Kweek
Drie plantjes. Ik heb ze net binnengezet. Stonden op de veranda te vernikkelen. Het is daar nu al min twee. Laat staan als het echt nacht is straks. Ze zijn een paar maand terug uit hun eitjes gekropen. Pitten van avocado’s en mango. Was benieuwd of dat zou lukken. Had een zwarte plastic bak op zolder staan met wat tuinaarde d’r in. Vuilniszak lag erover en toen vergeten. Tot een sprietje erlangs piepte en m’n aandacht trok. Da’s waar ook. Leven wil gebeuren. Toen in rooie potjes gezet. Stengels zijn wat lang en blaadjes beginnen hoog. Zouden ze het redden? Een verhuizing is al overleefd. Nu de kou nog. Weet niet meer wie wie was. Bent u de heer of mevrouw avocado? O sorry, mango zegt u? Ze heeft zwarte vlekjes op d’r afhangende vleugeltjes. Lijkt me een griepje. Hier brandt de kachel. Hij heet CV van de Ketel. Zingt warmte door de pijpen. Die jaagt de kou op. Blijf buiten schurk. Wij willen warmte. Willem Wouters weeft witte wollen winterwanten. Zouden er ooit kleintjes geboren worden? Van die schattige minimangootjes en van die aardige avocadeautjes? En hoe zullen we ze noemen? Nee, het is nog te vroeg. Veels te vroeg. Eerst deze crisis doorstaan. Acclimatiseren en op krachten komen. ’t Is pas januari. De zon is nog te veraf. De stralen te zwak. De warmte te wankel. ’t Benne plantjes potdorie. Met hun eigen logica. Of plannetjes. Of pakketjes programmering. Wie lokt de tere groene scheutjes uit de dorhouten takken? Geen mens. Da’s zeker. Mango, Go Man! Avocado, leef je nog, Ijadeja? Met je hoedje op je arm. Quodlibet van kinderrijmen. En intussen leeft alles door. Langzamer in de winter, sneller in de tropenjaren. Tot we vruchten dragen en voedsel voor de toekomst nalaten. Als we 't redden…
Geplaatst in de categorie: natuur