Alle inzendingen over arme onwetenden

...zeer zwaar verouderde, zwaar afgetakelde gezicht van oude man, waarvan de sporen van je spoedig overlijden, die door je schedel heen schemeren, al af te lezen zijn. Al je charmes heb je verloren en slechts een nauwelijks nog waarneembaar restant, een klein vonkje dat niet meer oplaait, herinnert...

Let op, ook ons land bevindt zich in de wereldwijde crisis, die ontstaan is door hebberige en stelende banken, bonusgedonder en hypotheekgelazer, kortom, alle bizarre uitwassen van een kapitalistisch systeem, gebaseerd op hebzucht en meer en meer en meer ( 'Karlson' van Astrid Lindgren ), terwijl...

Het is al een tijd geleden, een ontmoeting van iemand die ik dacht te kennen. Jou kennen zal ik dan wel nooit echt kunnen. Wat is dan een leven, een dag? Je hebt vele dingen die ik van vroeger toen je nog niet wist wat het leven was,te jong om mij te kennen. Van leeftijd verschillen maakt het...

In vroege jeugdjaren was ik weleens met mijn ouders het lage, carré-vormige, witte gebouw, ontworpen door architect Jos Bedaux gaan bezichtigen, onwetend en onbewust dat ik er in latere jaren mijn entree zou maken als studente (bij die gelegenheid stapten roze flamingo's, "geleend" van het...

"Doet u dat in Godsnaam niet, mevrouw!" waarschuwde de drogist. Geheel onwetend omtrent het te verwachten drastische effect van de kleurbehandeling had ik argeloos de zwarte haarverf op de toonbank ter afrekening aangeboden. "Het maakt u zó hard" lichtte de man nog toe en stelde ter vervanging...

We verpoosden op het terras achter het Woonzorgcentrum, gelardeerd met stalen, loodgrijs tuinmeubilair en de zon van augustus verwarmde en streelde onze fragiele lichamen. Een enkele wesp naderde de lichtpaarse, hoog opschietende bloemen die wellicht de naam "lavendel" dragen.... Mevrouw mijn...

...schitterende kleding, ook bruidsjurken, en heel arme, kinderrijke gezinnen van mijnwerkers en straatventers (streethawks) worden eveneens in zwartwit getoond en last but not least, Black men in Higher Education. Vergankelijkheid Het idee dat er zoveel mensen vóór ons hebben geleefd, nu...

Daar wachtte ze nog op mij, dag aan dag, jaar aan jaar; op mij, de dochter, haar kind dat ze zozeer liefhad; in de aanleunwoning die tot mijn laatste ouderlijk huis geworden was. En daar nam ik afscheid, avond aan avond, telkens weer, als nacht, duisternis en eenzaamheid mij aangrijnsden en ik in...

Het is september, een milde, zonnige maand..... In je huis, dat is ingericht als een museum met tal van kunstvoorwerpen en met een deftige Oostenrijkse kast, gedecoreerd met lieflijke, schilderachtige rozen die tot de verbeelding spreken, en waar een Apollobeeld, compleet met vijgenblad...

Als een schrijver met de pen in zijn hand sterft, roep ik altijd: goverdomme, jammer, ik niet. Maar toen ik hoorde dat Jos in zijn slaap was overleden, dankte ik God. Want er staat geschreven dat Hij zijn dierbaren in de slaap tot zich neemt. Dus moet Jos, gelovig of niet, wel een dierbare...

Ons leeftijdsverschil bestaat uit vierentwintig lange jaren. Ze zou mijn dochter kunnen zijn: de dochter die ik het leven nooit geschonken heb, die mijn schoot nooit gedragen heeft. Ze is nog jong, enthousiast, hartstochtelijk en levenskrachtig en stormt op het leven af met geheven zeilen die...

Op een mooie, nog koude dag aan de vooravond van de lente, toen her en der al paarse, gele en witte krokusjes waren verschenen, nam ik naast haar plaats bij de halte van lijn zeven. Ik begon maar voetstoots met de openingszin: "Het valt niet mee", altijd een voltreffer. Mevrouw was allerminst...

Iedereen kijkt er reikhalzend naar uit. Een nieuwe lente hangt boven het schoolplein. De laatste maanden, de grote school lonkt. Niemand kan nog wachten. Behalve ik. In mij woont diepe teleurstelling. Ik voel op mijn klompen aan dat de hechte groep die wij zijn als visvoer in een aquarium uit...

...dat af en toe wel eens gemaakt wordt, (door onwetenden vooral), slaat nergens op! Dat is wetenschappelijk bewezen. Als ouder merk je vlug aan je kind dat het zich nogal ‘druk’ voordoet. Lang stilzitten en zijn concentratie behouden is er niet bij. Frustratie en woedeuitbarstingen zijn...

Dag aan dag observeer ik de lange stoet, de triomfantelijke optocht van auto's op de snelweg naast mijn huis, gezeten aan mijn met nerven doorgroefde oude bureau, aan mijn venster. In de avond volgen de koplampen elkaar snel op, in een nooit eindigende sequentie. De eenzaamheid regeert, maar...

In de bakkerswinkel staan ze opgesteld: de levensgrote, gigantische paashazen van bruine en witte chocolade met daartussen een enkele fiere, trotse haan, eveneens van chocolade en op het kastje waarin men levensmiddelen kan aantreffen, pronkt een lieftallig, teder, wollig haasje, zo weggelopen uit...

...tranen om zoveel vuur en bravoure van mijn arme, geliefde stadgenoten, die ook hun partij meeblazen in het grote, massale orkest van de mensheid..... De mensen verzamelden zich gaandeweg op het plein vóór de grote, jaarlijkse festiviteit begon. Oude bekenden groetten elkaar, schudden...

Op die foto uit 1956 zie je mijn ouders; mijn breedgeschouderde, forse vader, nog jong, die met een liefdevolle, zorgzame blik zijn vrouw en kinderen beschouwt; mijn moeder, elegant in de zomerjurk, met de hulpeloze, zo kwetsbare baby op schoot, mijn zo dierbare zus, met stakerige beentjes, zo...

Soms kom ik een van hen nog tegen. Het is de koffiedame die trouw iedere morgen de drank serveerde in de typekamer, gekleed in het uniform dat kennelijk mede de status van het bedrijf diende te onderstrepen. Vele anderen, die ik ook gekend heb zijn weggenomen door de onbarmhartige dood sinds ik...

Terwijl mijn leven zich met razende vaart had voortgespoed langs een duister, onherleidbaar parcours had mevrouw altijd de witte villa, een van de villa's die de drukke Bosscheweg flankeren, bewoond. Altijd was ik onwetend geweest omtrent haar wellicht eveneens heilloze en desastreuze leven dat...

Augustus van oudsher maand van uitslaande emoties passies, van doldwaze verliefdheden en tragisch onverwachte afwijzingen. Van bejubeling en ondraagbaarheid van het bestaan, vaak schier in één adem. Maand waarin wij vaak ineens onze diepstgewortelde dromen bezielen met heilig vuur. Waarin zo...

...efficiënter kunnen laten behandelen. Daarmee kunnen ze wel een beetje ‘tijd rekken’, tot aan het onvermijdelijke moment, dat allen treft. Het leven op zich is een geschenk. Wij hebben het immers ‘gekregen.’ Dat het zijn mooie en ook ronduit slechte momenten kent, zal ik niet...

...te brengen. Heel zachtjes zong ze een liedje: je bent veilig in Jezus armen........

...haak glijden. Eén warme traan liep hem over de verweerde linkerwang. Jef, och arme, beste vriend!

Toen Wouter een wandeling maakte en weer bijna thuis was werd hij aangesproken door Sonja, een vriendelijke jonge buurvrouw verderop in de straat. Ze zei: ''Hallo Wouter, weet je het al? ''Wat dan?'' ''Achter in de straat is een gezin komen wonen met zes kinderen, asocialen zijn het. Van...

...gangbaar zijn, scheen als middel tegen alle kwalen te worden aangewend. Het is mijns inziens de vraag of de cliënten nog ooit na hun onderdompeling in het warme bad van de Zorg, bestand zouden zijn tegen de koude douche van de maatschappelijke jungle dan wel slangenkuil, waar onverkort het...

Veel mensen zijn eenzaam. Ik zou het erg vinden als je niemand hebt om mee te praten of om leuke dingen samen te doen. Maar je kan gehandicapt zijn en dan is er van ware liefde sprake als een pracht mens is die je blijft verzorgen. Hulde voor het personeel in een verpleeghuis. Zij moeten met...

Was hij een prooi van demonische krachten, die hem naar de dood hebben gezogen, als in een niet te bezwemmen draaikolk? Of was het een geheel afgewogen daad, een optelsom van ellende? Joost leed aan de ziekte van Bechterew, wat hem parten speelde, maar geen reden tot zelfdoding hoeft te zijn. Hij...

Ik kom er nog weleens langs, ouderlijk liggen de fundamenten in broze botten op het kerkhof. Kinderlijk lijkt nu mijn jeugd, vol van beloften werd mijn toekomst gelogenstraft. De straat van knikkeren en bedeltjes, busje schrap en wie het snelst kon fietsen. Dan werd je binnen geroepen, we gaan...

(voor Charmaine Dragun (1978 - 2007)) Je bent geboren als Charmaine Margaret Dragun op 21 maart 1978 in Perth, West-Australië. De Aboriginals en Torres Strait Islanders woonden daar al minstens 38.000 jaar. Het was de Nederlandse zeekapitein Willem de Vlamingh, die op 10 januari 1697 de regio...