Alle inzendingen over spiegels

‘Er groeien alweer haartjes onder mijn wenkbrauwen.’ , merk ik gefrustreerd op. Het beeld in de spiegel bevalt me niet. Ik zie vermoeidheid, achterstallig onderhoud aan haar en wenkbrauwen. Het moedervlekje onder mijn lip moet ik echt eens laten weghalen en liegen dat ik onder de veertig ben...

Kijk dan, nederig schepsel, kijk in de spiegel wie je bent. Kind van Maria en Jozef, Jezus Christus nog aan toe, je lijkt niet op je ouders want een of andere idioot besloot zijn beeltenis aan jou te geven. God is geen schepper, hij is een opschepper en opgescheept met een...

Het karkas, het chassis is opgehangen in de borstholte door een onbekende; het fragiele chassis dat nu begint te haperen, mankementen begint te vertonen. Het is mij niettemin dierbaar; dierbaar als mijn bloed, als mijn adem. Het tijdstip is onbekend; het finale tijdstip van het afscheid van alles...

Ze vroeg me: heb je even tijd voor me en ik zei natuurlijk, kom maar, de deur staat open. Ze was er zo, alsof ze achter de deur had gestaan. Ik wil zo graag gewoon, gewoon zijn zei ze en ik liet haar. Hier ben ik gewoon, gewoon zei ze, maar daar, daar wordt zo op me gelet dat ik niks zeggen...

Nederlandse periodieken en uitgeverijen hebben een apart zintuig ontwikkeld om er veelbelovende schrijftalenten mee te kunnen detecteren, denken en hopen zij. Hierdoor voorzien ze hun oprit van detectiepoortjes om elk spontaan, vreemd aanbod met een starwars meteen te kunnen vernietigen. Ze hebben...

De zaal zit vol huilende mensen. Mijn moeder en ik op de voorste rij. Iedereen die ik ken is er. Is ze de enige die niet huilt? Zelfs Otto, die mijn vader niet kende, huilt. Mijn moeder moet de plechtigheid nu gaan leiden, ze kijkt emotieloos, ze ondergaat alles met eenzelfde rust die over haar...

'Spreken is zilver, zwijgen is goud.’ Het spreekwoord hangt in een mooi lijstje boven de spiegel in de badkamer. Hij heeft het ook vaak tegen zijn kwebbelende vriendin gezegd. Ze vergeet het steeds en blijft maar praten, hij wordt er soms gek van. Hele verhalen krijgt hij altijd te horen en...

'Naar mijn evenbeeld geschapen', ik hoor het hem nog oreren, 'Ik ben uw gelijke'. Weet u wat ik dan denk ? Ga effe lekker aan dat kruis hangen en kom er niet meer van af, ziekelijk jezusfiguur. Er zijn 171 soorten verkoudheid, ik heb ze allemaal gehad. Kanker zou zomaar kunnen, ik rook en drink en...

Vandaag de dag bevolken studenten de zalen en kamers van wat eens, nog maar kort geleden, het trotse Café-Restaurant "De Postelse Hoeve" was. In haar zalen vierden vertwijfelde vrijgezellen eens hun eenzaamheid. De vriendelijke obers waren als amateur-psychiaters. Zij wisten om te gaan met hun...

...Café-Restaurant "De Katterug" heeft een nieuwe aankleding gekregen. Banken met gecapitonneerde bruine stof tegen de wand; daarboven grote, ronde, mooie spiegels; lampen met spiraalvormig licht dat kronkelend "ontsnapt" aan de plafonniers. Het is hier goed toeven bij een glas Earl Grey thee...

Wie wil leren denken, moet eerst leren schrijten. Zonder mijn toestemming mag niemand mijn oude flaters varifocus herschrijven. De achterkant van de spiegel is levensgevaarlijk. Twee keer in Kollum tattoe toeteren leidt gepierst tot uw vertrek, maar als u dat toch verrekt, ik heb voldoende mest...

...de cover kan, weerspiegeld werd in de blinkende spiegels, trok de optometrist een willekeurige lade open. Hij toonde mij een montuur dat aan de prijs was: driehonderd euro. Eerder had hij mij gevraagd met mijn halfblinde ogen de letters waar te nemen en op te zeggen waarvan de contouren...

Ik passeerde op een zonnige lentemorgen het kerkhof, de dodenakker aan de Noordhoekring, omringd door onze witte standbeelden die tot onze verbeelding spreken, zoals dat van Joris, die manmoedig de draak het zwaard in de keel steekt als om deze te doden. In de Wilgenstraat wachtte in het kleine...

Landgoed "Wellenseind" is via de "toeristische route" die we vandaag aflegden, te bereiken. Onderweg ontvouwde zich het Brabantse landschap voor onze ogen. De winter zou niet lang meer op zich doen wachten en het had al gevroren. Hier en daar bevinden zich op het land kleine poelen of...

Op YouTube dook een boodschap op van onze landgenoten Judith Spiegel en haar manlief Boudewijn Berendsen. Het NOS-journaal toonde onlangs het hartverscheurende filmpje. Judith Spiegel is journaliste voor de NOS, VRT, NRC, Elsevier en VPRO. Begin juni zijn haar man en zij ontvoerd uit hun woning...

Met enige regelmaat onderwerp ik me aan de marteling van het harsen/epileren. Als 55+ -er ontkom ik niet aan haargroei op plaatsen waar je dat liever niet hebt. Zoals kin en bovenlip. En een wildgroei boven de ogen genaamd wenkbrauw.Een 25 euro!!! kostend pincet kan niet niet verhinderen dat ik me...

Omdat hij zo hield van bepaalde schilderijen gaf ik mijn oude, verlamde vader een kalender voor het volgende jaar. Deze sierde de muur van zijn ziekenkamer en spiegelde hem optimistisch een zee van tijd voor, terwijl de tijd die hij nog te leven had wellicht uitgedrukt kon worden in dagen, in...

...en nietszeggende douchestangen, toiletpotten, spiegels, tegels en wastafels en de perfectionering en "verering" hiervan. Na een leven in de tredmolen, in de slangenkuil en in het illusoire circuit van de arbeidsmarkt leeft men zich nu uit op het sanitair waarvan men de hoogste...

Een turquoise gloed die men ook als "zeegroen" zou kunnen omschrijven, weerkaatst in de kelkjes van de glazen die als in een rangorde zijn opgehangen achter de koffiebar bij Café-Restaurant "Anvers" aan de Oude Markt in Tilburg. De imposante klokken van de Heikese Kerk beieren om (weer) een...

Dit is niet bedoeld als stelling. Ik wil het er wel even met u over hebben. Ik kwam erop door de horrorverhalen over die nalatige ‘arts’ in Den Haag. Die arts die er speciaal is voor ijdele mensen. Dit zijn meestal vrouwen. Een dergelijk verhaal in de media schrikt enorm af. Beter gezegd...

Mijn hoofd vormt een gigantische uitdaging voor haar maar haar conversatie blijft uiterst beperkt tot variaties op een thema als "mooi haar" en "stevig haar". Ik vraag me af hoe lang ze in Nederland is. Het haar moet in laagjes geknipt worden tot het zich als de schubben van een vis neervlijt...

...zijn, de flamboyante, stralende beelden in onze spiegels De jeugd vormt een kortstondige rimpeling in het meer van ons leven, veroorzaakt door een incidenteel briesje en een lichtvlek op de muur van de tijd, vergankelijk en vluchtig.... "Give me one more chance again, one more chance to...

...hen, die schijnen te lijken op fotomodellen. Spiegels bekleden alle wanden van de winkel; het is hier een levendig centrum van glamour, commercie, schoonheid En nee, met mijn ogen is niet veel mis en ja: ik kan mijn haar nog een tintje geven, mijn gewicht blijft binnen de perken, mijn huid...

...met portretten van vorsten aan de wand, spiegels en stoelen met velours bekleed en aan lange tafels werd de lunch geserveerd en ik zat erbij als een stilzwijgende vreemdeling, niet in staat tot een wederwoord aan mijn medegasten, vervreemd van mijn medemens door mijn langdurige en...

Aan de voet van een manshoge spiegel bevinden zich in het huis van de pedicure merkwaardig gevormde, kleurige pompoenen die daar met een onbekende, mysterieuze bedoeling zijn neergelegd. Een witgelakte, steile trap voert naar de kleine kamer op de eerste verdieping van mevrouw de pedicure....

In die tijd vormde de rij winkels die grensde aan het plein in onze volkswijk (de slager, de drogist, "Textielhuis Fatima" en het snoepwinkeltje genaamd "Splendid" waar we drop en kauwgum kochten voor vijf cent en filmsterrenplaatjes cadeau kregen) als het ware een klein formaat winkelcentrum....

Ze was 17 en volgede een leuke opleiding. Alles ging goed tot aan kerst. Er knapte iets in haar waardoor ze zichzelf ging krassen. Alleen het bleef niet bij krassen, door al die pijn die ze had ging het krassen over in snijden. Haar lerares merkte dat er iets was en vroeg dat ook. Het...

...wordt. Een harde storm steekt op, bomen buigen, spiegels barsten, blaadjes vallen als jonge soldaten. Hij krijgt het koud, kouder, koudst. Heel luid begint hij te huilen. Plots valt hij op zijn knieën en smeekt om genade. De maan schiet in een volle lach. Het koor stopt met de herfst, de Halheer...

Bavianen net mensen? Apekool, zulke gezelschapsdieren zijn wij anders niet…staren ons liever suf naar woorden om elkaar niet te hoeven zien en maar denken dat we de wereld zo naar onze hand kunnen zetten. Er is helemaal niets menselijks aan een groep samenklittende bavianen, noch het spiegelen...

...leven van hen, die op fotomodellen lijken. Spiegels bekleden alle wanden van de winkel, het is hier een levendig centrum van handel, glamour, activiteit, schoonheid. En nee; met mijn ogen is niet veel mis en ja, ik kan mijn haar nog een tintje geven, mijn gewicht blijft binnen de perken,...