Alle inzendingen over bloesems

...wortels zuigen elk jaar de lente uit de bodem. Je hoort haar bijna zuchten, ze verlangt naar die eerste lauwe voorjaarsdroppels. Ontknop mij naar de bloesems, laat mij tot leven komen. In de week dat dat gebeurt, rijd ik op m'n fiets speciaal voor dat boompje om. En dan is het zomaar weer...

Waarom zijn Israël en de Palestijnen bijna tien jaar na de laffe, gruwelijke moord op Yitzhak Rabin nog nauwelijks een stap verder in de onderhandelingen voor een vrij Palestina? Jij en ik weten het: niet willen toegeven aan de waarheid die als een grauwe sluier, gehuld in kolommen rook, aan...

...en planten. De bremstruiken luisteren ons noordelijke voorjaar steeds op naast alle overige uitbundige bloesems. Haar moest ik afgeven, overgeven aan de oneindigheid....

...de bloeiende boompjes met hun roomwitte en roze bloesems wel ruimschoots misplaatst op het parkeerterrein in Tilburg West tussen de troosteloze gebouwen van het Twee Steden Ziekenhuis en De Hazelaar. Oorden van onheil waar het tomeloze leed bij uitstek zegeviert, maar wellicht kunnen zij tot...

In jonge jaren liep ik aan haar zijde. Het woord "lusteloos" had haar steeds vóór op de tong gelegen en daarmee omschreef ze haar toestand die nooit verbeterde en die momenteel, nu ze de oude dag heeft bereikt, is als een rivier die verzand, verdroogd en verdord is, als een eens bloeiende boom...

De lichtgele en dieppaarse bloesems van de struiken in een tuin aan het Theresiaplein contrasteren en harmoniëren tegelijkertijd ongelooflijk fraai met elkaar. De bevallige bosschages spreiden hun schermen op elegante wijze en zij vormen een sieraad voor de buurt en voor de wijk waar...

Het is nacht. De lantaarnpaal schijnt zijn flauwe licht door mijn slaapkamerraam. Ik kijk naar "mijn" boom. Op de een of andere manier troost het me te weten dat die boom er nog zal zijn als ik er allang niet meer ben. Alle seizoenen heb ik zien gaan en komen via die boom en in alle goede en...

Onderweg naar jou buigt de weide voor de wind. Golft het groen als van zijde een van wilde bloemen verweven tint van de lente, van de zomer, van de geur van bloesem, van de kleur van bloei, van de lach van een kind. Onderweg naar jou blijven goden eensgezind, breekt de zon de wolken, stroomt het...

Onder de warme hemel van augustus, jouw favoriete seizoen, graasden nog de rood- en zwartbonte koeien op de weiden van Moerenburg, maar spoedig zou de nevelige mist van september hun contouren vervagen. Jouw ogen zouden ze niet meer aanschouwen. Je hield van het weelderige landschap, doorkruist...

...huizen met hun tuinen, gelardeerd met bloesems in deze late, mooie zomer. Het Theresiaplein met de driehoekige leistenen kerktoren die het plein domineert is wondermooi overschaduwd met een patroon van lichte en donkere tinten. Na mijn wandeling bereik ik mijn bestemming; een...

Tien jaren van mijn jeugd gingen voorbij in de volksbuurt, in het arbeidershuisje, gesitueerd in een van de parallel lopende straten, genoemd naar een wethouder van onze stad. Achter het huisje lag een klein tuintje met daarin een berkenboom die haar zilverwitte stam ten hemel hief en die vooral...

TANKA Op het weilandje staan wat dorre bomen; één is vol bloesem: een schilderachtig aanzien van de vergane boomgaard. PROZATEKST Ergens bij Teteringen staat een klein oud boerderijtje, waar nog enige dieren worden gehouden. Op het malse weilandje staan wat bomen verspreid. Ze...

...was toch zo'n smakelijke drank, gestookt uit bloesems en blaadjes van de braamstruik. Deze likeur, geboren uit Huiberts brein, werd goed verkocht. Een oud echtpaar zat 's avonds gezellig in de huiskamer. Man en vrouw genoten van hun glaasje. "Deze drank komt van een struik die wij als...

Ze noemen haar "Tulipifera", Tulpenboom. Nu moet ze bloeien in die tuin op de hoek van de oude straat waarin mijn geboortehuis staat. In langvervlogen tijd, in kindsdagen, speldde mijn vriendinnetje haar bloesem op mijn vestje. Ik herinner me de zonnige straat, de bovenwoning, de huizen aan de...

...windvlaag. Ik draag mijn vruchten, mijn bloesems en ik ben trots op ze en ik draag mijn doornen die ik evenmin verafschuw. Het moest zo zijn dat ik vruchten en doornen draag. Ik oordeel niet over mijn vruchten en doornen. De seizoenen strelen en ranselen mij en ik blijf niet dezelfde; ik...

...doorbracht in rouw, terwijl een nieuwe, levenslustige generatie klaar staat en popelt om het roer over te nemen, zoals de bloesems van een nieuwe lente zich eerst nog aarzelend maar later onherroepelijk aan de wereld tonen....

...bewonderend te kijken naar een tulpenboom die op haar zwarte takken kwetsbare roze bloesems droeg.....

...door de eerste wilgenkatjes die ons verlegen hun bloesems tonen dat een nieuw licht zich gaat neervlijen over de aarde tijdens de langgerekte maanden die tenslotte als met trompetgeschal een grandioze zomer verwelkomen zoals pages vooruitlopen in een optocht waarin op het eind de koning in al zijn...

...door de eerste wilgenkatjes die ons verlegen hun bloesems tonen, dat een nieuw licht zich gaat neervlijen over de aarde tijdens de langgerekte maanden die tenslotte als met tromgeschal een grandioze zomer verwelkomen zoals pages vooruitlopen in een optocht waarin op het eind de koning in al zijn...

...van zijn medemens; de werkelijke vriend koestert de groei en het geluk van zijn partner zoals de tuinman zijn bloesems die hem ter harte gaan en die hij tot volle bloei wil doen komen.....

...met hun lange, gedweeë manen. Ook kun je in het voorjaar daar de maïsgele gagel en de bremstruiken zien die de langgerekte paden flankeren en de bloesems van de krentenboompjes. We kwamen er vaak: in de "Vloeiweiden" en traag en trouw stapten we zij aan zij voort: mijn zwijgzame...

Het is een merkwaardige constellatie van diverse gebouwen die uiteenlopende doelen dienen aan de Lage Witsiebaan. Daar heb je om te beginnen de winkel van "Medipoint" met haar uitgebreide collectie van hulpmiddelen ten dienste van welhaast alle vormen van invaliditeit. Iets verderop tref je...

...in het voorjaar omringd wordt door struiken die bloesems dragen in de tuin van het klooster. Haar liefhebbende broer kon zijn tranen nooit bedwingen als hij haar bezocht. In die jaren van het Rijke Roomse Leven had iedere Tilburgse familie wel een tante nonneke of oom die in het klooster ging....

...Hoe harder het vroor, hoe prachtiger die bloesems en vruchten werden. Het is makkelijk te begrijpen hoeveel mensen van heinde en verre kwamen om dit bijzonders te zien. Maar niemand durfde die boom aan te raken. Iedereen keek _ op een eerbiedige afstand. Steeds meer boeren brachten hun...

...Warme gevoelens ontstaan bij het openen van de bloesems rond haar. Terwijl de wereld weet dat zij moet wachten tot de laatste bewoner zijn koers wijzigt met betrekking tot de bol die ons alles biedt dat wenselijk is, weet zij tevens dat bij continuering van zoveel mobiliteit en uitstoot het...

...ontvouwt de wereld zich na mijn "blindheid" opnieuw voor mijn ogen; het prille groen aan de bomen, de majesteitelijke bloesems en het vele en wonderlijke dat de Natuur in haar fantastische "museum" uitstalt.....

...daaraan voorafgaand, had zij nog de rozerode bloesems aanschouwd in de tuinen van de Ingenhovenlaan, herinnering aan haar stormachtige en zo hoog verheven en majestueuze verliefdheid en zij was gezonken als in een luchtledige krocht, als in een kelder, in een kerker zonder uitgang, in diepe...

Vóór de "Hasseltse Kapel" had zich een groepje mensen verzameld, een kleine "Menagerie" of "Côterie" van oude bekenden. Een zwart-wit gevlekte kat sloop daar eveneens rond en solitair en afzijdig van het geheel zat een meneer op een bankje en hij rookte een sigaar, kennelijk gefascineerd door...

Dagen vraag ik mij zelf af of ik nog een keer het sprankelende licht en gevoel van verliefd zijn nog eens mee zou maken. Niet dat ik echt zit te wachten op een man, maar gewoon het gevoel, het blijde, het stralende wat verliefd zijn met zich mee brengt. Het gevoel dat de wereld niet zo lelijk is en...

Achter het arbeidershuisje dat wij in die jaren bewoonden, strekte zich een tuintje uit met helemaal achterin "onze" berkenboom met haar zwart-witte bast, door mama teer gekoesterd. Ze had ons de namen van de kwetsbare, lieflijke bloempjes geleerd: ereprijs, hondsdraf, vergeet-mij-nietje,...