Alle inzendingen over NATUUR

...zonder dat de morfine ooit hielp. Nu moet de Natuur troosten; een cirkel van vliegenzwammen in het late seizoen; de lange zomerse schaduwen die zich over ons pad leggen en waarvan zij zozeer houdt. De Regte Heide wilde ze graag weerzien, die haar zoveel troost bood, eens, in haar zozeer...

Drie plantjes. Ik heb ze net binnengezet. Stonden op de veranda te vernikkelen. Het is daar nu al min twee. Laat staan als het echt nacht is straks. Ze zijn een paar maand terug uit hun eitjes gekropen. Pitten van avocado’s en mango. Was benieuwd of dat zou lukken. Had een zwarte plastic bak op...

...altijd de dienst uitmaken, ook al doen wij vaak ons best om dat tegen te gaan of te vergeten. De natuur laat zich niet bijsturen. Accepteer dat en leef.

"De sterren verschijnen eerst een voor een. Dan fonkelen er duizenden, je telt er geen" (Zr. Theodorien) Aan een nachtelijke hemel zijn niet direct alle sterren zichtbaar. De verst gelegen sterren lichten soms op uit de duisternis, worden zichtbaar, terwijl andere voorgoed aan onze ogen...

...boomvrucht op. In het warme klimaat van mijn stadse kamer zullen zich aarzelend de onderste schubben openen van het door de Natuur geschonken siervoorwerp, zoals de ene vriend de andere pas na lange jaren zijn geheimen toevertrouwt.....

...ik de sleutel in mijn deur. Voor ik naar binnen ging, snoof ik nog één keer de frisse natuurgeur van de straat op.

...oog of gevoel getoond voor de noodlijdende natuur en veel bomen zijn op sterven na dood of aangetast; de stammen tonen wonden en ziekten. Welhaast teder betast tijdens onze wandeling een van onze gidsen het blad van de zilverlinde, inderdaad zilverig en zacht en hij noemt de bomen bij hun...

...die hem potsierlijk stond, hier in de Hollandse natuur. Ik kan me niet herinneren of hij me aankeek. Maar hij begon van een afstand al tegen mij te roepen. 'U heeft uw auto lekker midden op het pad gezet! Straks komen er ook paarden met wagens. Die zullen uw spiegels wel niet sparen.' Ietwat...

Om een of andere reden kan ik mij de eindshow van mijn basisschool waarin ik zelf speelde, nog goed herinneren. Het was een toneelstuk mede bedacht door de toenmalige Minister van Verkeer en Waterstaat: Mevrouw Smit-Kroes.  U moet weten, ik had een hekel aan toneel spelen. Een tekst uit je...

De zomerdag lag zo mooi en volmaakt als een feestelijke beddensprei over de wereld en bekleedde haar zo majesteitelijk met jeugd en schoonheid dat ik geneigd was het gewicht van mijn vele zomers, mijn werkloosheid en mijn liefdesverdriet te vergeten. De schaduwen en het zonlicht wervelden zo...

Het was een moment in de aaneenschakeling van momenten die mijn leven vormt, een eenmalig moment waarop ik opnieuw de vijver aanschouwde die daar lag te glanzen met in de verte de houten brug. Twintig jaar daarvoor zat ik op haar grassige oevers met mijn minnaar en keek ik naar de eenden, ganzen en...

...in de verte. Ze stellen niks voor in dit machtige beeld van de strakgetrokken lijn aan het einde van het uitzicht. Figuranten in de natuur. Nee. Eigenlijk zijn het gewoon bootjes. Drijvend in de verte, om ons eraan te herinneren dat we nietig zijn.

...deelneemster zullen we koers zetten naar dit natuurgebied. Als ik in haar sfeervolle woning arriveer, maak ik kennis met Dobber; een klein, nietig grijszwart hondje van een mij onbekend ras, met snorrenbaarden die ik mag strelen. Het grote achterraam van de kamer opent het uitzicht op een...

De lange weg ligt vóór ons, nog onbetreden door onze voeten; modderig, bezaaid met plassen door het recente onweer. Langgerekte schaduwen als van september vlijen zich over het pad en ik raap een gladde steen op die mijn hand juist kan omvatten. De zware donkergroene deur van het pittoreske...

Accenten van donkerrood en donkerbruin doorweven het overigens nog groene bladerdak van de esdoorn. De staalgrijze hemel vormt de achtergrond waartegen de grillige omtrekken van haar kruin zich aftekenen. De herfst is in aantocht; het licht is al dat van september. Spoedig zullen de takken...

De weg die vanaf het station van Oisterwijk naar Café-Restaurant "Het Stokske" leidt is kronkelig, maar niet zo lang en voert langs de villa's van de welgedanen, omgeven door fraaie, frisgroene plantsoenen en via mulle zandpaden, bezaaid met dennenappels, die af en toe vista's openen op een...

...op mijn overdreven vraag. Ik wilde haar nu natuurlijk niet teleurstellen en reageerde dan ook vanuit een impuls. ´Oh wat fijn, maar zo kom ik er wel uit!´ zei ik zo enthousiast mogelijk. Dit terwijl ik mijn vinger op een schone plek liet neerkomen. Na wat onduidelijk gemompel van mijn...

...kunnen blijven genieten van haar functies als pleisterplaats voor passanten, groen hart van de stad, natuur- en cultuurhistorisch monument en gastvrije oase....

...zwaluw was. Ach, ik hoop dat ik toch een beetje een positief toontje heb weten achter te laten. Hopelijk is de natuur als het riet. Stormen doet het buigen en zwiepen, maar breken niet.

Mijn beste vriendin schonk me een maiskolf. Ze adviseerde me de langwerpige vrucht te ontdoen van het groene blad dat haar als beschermend omhulsel omgaf en haar te verwarmen. Daarna kon ik knabbelen aan de zo toepasselijk "maisgeel" genoemde bolletjes en ik vroeg me af hoe toch een Onbekende...

(voor Dorothea Mackellar (1885 - 1968)) Je bent geboren als Isobel Marion Dorothea Mackellar op 1 juli 1885 in het huis 'Dunara' op 10 Dunara Gardens in Point Piper, een voorstad van Sydney. 'Dunara' is in 1882-1883 door jouw vader gebouwd. Jouw vader was de politicus/chirurg/filantroop Sir...

...kaken in de zonbeschenen grasgroene weide om nooit meer aan hun dagtaak te beginnen Honderdvoudig toont zich de Natuur in haar bonte verscheidenheid en weidsheid, altijd uniek, nooit hetzelfde.

De zo lieflijke witte tulpjes die ik geschonken kreeg wegens de momenteel allesoverheersende crisis sieren nu mijn zwarte vitrinekast die achter haar glazen deuren servies bevat en eveneens lieflijke en kunstzinnige siervoorwerpjes. Bij nadere beschouwing tonen de bloemen roze vlekjes op hun...

Een gezellige en feeërieke schapenkudde is de cliënten van "Prisma" komen vergezellen. Ze grazen op de grasgroene, uitgestrekte weide naast het paviljoen, staan trots op hun wankele poten, dragen hun wollige vacht en op hun koppen hun indrukwekkende hoorns. Ze komen als waren ze nieuwsgierig...

Deze dagen zijn mij het liefst en het meest dierbaar; als in de atmosfeer een verwachting zindert; als de vogels terugkeren en in zwermen de hemel bevolken. Tot mijn verrassing is de brede Postelse Hoeflaan in haar middenberm gesierd door een tapijt van maïsgele krokusjes en piepen lieflijke,...

Hij wordt vergeetachtig, we noemen het nog geen dementie want dat woord ; daar trekt hij z’n neus voor op en reageert: dement, ik? Hoe kom je erbij? Dus we herhalen tot in den treure alles wat we al eerder zeiden, op herhaling als het ware…. Hij is vergeetachtig en ach dat zijn we allemaal...

...verwilderd terrein, een onverwacht stukje natuur te midden van de troosteloze omgeving. Soms zijn daar mechanische machines opgesteld, bediend door gehelmde stoere heren die zich bezighouden met onduidelijke werkzaamheden. Vanaf mijn positie bij de bushalte aan de overkant van de...

Het natuurgebied "De Drunense Duinen" strekt zich uit zoals voor onze geboorte en ongetwijfeld zoals lang na onze dood. Rondom de stammen van de oude eikenbomen heeft het zand zich opgehoopt en taai wortelen ze in de ondergrond. We nemen voetsporen van reeën waar op ons eveneens zanderige pad...

De kaalslag in de Dillenburglaan evenaart de verwoesting van mijn innerlijk. Breed en weelderig waaierden eens de takken van de bomen die haar flankeren uit en ze ontmoetten elkaar boven de straat maar de bomen zijn "gekandelaberd" zoals dat heet en nu siert een vreemdsoortig, grillig gewas de...

Eens, in lang-vervlogen tijd (het eindexamen was op handen...) had ik in het buitengebied al uitgekeken op de witte zijmuur van het huis dat ik nu, na vijftig jaar, van binnen leer kennen; hier vindt de cursus bloemschikken plaats in een langgerekte rommelige loods. De rest van het huis blijkt...