Alle inzendingen over Taken

"Kijk, het lijkt wel of daar een struik aan het lopen is," prevelde een vermoeide zwerver in zichzelf. De hele nacht had die man nog niet geslapen. Nu ging hij eindelijk liggen, onder de takken van een sinaasappelboom. "Ik verbeeld me toch wel erg rare dingen als ik moe ben," dacht hij, en...

Regelneven en -teven overspoelen dit eens zo tolerante, flegmatieke land. Strikstropdassend, kokerrokkend, glimgitzwartgeschoend, tik-tak-hoge hak, de regentenkanker woekert als nooit tevoor. Geschoeid op Amerikaanse leest, de graaiende mens gaat met zijn tijd mee, gaat te zijner tijd ten onder....

Tegenwoordig schijnt iedereen gelijk te hebben, al dan niet door verzonnen onderzoeken met zelfgewenst resultaat. Of, zoals mijn ex zegt dat ze de moeder is en derhalve respect eist. Kijk, daar kan ik niet mee leven en dan draai ik mij om, pleur ik de media het huis uit en mijn mobieltje...

Griekenland mag ambtenaren (makkelijker) gaan ontslaan. Tot 2014 zullen 15.000 ambtenaren ontslagen worden. Door oude regelgeving was het tot nu toe praktisch onmogelijk ambtenaren weg te sturen. Wie weet is het voor Nederland ook een zegen als werknemers in het algemeen en ambtenaren in het...

De hitte die is als een kwelling van lichaam en geest striemde en geselde de wereld tot het weldadige, verlossende onweer koelte en bevrijding bracht... Niettemin had mijn trouwe ventilator met zijn wentelwiek voortdurend koelte in mijn richting geblazen.... Tenslotte echter bogen de takken...

...geleden al plaats, maar wordt nu pas naar buiten gebracht en wanneer ik dit hoor denk ik alleen: waar, oh waar gaat het heen? Robots nemen taken over, die toch echt nog GEZIEN moeten worden, want ógen, echt geloof me, die kan je niet vervangen voor een automatische piloot.

Een nieuwe zomer legt zich over de oude en verweerde, gegeselde en geteisterde wereld. Schaduwen spelen in het welige groene gras en ook mijn hart dat beeft en bonkt in mij is oud en geteisterd; de littekens schrijnen en branden..... In de Nassaustraat, in een uithoek van de provinciestad, treft...

Terwijl buiten de wind het laatste blad van te takken rukt, vlagen hagel zelfs de hele tak van de stam willen scheiden, speelt binnen een groep jongeren, of kinderen, onder mijn begeleiding politiek. We zitten in het gemeentehuis van Buitenpost, maar het kan net zo goed in uw gemeente zijn. Ik...

Een zweem van een naderend voorjaar, dat echter nog lang op zich zal doen wachten, zit al in de lucht en het leek de wereld te bezielen. De sneeuw was weggesmolten onder een zoele wind. Op het terras waar ik een warme chocomel dronk, huppelde een duifje met grijze kraag, tevergeefs verlangend dat...

Een uiterst taaie dennenboom houdt nog altijd stand in "ons parkje" aan de Ringbaan Oost te midden van haar soortgenoten: de esdoorn, de linde en de beuk. Op een oude zwart-wit-foto uit 1958 sta ik met mijn vader, moeder en zusje onder die boom, in de sneeuw, die in dat verre, voorbije jaar zo...

Het was bijna Kerstmis en het was bitter koud. De kerstbomen in de kerstbomenkwekerij stonden kleumend bij elkaar. De kerstboomverkoper liep stampend heen en weer om een beetje warm te blijven. Er waren steeds klanten, dus hij kon niet even weg om in het cafeetje verderop wat warms te gaan...

Het waren twee sympathieke oudere heren die met mij de terugweg aanvaardden uit Biezenmortel. De chauffeur, berekend voor zijn taak en altijd bereid tot conversatie en een andere meneer met wollen muts op. Hij verhaalde over zijn vroegere baan, waarin hij te lijden had gehad onder machtsvertoon en...

De lichtblauwe voorjaarshemel overkoepelde onze Regte Heide waar grafheuvels aan een verre Prehistorie herinneren en hoog in de lucht danste en dartelde de leeuwerik en mijn vriendin herkende zijn zang. We waren het lieflijke, rustig voortkabbelende blauwe beekje met haar kleine stroomversnelling...

Niet ver van mijn woning, in de nabijheid van de rotonde aan de Ringbaan West, van het tankstation en van de gebouwen van Traverse die uit lichtbruine steen zijn opgetrokken, bevindt zich een merkwaardig verwilderd terrein, een onverwacht stukje natuur te midden van de troosteloze omgeving. Soms...

We schrijven juni 2024. Een nieuwe zomer begint en zij legt zich over de oude wereld met een milde, weldadige atmosfeer en een vaak bedekte hemel. De bomen staan in zomertooi en hun takken wiegen in een zwakke bries. Ik ben een zomerkind. Eenenzeventig jaar geleden werd de bonte, veelkleurige...

Ik lig op mijn rug in het natte gras, doe alsof het lente is. Het vocht trekt langzaam door mijn kleren in mijn huid, maar ik heb het niet koud. De zon is waterig en schijnt op mij, ze voelt warm en aangenaam ook al is ze nog niet op haar best. Ik tuur naar de lucht boven mij, door mijn oogharen...

Om ons heen en door de eeuwen heen is het woord Engel niet weg te denken, niet in de Bijbel, niet in de spirituele wereld om ons heen en zeker niet bij mensen die hierin geloven. De uitdrukking “Er zit zeker een Engel op je schouder” komt uit het verleden en is ooit volgens de overlevering...

We maken ons als inwoners van het meest nederige landje nog steeds druk om de meest uiteenlopende zaken, we worden dan ook met regelmaat van de klok, het enige attribuut wat nog een beetje te vertrouwen is overigens, in de maling genomen door mensen, die denken overal van af te weten! Zielig...

...wegstrepen. En van deze lijst haal ik dan weer taken die ik op m’n to do lijst zet. Als ik dat niet doe, dan kom ik nooit aan mijn doelen toe, omdat mijn to do lijst dan vol staat met andere dingen. Het handige van mijn lijst voor de langere termijn is dat ik niet steeds na hoef te denken...

Wat een storm zaterdag, oei wat een wind en het eenvoudige ritje van huis naar het zwembad, waar vijfjarige Ruben, kleinzoon dus, voor zijn A diploma moest op komen draven, was een gevecht tegen de enorme rukwinden! Diverse forse takken lagen her en der verspreid en het was dus nog een hele toer om...

In het dorp is het zomerfeest in volle gang. Er is een kermis, er zijn spelletjes en elk kind heeft een mooie, gekleurde ballon gekregen. Er zit een kaartje aan met daarop een adres in het dorp en de vraag om een kaartje terug te sturen en te vermelden, waar ze de ballon hebben gevonden. Zo meteen...

Tanka: Koolmezen springen in het winterbos rondom varens, nog steeds groen; schuilen hier misschien sporen, die gezond voeden kunnen? Prozatekst: Het is druilerig weer. Fijne druppeltjes tikken op bladeren en takken, geven het bos een enigszins nevelig aanzien. Zo hier en daar...

Mevrouw kwam aanrijden in haar zware rolstoel; de benen uitgestrekt. Kennelijk deed zij zelfs nog zelfstandig boodschappen. De Regiotaxi vervult de uiterste taak die zij nog kan vervullen, maar het betreft hier een ultiem wanhoopsoffensief. Met zware, metalen haken bevestigt de chauffeur de...

...en dag zetelt en waar de meisjes stressen om hun taken te volbrengen - in afwachting van de diagnose. Mevrouw heeft enige tijd nodig om de computer te raadplegen die men met een modern cliché altijd "traag" noemt omdat men nergens nog geduld mee heeft. Dan rolt het antwoord eruit: "Uw...

Tien jaren van mijn jeugd gingen voorbij in de volksbuurt, in het arbeidershuisje, gesitueerd in een van de parallel lopende straten, genoemd naar een wethouder van onze stad. Achter het huisje lag een klein tuintje met daarin een berkenboom die haar zilverwitte stam ten hemel hief en die vooral...

Mevrouw neemt al in de vroege morgen de taak, die haar baan haar oplegt, ter harte. Het terras moet gereedgemaakt worden voor het publiek dat op deze zonnige dag in juni zeker zal toestromen en dat dit zal bezetten. Zij sleept de zware kunstplanten (de palmen en andere planten) naar buiten en ze...

Dat zult u niet geloven. Wat niet? Dat ik, gewoon Jan geheten, een weerwolf ben. Ik vertelde dat aan mijn vriendin. Dat is een kwestie van fatsoen, toch? Dat hoort jouw liefste te weten, toch? We zaten samen te lunchen, lekker in het park. De zon scheen op onze benen die zich heerlijk...

Ik weet nog dat ik uit het ei kroop, donsnat en moede van het tikken met mijn eitand tegen de binnenkant van de schaal. Vermoeiend hoor, zo'n geboorte, en ik moest 't ook nog allemaal zelf doen. Pas bij het uitvliegen verweet ik mijn ouders mijn moeizame terwereldkoming, zelf wisten zij niets...

Mijn beste vriendin had een wandelroute voor ons uitgezet in ons Landschapspark "De Oude Warande" (ons Sterrenbos waarin alle wegen naar haar centrum leiden) en aan de hand van de cijfers op de paaltjes doorkruisten we het gebied en wandelden we langs de hockeyvelden, eerder bezichtigd met een...

De wilg strekt haar kronkelige takken en grillige, zwarte zijtakken uit over het donkergrijze, gerimpelde water als de vingers van een grijpgrage hand. Zwarte, kleine vogels dansen in de lucht. De huizen aan de Vijverlaan en aan de Louis Regoutstraat omsluiten de langgerekte vijver met een...