Alle inzendingen over Stiense herinneringe

De Healers is een Friestalige roots Blues band en ze gaven zondag een concert in Drachten waar ik bij was. Het geluid is meer dan perfect, een stevige sound en toch nog helder. De Gibson gitaar heeft een heerlijk geluid en wordt lekker bespeeld door de gitarist Yde. De teksten zijn ook heel...

..."The Byrds" en alle groepen van de "Nederbeat" De onvergetelijke zestiger jaren laten herinneringen na die nooit vervagen.....

In die tijd droeg mijn vriendje Martin nog de korte broek en we knikkerden met de glazen, doorzichtige, wonderlijke stuiters in de gang van de lage, witte "Maycrete-woning" waar zijn moeder ons voorlas uit het dikke boek met de okergele kaft over "Raja de olifant" en waar we knutselden aan een...

Toen de roemruchte negentiende eeuw ten einde liep was de eveneens beroemde staatsman wiens naam Thorbecke was gekomen tot het ontwerp en de oprichting van een nieuw schooltype, de Hogere Burger School en hooggeleerde heren traden aan om de leiding te nemen over de wanordelijke klassen van rebelse...

Eens sierde een dubbele bomenrij de langgerekte Ringbaan Oost die zich uitstrekte van de Gerard van Swietenstraat tot de Jan van Beverwijckstraat. In haar midden was het ruiterpad waarop ik voor het eerst paarden zag. In de zomer van mijn vijfde levensjaar zag ik de vermiljoenrode zonneschermen...

Tijdens het ophalen van herinneringen raak ik de laatste tijd zo af en toe het spoor bijster. Mijn herinnering aan een gebeurtenis, waarbij ook mijn echtgenote aanwezig was, staat vaak haaks op die van haar. Helaas heeft zij achteraf dikwijls het gelijk aan haar kant.

...indien ik dat wens laten rusten op de foto, op de prent of op de schilderijen die sentimentele herinneringen oproepen en doen herleven...

Ze was één en al levenslust. Jong, en ja, ook dat tikkeltje losbandig. Maar, zijn we dat allen niet geweest in een ver verleden. Haar glimlach was zo ontwapenend, dat elke fout haar onmiddellijk werd vergeven. Die onschuldige blik wist iedereen in te palmen, elkeen te bekoren. Het was dan ook...

Vrijwel iedere, zo niet elke dag word ik aan mijn verleden herinnerd. Niet omdat ik dat graag wil, integendeel. Slecht vanwege het feit dat de steuntjes niet verdwijnen. Dat zal overigens het geval blijven. Eerlijk gezegd doet mij dit goed, daar dit de bevestiging is dat de waarheid in mijn...

...als een verzameling overtuigingen, meningen, herinneringen en gedachten beschouwen, waarvan sommige elkaar leken uit te sluiten, maar desondanks deel bleven uitmaken van hetzelfde geheel, van een en hetzelfde perpetuum mobile van de geest. Wij zijn allemaal reizigers, besloot hij, terwijl hij...

...dierbaar, maar eendimensionaal, een gestolde herinnering. De geuren en smaken die bij mijn grootouders horen zijn vloeibare herinneringen, die me weer helemaal terugvoeren naar die tijd, driedimensionaal. Meer heb ik niet nodig.

Van een vrouw als jij is er geen tweede. Jij met je bruine ogen, je zwarte kroeshaar, je lijf van soepel, atletisch vlees. Je onstuimige manier van vrijen en stoeien, je manier van uitrekken 's ochtends vroeg. Je eigenzinnige karakter. Je was met zo weinig tevreden en als je tevreden was, dan...

Als iemand mij zou vragen waarom ik met die man getrouwd ben zou ik geen antwoord kunnen geven. Jeugdige naïviteit denk ik. Ik dacht het zal wel lukken, nou de vierdaagse lopen op krukken is een eitje vergeleken bij wat die man mij heeft doen doorstaan. Dat laat thuis komen, dat is nog niets,...

Het is herfst 1944 toen ik op mijn oude fiets zonder banden langs de boerderijen fietste om wat eten te bedelen. Broodmager was ik inmiddels op mijn 14e verjaardag in september. De rantsoenen waren weer verlaagd, het eten van de gaarkeuken werd slechter, vaak waterige soep of stamppot van kool met...

De dansschool was gevestigd aan de Korvelseweg. Het zaaltje lag enigszins verscholen, een eindje van de straat af en was te bereiken via een binnenplaats. Ik was in die tijd nog mooi en jong en droeg de rozerode tafzijden jurk en de schoenen met de plateauzolen waarover ik bijna struikelde en...

Afgelopen woensdag weer ‘Herinnering verlicht’, avondherdenking 2013 op de Nieuwe Ooster. Amsterdam. Nabestaanden kwamen weer in groten getale de rustplek van hun overledene bezoeken. Met lichtjes, beeldende kunst, poëzie, verhalen en muziek ruimte om gezamenlijk te herdenken. Zoals een...

......en dan zeg ik: ik ben er een van Broeckx, van Broeckx van de Oude Markt. En dan stromen de tranen over mijn gezicht bij de herinnering aan het langdurige sterfbed van mijn vader, aan de langgerekte marteling die hij moest ondergaan in het verpleeghuis, dat oord van onheil bij uitstek. (Hoe...

Het was een kleine, zwart-wit-gevlekte cockerspaniël, met lange flappen van oren die de zwarte ogen haast bedekten, een puppy nog, die onze ouders ons gegeven hadden om ons en zichzelf te plezieren en een kameraad te verschaffen. We hadden haar de troetelnaam "Loekie" toebedacht. Aanvankelijk...

Ik herinner mij nog het oorlogsjaar 1942. Ons gezin was nog compleet. Vader Arie moeder Coba en de jongens Kees, Gijs en Bennie. Ik was elf jaar en de oudste. In 1943 werd Arie nog geboren, een blond ventje met blauwe ogen. Vader werkte bij de tram als conducteur. Na de oorlog hoorde ik, dat hij...

Mijn ouders, mijn twee broers en ik woonden in de gereformeerde pastorie in hartje Kollum. Via het tuinpad kon je naar de kerk. In de tuin stonden drie appelbomen voor de drie gebroeders. De kleuterschool was naast ons en ik hield erg veel van juffrouw Van der Zee, die lief en zorgzaam was. Op een...

In Tilburg zuid zwierf ik eens door straten die het decor vormden van mijn jeugd en mijn geboortegrond en die van mijn ouders. De gezellige huizen uit de dertiger jaren rijgen zich daar aaneen en voor één ervan bleef ik stilstaan en bewonderde een kolossale, welhaast monumentale rozenstruik,...

...Het is het teken dat de dierbare spulletjes, herinneringen aan mijn ouderlijk huis, zijn gearriveerd.... Stoere, sterke mannen die ongewild getuige zijn van een onuitgesproken drama, tillen een meubelstuk de drie trappen op en plaatsen het tegen de schoorsteenmantel De zon, die uitbundig...

Het was in die tijd dat mijn oude ouders de hond hadden aangeschaft die zij "Obri" genoemd hadden: een forse Rottweiler, die ik nauwelijks over zijn kop durfde te aaien uit angst dat hij mijn vingers af zou bijten. In een foto-album bewaar ik nog foto's van de zwartbruine hond die waggelde...

Utrecht kwam pas goed in beeld toen ik nog in de gereformeerde pastorie in Voorthuizen woonde en dan met name via de jonge dichter en archeologie-student Peter V., die ik ontmoette in de discoruimte achter de kerk. Hij was lid van een dichtersgroep in Utrecht en hij wilde mij er wel bij hebben. De...

Als scholiertje van de basisschool in Kollum had ik best enkele vrienden. Mijn broers en ik kwamen vaak bij heit en mem Zeldenrust, die dertien kinderen hebben. Heit was slager en ik hoor nog het doodsangstige piepen van de varkens, als ze door de smalle poort moesten gaan. Achter in de tuin was...

Aan de rechterkant van de snelweg richting Leeuwarden ligt het Heerenveense Oranjewoud, waar ik iets van twee jaar in de laatste villa aan de Prinses Marijkelaan heb gewoond. Mijn vader was de predikant van de gereformeerde De Sionskerk in Heerenveen-Zuid. Op mijn slaapkamer zat ik vaak te...

Onze gereformeerde pastorie stond aan een drukke snelweg en omdat ik van het autoverkeer niet kon slapen, verhuisde ik naar de zolderkamer, waar ik op een zwartwittvtje naar Tatort, Komansky, Der Alte en Derrick keek. Of ik keek via het dakraam in de verte naar de kleurentelevisie van de koster,...

Voordat ik een benedictijnse postulant in Egmond-Binnen werd, heb ik nog geprobeerd om een ziekenverzorgende te worden. De opleiding was in een schoolgebouw in Veenendaal, terwijl mijn huurkamer in Driebergen was, in een zijstraat van de Hoofdstraat. Driebergen is een landelijk dorp met een...

Onze liefde was nauwelijks zeven maanden jong, toen je me vroeg voor een vakantie aan de kust. We boekten geen reis, we reserveerden geen hotel, we stopten wat noodzakelijkheden in een rugzak, een drinkfles, een schrijfschrift, een campingservies en een kleine tent. En we gingen met het paspoort...

'o jeugd! o tijd van smarten! van vreugd en wilde harten!' Willem Elschot Bij een recreatiegebied, even buiten Voorthuizen, kwam er een oude man op mij af, die vroeg 'Weet jij wel waar dat kruisje voor staat?', op het zilveren kruisje rond mijn nek wijzend. Dat bleek de bekende evangelist...