Najaarsdag in Oktober

Het is een heldere najaarsdag in oktober, wanneer ik met mijn laarzen het wad trotseer. De schelpen kraken onder mijn laarzen en de zilte zeelucht dringt mijn neus binnen. Ik geniet van de kleine wonderen die bij eb op de zeebodem verschijnen en de vogels die hun eten komen zoeken. Even doe ik mijn ogen dicht en luister ik naar het geruis van de zee. Het herinnert mij aan mijn vader die vorig jaar zo plotseling was heengegaan. Het heeft een diepe, droeve indruk gemaakt. Dat juist hij mijn lieve vader, is heengegaan.

Graag ga ik naar deze plek. Hij hield van de vogels en het water. Als jong meisje ging ik graag met hem mee, wanneer hij mensen de weg leidde tijdens het wadlopen. Hier was het waar ik me thuis voelde. In harmonie met de natuur.
De vlucht uit de dagelijkse drukte. Het rumoer en de benzinelucht, zoals die gewoon zijn in een grote stad, werkten zo nu en dan op mijn zenuwen. Zeker op momenten dat er grote veranderingen op me stonden te wachten.

Ik opende mijn ogen en keek op mijn horloge. Zo laat al? Snel raapte ik mijn emmertje schelpen op. Met grote passen maakte ik me uit de voeten en voor ik het wist stond ik al bij mijn auto. Ik merkte dat het wat harder was gaan waaien. De hemel had een grijze grauwe kleur gekregen. Het was een voorbode van slecht en onstuimig weer! Met mijn linkerhand haalde ik de sleutels uit mijn zak.

Met een gevoel van weerzin ging ik op weg naar huis. Mijn relatie was niet meer hetzelfde als voorheen. Het lag niet aan mijn man dat wist ik zeker. Het was alsof ik veranderde van binnen. Jaren zijn voorbij gegaan zonder gevoel en emotie. Het verleden had zeker zijn sporen achter gelaten. Sommigen zeggen dat je het een keer los moet laten, maar kan men dat ooit?

Gister sprak ik nog met een goede vriend. Zo mooi als hij liefde verwoordt, doet denken aan een droom. Is het een eindeloze zoektocht? Een verlangen naar een soap romance? Twee lichamen die samen smelten in spirituele verbondenheid? Het klinkt zo mooi! Erin geloven? Nee, dat niet. Weinigen zullen dat geluk vinden. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg.
Liefde is wederzijds vertrouwen zo werd mij eens verteld!
Waarom nu dan toch het verlangen naar de illusie van perfectie?

Schrijver: Mariska van der Linden, 17 mei 2005

marika_de_langhotmail.com

emotie perfectie wad perfectie wadden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 6 stemmen 756