Alle inzendingen over dierbaren

Ze zaten steeds vóór me tijdens de vergadering en wierpen me hun onpeilbare, duistere blikken toe, tot het moment aanbrak, het onvermijdelijke, onherroepelijke tijdstip waarop ik vernemen moest dat ze niet langer te midden van de levenden verkeerden, dat hun wanhoopsdaad een feit was. Ik had hen...

Een taxi had me door de nacht gebracht naar het Wijkcentrum waar de bleekwitte letters "De Symfonie" aan de gevel oplichtten. In het kale vergaderlokaal zou de klok aan de wand anderhalf uur van mijn leven wegtikken terwijl ik bezig was met mijn zozeer gewaardeerde maar zo "domme" notuleerwerk en...

Het was een dag in oktober waarop een ijsblauwe hemel als van juni of juli onze dierbare stad overkoepelde. Ik ontmoette haar bij "Portagora", de Kringloopwinkel waar altijd iets te beleven valt. Haar formidabele hangbuik bolde ruimschoots over haar broekband en ze had haar oog laten vallen op...

De allerliefste bracht onlangs een wagentje, een karretje op wieltjes en van rood linnen mee dat nu werkloos staat te pronken in het halletje van mijn flat, maar dat nooit in gebruik zal worden genomen.... We leven langs elkaar heen. De diepgaande sentimenten, de obsessies, de gedachten bewaar...

Binnenkort zal ik afscheid moeten nemen; afscheid van een kamer, van een slaapkamer, van een badkamer, van een w.c. en van een keuken. In het vreemde oord waar ik beland zal zijn zal het beeld mij voor ogen blijven zweven van wat ik achtergelaten heb en van wat mij dierbaar is geworden; mijn...

En zo herinner ik me, vader!, hoe we samen in de stoelen met de kobaltblauwe stoffen bekleding in de desolate gang van het verpleeghuis, omringd door wanden van glas, bespraken hoe je me de encyclopedie zou nalaten, je kostbare en dierbare bezit. De encyclopedie die voor jou na de woelige...

En tenslotte, na de geduchte werkzaamheden die twee maanden hadden geduurd, zijn meneer de opzichter en zijn assistent aan de deur verschenen; twee stoere heren met het trotse vignet van de BAM op de borst. Ze verklaarden meteen al "dat ik mij" ondanks de rommel "nergens voor hoefde te...

De lange, lange jaren die gepasseerd waren en de turbulente, dramatische gebeurtenissen die zich in onze beider levens voorgedaan hadden, schenen ons van elkaar losgekoppeld en verwijderd te hebben tot we elkaar terugvonden. Haar blikken had ze gericht op een foto, opgesteld in mijn woonkamer die...

Goede humor is tegenwoordig schaars en soms ver te zoeken. - ''Waar is de gulle lach op heden gebleven, meneer Sonneberg, dat vraag ik U af?'' - Ik kom humor, waar het gaat om onschuldig vermaak in plaats van zuiver leedvermaak, zo weinig tegen, dat een goede grap me gewoon DIERbaar is...

In de hemel ben je van een hoop aards gedoe verlost. Geen belastingen, geen burengerucht, geen galstenen. Ach, zul je zeggen, wie gelooft er nog in de hemel? Fout! De meest verstokte heiden gaat plots geloven in een hiernamaals als hij een dierbare heeft verloren. ‘Tot ziens,’ zegt de atheïst...

Meteen al de eerste keer dat de vrijwilligster de kamer in het Zorgcentrum betrad, viel haar blik op een gitzwarte hond van stof met glanzende kop en licht geopende, vilten, roze bek. Mevrouw verkommerde en vereenzaamde tussen de muren van haar kamertje, in het luchtledige van haar eenzaamheid,...

Als altijd komen de bussen voorbij op de snelweg naast mijn huis; in fel-oranje letters is hun bestemming vermeld op hun buitenkant: "De Efteling/Den Bosch". Vandaag ga ik naar mijn oude tante; naar Engelen bij Den Bosch, naar Haar, die mij trouw bleef als weinig anderen, waar mijn overige,...

...wordt je wereldje van mensen die je aan willen raken, steeds meer gaan er gedragscodes gelden. En plots...word je dan alleen nog maar aangeraakt door dierbaren, door bekenden. Terwijl dit misschien helemaal niet Gods plan is geweest, toen Hij zei: 'Heb elkander lief'. Want i e d e r e...

In de bloemenzaak zijn enkele heren druk bezig met het samenbinden van boeketten die ongetwijfeld dienen om vriendschap of liefde kracht bij te zetten. Razendsnel en uiterst handig schrapen zij met een mesje de bladeren van de kwetsbare stelen en voegen de bloemen bij hun "soortgenoten" zodat het...

In een traag tempo ben ik opnieuw "De Heuvel" genaderd: de vermoeidheid doordrong mijn lichaam en geest. Op het terras van "The Talk" heeft men uitzicht op de beide, loodgrijze torens van de Heuvelse Kerk en op het groene, verweerde Christusbeeld, symbolisch voor het Katholicisme dat zo lang de...

Het was een zomerdag in de zomer van mijn zevenenzestigste levensjaar, laat in mijn leven nog geschonken door een Onbekende, die op onvoorspelbare en kennelijk onverantwoordelijke wijze neemt en geeft. We naderden het huis, de boerderij, mij van zovele gelegenheden zo bekend; het huis met het...

De deur met opschrift"T.Broeckx" biedt toegang tot een kale ruimte. Toch biedt de Verzorgingsstaat (voor zover die nog bestaat) ook hem een bed en een sobere kast met stevige vergrendeling (Het moet wel gezegd worden dat zijn laatste televisietoestel geen lang leven beschoren was) Tot de...

Het is december 2008. Buiten heerst de vrieskou. Terwijl de warmte van het dekbed mij omgeeft, opent zich de wereld van droom en slaap voor mij. Een hel licht valt over een tafereel uit het verre verleden. Het moet 1964 zijn. Daar is de zonnige tuin. Mijn beide nichtjes, over wie mama zich...

Een schriel, schrander, schraal mannelijk scholletje schoof de Schelde af op zoek naar een lekker en mooi vrouwelijk snolletje van ’n scholletje en daar was zij ineens, een schattig, slinks en mooi vrouwelijk scholletje; zij aaide spontaan het bolletje van het schriel, schrander, schraal ...

Mijn flatje heeft al vele bezoekers gezien: de lerares in haar chique, elegante jurk, de heren die geïnteresseerd waren; mijn dierbare en enige, grijsharige zus. Op een ochtend meldde Lisanne zich in het trapportaal. Ze droeg een koddige, kleine vlecht, die aan het uiteinde omwikkeld was door...

Ze bereikte de leeftijd van honderd jaar. Zij rust voor altijd in het stille graf dat in het voorjaar omringd wordt door struiken die bloesems dragen in de tuin van het klooster. Haar liefhebbende broer kon zijn tranen nooit bedwingen als hij haar bezocht. In die jaren van het Rijke Roomse Leven...

Hoop, het enige positieve dat in de doos van Pandora zat, is niet kunnen ontsnappen. Is er dan geen hoop? Jawel, maar hoop is geen rondzwevende stof. Hoop zit in elk van ons, in ons denken en in ons zijn. Hoop is niet "iets willen", bijvoorbeeld: "ik hoop dat ik dit krijg" is fout. ...

...de mens met zichzelf in strijd. Stel, je zit in een goed gesprek, het gaat echt ergens om, of je kookt jezelf een ongeluk om dierbaren iets ongenaakbaars lekkers voor te zetten......, en dan gaat de telefoon, "Hallo, met Vlekkie".

Al eerder hadden we het plakkaat op de deur van je slaapkamer bevestigd: wat moest er gebeuren als het onverwachte, ongewenste en onheilspellende dat we nooit wensten, zou gebeuren? We hadden nog vruchtenbowl, geschonken in het hoge glas, gedronken. Je had nog gevraagd hoe laat het was. "Zeven...

Het merkwaardige paar, man en vrouw, gewikkeld in een duistere, dan wel florissante liefde die mij ontging en die ik bezwaarlijk kon peilen, bewoonde nog altijd het flatje op de bovenste verdieping. Noodgedwongen moest ik er aankloppen wegens verlies van mijn sleutels. De grote eettafel die de...

In die jaren van mijn vroegste jeugd toen ik voortdurend verkeerde onder de bescherming en koestering van de ouderliefde die als een veilige paraplu boven mijn hoofd was uitgespannen, als de altijd blauwe, onbewolkte hemel van de zorgeloosheid, bezat ik een klein popje, een duikelaartje dat uit...

Hoe kon ik het weten, liefste en meest dierbare zus, bloed van mijn bloed, lichaam van mijn lichaam, dat het moment daar was? Het moment was daar en ik wist het: jouw lichaam had het kind gedragen al die negen lange maanden; jouw lichaam had de pijn gedragen en had geboorte gegeven aan het kind,...

In het Elisabeth Ziekenhuis met haar lange en labyrintische gangenstelsels duiden teksten aan de wand op de geringe literaire begaafdheid en het taalkundig onvermogen van de auteurs hiervan. Niettemin zijn ze gebeiteld in de muren en schijnbaar voor de eeuwigheid bestemd. De werkelijke literatuur...

Monumentaal weerspiegelt mijn vrouwenlichaam zich in de winkelruit en ik beschouw de forse benen, bezet door de kwabben, die mij nog altijd dragen. Daarboven de vooruitspringende buik, omringd door plooien van vet, uitmondend in de met schaamhaartjes bezette driehoek, die mij, evenals de lobben die...

In mijn boekenkast bevindt zich te midden van de ondanks alles niet zozeer uitgebreide collectie; te midden van werken betreffende filosofie en pedagogiek, in de rij die geordend is als de rangorde in een leger en wel vrij onopvallend, het "Kattenboek". Met zijn kleurige afbeeldingen van de...