Verhalen

Ik had wel iets willen zeggen.

Ik lag vroeg in de morgen te draaien in mijn bed.
Ik zag een kleine vrouw met een doorleefd gezicht en vriendelijke ogen.
Ze was nog lang niet zo oud als ze er uit zag,
de dubbele jaren hadden haar rug gegeseld.
En het was zo vertrouwd dat ik niet kon spreken.
Ze zei me dat het goed was en dat ik vertrouwen moest hebben.
En dat ik vooral in mezelf moest geloven en dat het allemaal goed zou komen.
En dat zou het, dat voelde ik meteen.
Wat een kracht, wat een warmte ging er van haar uit.
Ik wilde nog wat zeggen, maar deed het niet.
Het was alsof zij haar hand op mijn lippen had gelegd: "Stil maar mijn kind".
Ik had wel iets willen zeggen Moeder, maar wist niet wat.

Schrijver: Peterdw., 19 april 2006