voorbije jaar zo overvloedig de wereld bedekte. Zestig jaar na dato, nadat de wereld voorbij-geijld is in blinde razernij, heft nog de dennenboom haar trotse en taaie, nu zozeer vervallen takken ten...

...het Nationaal Dictee hebben gewonnen, zij halen een Voerstreek met mij uit. Strassenbahn, Unter den Linden, de tram dendert voort, een kritische noot, ongehoord.

...dat hun menu drie keer moet zwemmen, in zeewater, in olijfolie en in witte wijn. Vederlichte gekoelde witte wijn.