MILIEUFREAK

Beste lezer, wees niet bang voor de titel. Lees gerust door, ik ben niet zo iemand die muizenissen in z’n baard of hoofd heeft. Dat woord doet me gelijk weer aan een liedtekst van Boudewijn de Groot denken, dit terzijde.
Nee, ik ben geen echte tobber. Ik bekijk en observeer de natuur slechts globaal. Op de lagere school was de enige onvoldoende ik ooit kreeg, voor biologie. En ik weet nog waar het aan lag. We moesten iets leren over stampers en stempels en meeldraden en dat soort gedoe. Ik snapte er niets van – het betrof dingen die ik niet kon zien en niet begreep. Hadden ze destijds gelijk het hele verhaal van de bloemetjes in combinatie met de bijtjes er maar bij verteld, ja dan had ik het waarschijnlijk heel interessant gevonden. Maar ja destijds werd ook op de lagere school, net als thuis, dat grote geheim nog niet onthuld.

Details, en met name het microscopische gedoe is aan mij niet besteed, maar toch in het geheel van de natuur vallen me veranderingen wel op. Laatst zei ik nog tegen mijn vrouw toen we onze nieuwe omgeving (we zijn een poosje geleden verhuisd) verkenden: ‘Ik weet niet of het jou is opgevallen, maar de landerijen zijn hier bijna allemaal biljartlaken groen.’
‘Ja, mooi hè.’ ‘Inderdaad mooi, maar zo hoort het natuurlijk niet.’ ‘Je hebt gelijk, zei ze, en mis je ook wat ik eigenlijk steeds minder zie?’ ‘Wat bedoel je?’ vroeg ik.
‘De koeien, die zouden nu toch buiten moeten rondlopen grazen?’ ‘Verdorie, je hebt gelijk. Ik had ook al zoiets gevoeld, zo van ik mis iets.’ natuurlijk zie je her en der nog wel plukjes koeien rondscharrelen, maar toch niet meer zoals vroeger (zeg maar 30 jaar geleden).
Nee, als klein jongetje had ik geen echt oog voor de natuur, omdat het misschien ook niet hoefde, alles ging zoals het al jaren ging. Paarden waren dan wel vervangen door tractoren – jammer, maar begrijpelijk – , dat is de vooruitgang. Er kwamen steeds meer en nog veel grotere landbouwmachines – allemaal in het kader van de vooruitgang. De vooruitgang helpt ons verder, alsmaar verder – nu weet ik dat het inderdaad misschien wel steeds verder – maar misschien wel te ver – van huis is.
Nu ik groot ben, heb ik nog steeds geen echt oog voor details – mijn vrouw moet me aan de hand van voorbeelden uitleggen wat het verschil is tussen het ene kleine witte plantje b.v. de hoornbloem en de andere de vogelmuur. En ja zo vlak voor mijn neus zie ik inderdaad de verschillen.
Nu kijk ik nog net als dat jongetje van toen, het meest naar de dieren. Ik zag dat lieve hondje wat plotseling weer weggebracht werd door pa – ‘t was een domme hond, vond hij. De koeien met hun lieve ogen, dat paard met die heerlijke grasachtig walm om zich heen. Nu weet ik wie de echte dommerik was. Maar toen durfde ik me niet te hechten aan het hondje, want ja hij ging misschien toch weer weg en zat buiten in een gekantelde ton met wat stro, aan een ketting, trouwens ik was er ook een beetje bang voor. Helaas zo ging dat vroeger. Maar met m’n huidige hondenbezigheden (oppas/opvang) hebben mijn vrouw en ik, ons tekortschieten van toen, hopelijk weer redelijk gecompenseerd.

Maar vorig jaar zei ik al tegen haar: ‘valt het jou ook op dat er weinig bijen en vlinders zijn?’ ‘Nu, je het zegt!’
Een poosje later was het inderdaad ook in het nieuws en het was zelfs alarmerend. De stadsmens ziet het niet, valt het niet op, en het zal hun minder interesseren – een beetje logisch, die zijn al te ver van de natuur afgestompt. Vorige week maakte ik mijn vrouw er op attent dat ik nog helemaal geen zwaluwen had gezien. Die zouden er onderhand toch moeten wezen.
Vanmorgen, het was regenachtig weer, even nog iets over de uitslag van de Europese verkiezingen gevolgd in het journaal – het zal wel en ze doen maar. Maar daarna was er een programma van de NTR, over jawel de natuur en daar werd toevallig uitgelegd waarom er geen zwaluwen meer zijn. Het probleem ligt bij de biljartlaken groene landerijen: geen bloemen – geen bijen, vlinders – geen zwaluwen die ze vangen, want er valt niets meer te vangen. De kunstmest en de mest, van de met krachtvoer (waar pesticiden in zitten)gevoerde koeien,zorgen er voor dat de grond vergeven is van gif. Zelfs de grond van de aanliggende landerijen van bio-boeren, was toch besmet.

Ach ‘t is de vooruitgang meneer – doe niet zo moeilijk. Ja, ik weet het, de klok terugdraaien is bijna onmogelijk.
Zelf heb ik als kleine bijdrage aan een verbetering het milieu, een groot gedeelte van mijn grasland niet meer gemaaid, toch gauw zo’n 25 are, denk ik. t Is niet veel, maar, ik wordt er erg blij van, want wat een explosie van natuurkracht geeft het. Diverse grassoorten, hondsdraf, boterbloemen, fluitekruid, madeliefjes, pinksterbloemen, klaver, en meerdere kruidensoorten. Een klein, klein, heel klein stukje paradijs bij mij thuis.
Ondanks dat door de moderne ‘vooruitgang’ eigenlijk achteruitgang is geboekt. Wordt er steeds meer op heel veel kleine schaaltjes wel degelijk vooruitgang geboekt. Wij willen toch niet zoals in bepaalde Chinese gebieden gebeurt – planten en gewassen met de hand bestuiven. Dat is werk voor de bij. U wil uw kleinkind toch later niet hoeven uitleggen wat een zwaluw was. Ach, ik hoop dat ik toch een beetje een positief toontje heb weten achter te laten. Hopelijk is de natuur als het riet. Stormen doet het buigen en zwiepen, maar breken niet.

milieu natuur zwaluw natuur zwaluw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90