Alle inzendingen over herinner

...handelsmerk van zijn gedaante voor de rest van zijn leven is geworden. In tegenstelling tot wat men zou kunnen denken als men Dalí's werk beschouwt, moet in 'De volharding der herinnering' tijd juist alle betekenis verliezen. Duurzaamheid, in principe tijdlóós, gaat hiermee dus prima samen:...

...respecteerden als deskundige. Velen van ons herinneren zich vooral zijn dagcolumns op deze site. Jos was een onstuimige sympatico, ik was erg op hem gesteld. TT-leden bij wie zijn personage minder in goede aarde viel deden hem af als kletskous. Daar trok hij zich uiteraard niets van aan. Hij...

De foto, die een herinnering vormt, toont het zwarte knuffeldier (een roze tong uit de bek) dat mevrouw "Moriaantje" had gedoopt. Ze had het beest eens gewonnen in een loterij en tot haar "huisdier" gekozen waar geen levende ziel naar haar omkeek. Ik had mevrouw aangetroffen in diepe...

...op de televisie. Haitink en Von Karajan maakten hun opwachting en de muziek was beurtelings lichtvoetig of zwaar op de hand, melancholisch of vrolijk. Zo herinner ik me vol weemoed en verdriet mijn ouderlijk huis nu de eenzaamheid die ik doorkruisen moet is als een onbegaanbaar pad, als een...

Degene die mij heeft beschermd als niemand anders, die mijn leidsman en voorvechter was, die mijn studie heeft betaald, die mij deed luisteren naar die muziek, die ons beiden zozeer beroerde en die ons in vuur en vlam zette, staat afgebeeld op het kleine portret in zwart-wit dat tegen de wand is...

In latere jaren, toen ze weduwe was geworden, had ze de grond wel open willen krabben waaronder hij rustte, vereenzaamd en alleen als ze was in het grote huis. Hij was mijn opa die staat afgebeeld op het grote familieportret dat nog altijd mijn slaapkamer siert. Zijn dunne haar gescheiden, de...

Ik had eens een goede, lieve oma die zonder slag of stoot, ziekte, zwakte of misselijkheid de leeftijd van drieënnegentig jaar heeft bereikt. Op haar dressoir in de eenzame bejaardenflat koesterde zij altijd mijn portret van jonge vrouw. Zij is het geweest die mij mijn allereerste taal- en...

...aan mijn vriendin om haar rouwproces te symboliseren. De liefde die haar leven begeleid en getekend had, was immers in de herinnering ten dele nog levendig en bloeiend zoals de bloemen hun schoonheid nog niet verloren hadden.....

Nog altijd bewaar ik een kleurenfoto van het knuffeldier dat mevrouw de naam "Moriaantje" had toebedeeld; een zwarte pluchen hond. Ze had het dier eens gewonnen in een loterij op een rommelmarkt en het tot haar uitverkoren maar levenloze kameraad en metgezel verkozen. Eens had ik mevrouw voor...

De dansschool van "Boutkan" lag afzijdig van de Korvelseweg. Je moest door een grote poort en over een binnenplaats om daar te komen. Ik was achtentwintig jaar en droeg de donkerrode tafzijden jurk en de schoenen met de hoge plateauzolen. Simon danste met mij de Engelse wals, altijd maar de...

... We herinneren hun als grootborstige exhibitionisten, maar nieuwe seksdiva's staan op en verdrijven zodoende de herinnering aan felbegeerde voorgangsters. Zie aan hoe broos erotische begeerte is.

...dierbaren worden op velerlei manieren in herinnering gehouden: een foto is hierbij de meest zichtbare memorie. Naast de analoge foto, hebben we natuurlijk de modernere opname-apparatuur. Kiekjes echter zijn koploper, hoewel tegenwoordig niets te gek is. Gewoonte en gebruik is ook bij en in...

...worden door de realiteit naar de achtergrond gedreven en op hun plaats gezet. Als de informatiestorm luwt, rangschikken oude en nieuwe herinneringen zich naar hun tijd van ontstaan. De losse eindjes zijn geknoopt, de werkelijkheid hersteld en ik kan verder met mijn leven.

...drijven. Dromerig staar ik dan voor mij uit en herinner me weer de gezellige dag of het fantastische uitzicht op de plek waar ik toen was. Zo heb ik mijn vroegere buurmeisje weer ontmoet en ik mag wel zeggen dat we nu vriendinnen zijn. Ik besef dat ik wel een heel gelukkig mens moet zijn om...

...zou ik op willen diepen, op willen heffen uit de duistere put, uit de krocht van de vergetelheid waarin het gezonken is, maar de herinneringen zullen nooit meer aan het heldere daglicht treden waarin ik ze wil waarnemen en tot hun recht wil doen komen.....

Ik lag vroeg in de morgen te draaien in mijn bed. Ik zag een kleine vrouw met een doorleefd gezicht en vriendelijke ogen. Ze was nog lang niet zo oud als ze er uit zag, de dubbele jaren hadden haar rug gegeseld. En het was zo vertrouwd dat ik niet kon spreken. Ze zei me dat het goed was en...

Vanavond door een gelukkig toeval gekeken naar Youri Mulder en vooral Mart Smeets. Opnieuw eigenlijk, gisteren was er ook een toeval. Verder onbekend. Youri is voetbalanalyst. Smeets niet. Zeker niet. Bij de EO, waar geen voetballer naar kijkt, ging hij onlangs in de etalage. Met zijn grote...

Die avond op de studentenflat was het even wennen: kussens op de grond dienden als zitmeubel; de tafel was heel laag; er was veel thee, erg sterk en met een bijzondere smaak en er werd ongewoon zoete koek geserveerd. De koek was typisch Saoedi-Arabisch, wordt gegeven aan een gast die welkom is. De...

...een schoonmaker. Allemaal vredige en dierbare herinneringen. Het zijn er inderdaad slechts een paar. Maar... intussen hebben we 9/11 gehad, Madrid, Londen, Theo van Gogh, Ayaan Hirsi (zoon van Magan, zoon van Isse, zoon van) Ali en regelmatig horen we Geert Wilders. En dan zijn er nog de...

Als je aan mij denkt... Denk dan aan mijn kleine tikstapjes naast de jouwe Denk aan hoe gebiologeerd ik je onderarm kon aaien Denk aan hoe graag ik mijn hand op je buik legde ‘s nachts Denk aan hoe zorgzaam ik je schouders epileerde Denk aan mijn veel te luide lach Denk aan ons synchroon...

...vol herinneringen op mij staat te wachten. Herinneringen die mij hopelijk zullen helpen bij het terugvinden van ontbrekende puzzelstukjes uit mijn verleden. Ik open de deur van de zolder en de verweerde spiegel van de grote, pompeuze linnenkast vangt mijn blik. Ik loop er naar toe en...

Het was in die tijd dat ons gezinnetje de bovenverdieping bewoonde waar de zwarte, ronde haard een centrale plaats innam en het bankstel met de goudkleurige bekleding domineerde en de radio op een tegen de wand geschoven tafel het chanson "Que sera" van Doris Day liet horen. Raadselachtig...

...het handwerken. In mijn "liedjesschrift" noteerde ik de chansons van mijn jeugd. Zo leven de herinneringen voort tot aan mijn stervensdag.....

Zo waren die uren met jou, moedertje; die stille, gewijde, meditatieve uren waarin we het voorbije jaar overdachten onder de Kerstboom met haar donkergroene, fijne takken, als op de radio "Stille Nacht, Heilige Nacht" weerklonk. Die uren, buiten het dagelijks gewoel, hadden we voor elkaar...

In Tilburg Zuid, daar waar de Oerlesestraat ophoudt en overgaat in de Groenstraat, of althans niet ver van de genoemde kruising, woonde ik eens in een schamele, armoedige bovenwoning, die mij ondanks alles zeer dierbaar was. Zij was gemeubileerd met mijn oude eikenhouten bureau en met een metalen,...

Op het kleine meubelstukje; het kleine tafeltje met de witgelakte stangen en de glazen platen dat mij zo dierbaar is en dat mijn goede, sinds lang overleden moeder mij eens schonk, staat sinds jaar en dag een roestbruin, metalen kistje... Het kistje bevat nog altijd pakjes met geurige tabak, die...

...ik? Ik vluchtte weg van hen en voor hen en nu bungelt die dennenappel hier op mijn balkon, als onschuldige herinnering en laatste souvenir aan lotgenoten die ondanks alles welwillend waren.

Er waren: Wilfried, Paul, Ludo, Emil, Martien; er waren Louise en Mariet. Hoewel studenten aan onze universiteit waren we in die tijd nog kinderen, nauwelijks ontsnapt aan onze turbulente puberteit; nog maar net aangetreden in de collegebanken. Onder het lamplicht kwamen we bijeen in de...

...ijsbaan bij de tennisvelden had ik ook goede herinneringen. Met mijn vriendin zwierde ik rondjes, de handen gekruist, op een manier zoals het eeuwen voor ons bestaan al werd gedaan. Toen je nog rijen achter elkaar zag of vier op een rij. Drieduizend jaar voor Christus schaatste de mens al....

...de verte vanuit mijn ziekenhuisraam, vanaf de snelweg in de voortrazende auto. En altijd herinneren ze mij, zullen ze mij herinneren aan die vroege tijden, die tijden van gaafheid, van ongeschondenheid, van onschuld......