Inloggen
voeg je column toe

Columns

Taalarrogantie en taalijdelheid niet van deze tijd

Nederlandse periodieken en uitgeverijen hebben een apart zintuig ontwikkeld om er veelbelovende schrijftalenten mee te kunnen detecteren, denken en hopen zij. Hierdoor voorzien ze hun oprit van detectiepoortjes om elk spontaan, vreemd aanbod met een starwars meteen te kunnen vernietigen. Ze hebben niet eens fiducie in schrijvers die ooit eerder bij hen hebben gepubliceerd. Ze veinzen een blind vertrouwen in de aanbeveling die literaire agentschappen bij hen doen. Vroeger hadden literaire tijdschriften de functie om uitgeverijen aan de bel van een auteur te doen trekken. Die tijd lijkt weg geëmancipeerd te zijn. De literaire agentschappen hebben die pastorale zorg op zich genomen maar lijden gelijktijdig aan hetzelfde euvel als de uitgeverijen en periodieken, hetgeen inhoudt het niet te weten wat uitgeverijen en de periodieken van hun literaire wasgoed zullen vinden. Hun commissie en andere grijpstuivers hangen ervan af. De commercie heeft haar schaduw dusdanig weten te trekken over het boekenvak dat zelfs serieuze gerenommeerde literaire uitgeverijen hun auteurs vragen om desnoods met hun schurftige onderbuik aan het stripteasen te slaan opdat zij daardoor enige publieke bekendheid kunnen krijgen. Hoe verkrijg je in letterland bekendheid als het Nederlands op zich aan het eroderen en afkalven is en het leesvolk leesvoer lust waar niet eens een kraakbeen in moet voorkomen laat staan stevige botten waarbij de tanden bij de eerste beet reeds verbrokkelen? Het is qua niveau en complexiteit te vergelijken met de bekende Surinaamse hit: "kleine wasjes, grote wasjes en maar draaien" ( = flink boewwegen). Een andere gênante ontwikkeling die eveneens terrein begint te winnen is het leger aan pseudo linguïsten dat een uitgesproken mening meent te hebben van wat eclatant Nederlands is. Doordat een ieder zijn eigen versie t.a.v. wat goed Nederlands is, op het Nederlands blijft drukken, is het Nederlands taalgebied aan het misvormen. Het begon bij Dr. Kuitenbrouwer met zijn Hedenlands waarin hij alle door Nederlanders gemaakte taalfouten ( = spelfout, grammaticale fout, stijlfout, syntactische fout en semantische fout) als het Nieuwe Nederlands presenteerde en waar een ieder zich aan zou dienen te houden. Parallel hieraan kregen wij een zandstorm aan lexicale aberratie, bestaande uit woorden als doekoe, mati, feti, etc. die zich ook een plekje wisten te veroveren in het Nederlandse woordenarmoededom. De native speakers introduceerden vanuit hun brouwerij woorden als fat, chill, cool, chicky etc.die de linguïsten vanuit hun ivorentoren werkeloos volgden. Dit is taalverloedering vanuit het volksinitiatief.

Een groteske taalverloedering vanuit de gevestigde institutie begon vorige eeuw toen de overheid besloot om het onderdeel opstel schrijven uit het vak Nederlands te weren. W.F. Hermans die zich hiermee de toorn op de hals haalde zei tijdens de in ontvangstneming van De Grote Prijs Der Nederlandse Letteren uit handen van de Belgische koning Boudewijn het volgende in zijn dankrede: terwijl andere volkeren in onze taal proza schrijven is de Nederlandse overheid in eigen land bezig het onderdeel opstel schrijven te schrappen. De taalleukemie begon verder te gedijen en werd langzaamaan de samengestelde zin aangepakt, werd het ijzerengordijn tussen de spreek- en schrijftaal omlaag getrokken, de spelling herverkaveld, etc. Deze rigoureuze operatie had tot gevolg dat het spectaculaire verschil tussen de spreek- en schrijftaal weggeëbde. Zoals elke sloopactie plaats maakt voor iets nieuws, heeft deze demontage van het Nederlands een leger aan schrijfgrage nietsvertellers doen gedijen. Groene Amsterdammer hoofdredacteur, Martin van Amerongen zei er een keer zeer sarcastisch over: je zou met een Nederlandse roman naar een onbewoond eiland moeten gaan. Literaire agenten draaien hierdoor voor het eerst in hun loopbaan nacht- en avonddiensten om de uitgeverijen vervolgens in de vroege ochtend te bevrachten met ranzig literair rantsoen. W.F. Hermans schreef er als volgt over: " net op het moment dat ik mijn akelige en tergende buurvrouw een beetje aardig begon te vinden, sloeg zij zelf ook aan het schrijven ". Desalniettemin geven uitgeverijen de hoop niet op en blijven zij zich naarstig focussen op nieuw experimenteel talent waarmee zij hopen een keer het altaar in Stockholm te kunnen bestijgen. Gerrit Komrij maakte er een keer de volgende spottende opmerking over: " terwijl Parijs het met één Proust moet doen zou er in Nederland, als wij ten minste de recensenten en literatuur profeten moeten geloven, ieder jaar een nieuwe Proust worden geboren. Het oudste letterkundige tijdschrift van Nederland, De Gids, heeft een unieke redactie geïnstalleerd die proza voorstaat dat geschreven is in een nieuwkomers idioom.

Nederland voelt zich te beschaafd om zich te bezondigen aan boekenverbranding en heeft daarvoor in de plaats iets nieuws bedacht: door de groeiende trend van de erosie van het Nederlands taalgebied komt er automatisch een moment dat er geen leesvolk meer is om werken van de klassieke grootmeesters te lezen. Dit heet literair resomeren.

... Lees de werken van rabin gangadin:
* de literaire fauna en flora van Suriname
* surinaams literair landschap
* de evolutie van de Surinaams-Hindoestaanse popmuziek
* spiegels die terug kijken ...

Schrijver: Drs.Ir.Ph.D rabin gangadin
29 november 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.0 met 2 stemmen 139



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)