Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

ijdelheid, zonde van de tijd

Dit is niet bedoeld als stelling. Ik wil het er wel even met u over hebben.
Ik kwam erop door de horrorverhalen over die nalatige ‘arts’ in Den Haag.
Die arts die er speciaal is voor ijdele mensen. Dit zijn meestal vrouwen.
Een dergelijk verhaal in de media schrikt enorm af. Beter gezegd schrikt mij enorm af.

Ik betrapte mezelf namelijk laatst op de schaamtevolle gedachte dat ik even niks beters voor mijn 42ste verjaardag kon bedenken dan: geef mij een week of twee logeren bij dr. Schumacher.
Dan mag hij mijn wenkbrauwen liften, mijn kaak een tikkie rechtzetten, of misschien zelfs maar meteen mijn hele voorhoofd liften dan ben ik weer zo goed als nieuw. Ik ben ervan overtuigd dat deze ijdelheid mij in de toekomst minder tijd zal kosten.

In mijn stoutste, meest zorgeloze dromen ga ik ervan uit dat ik dan een kleine ballast kwijt ben, een bescheiden frustratie lichter zal zijn.
Nooit meer kopzorgen over die hangende oogleden. Dit lijkt me heerlijk. Dan kan ik de tijd en extra energie die vrij komt mooi besteden aan nuttige en zinvolle bezigheden.
Waar ik natuurlijk mijn tijd voor het grootste deel al aan besteed. Dat u vooral niet denkt dat ik als moeder van een bijna tweejarige en een baan in de zorgsector, niets beters te doen heb dan met mijn uiterlijk bezig zijn.

Hiermee heb ik volgens mij een dilemma te pakken waar ik vast niet als enige vrouw mee worstel. Althans dat hoop ik want helemaal vrij van schaamte zijn deze gedachten aan een opgeknapt koppie bepaald niet en ik zoek graag medestanders. Een zekere lafheid is mij niet vreemd.

Hoewel ik niet ben grootgebracht met de tien geboden, ben ik me bewust van de oppervlakkigheid en leegte die uitgaat van het teveel bezig zijn met Het uiterlijk. Een doodzonde. Terwijl het Innerlijk er ook enorm van kan opknappen, van een fijn uiterlijk bedoel ik.

De paradox is dat mijn ouders, diezelfde die mij regelmatig hebben verzucht dat ze het maar gezeur vonden als ze mij op een kritische blik in de spiegel betrapten, zelf nogal eens bezig waren met hun ‘buitenkant' en met het oordeel van anderen in deze. Dus van een vreemde heb ik het niet. Oké, toegegeven ik stond van onze familie verreweg het meest te turen in de spiegel. Maar ik had, in mijn ogen, dan ook de meeste redenen voor onvrede.

Wat ik wil zeggen is: ijdelheid is de helft van de tijd noodzaak! Mensen die mooi zijn, hoeven niet ijdel te zijn, zij hebben juist een zorg minder! En houden dus tijd over. (Dit is wel mijn stelling). Als je mooi bent hoef je je niet op te maken of je haren uitbundig te stylen, je ziet er toch wel acceptabel uit. Zelfs met rimpels.

Zo’n dr. ‘Horror’ maakt toch mooi misbruik van de onzekeren onder ons. Schijnt zijn handen niet voldoende te wassen, want dat kost hem maar tijd. Ik begreep dat hij met name gespecialiseerd is in het vergroten van borsten. (nou als hij hier in gespecialiseerd is, dan vertrouw ik hem mijn wenkbrauwen zeker niet toe).

Ik heb het te doen met deze gedupeerden en voel hier geen greintje leedvermaak. Het heeft ze tijd en geld gekost en een nog onacceptabeler uiterlijk opgeleverd. IJdelheid is het laatste taboe en dit wordt direct afgestraft.

Voorlopig zet ik mijn schaamtevolle wensen dus nog maar even niet om in daden.
Ik trek mijn wenkbrauwen gewoon op als ik in de spiegel kijk en geef mezelf hierbij een vriendelijk knipoogje.
En hier laat ik het bij want dit is een kunst op zich, probeer het maar eens.

Schrijver: Mohair
Inzender: Monique Louis, 25 maart 2010


Geplaatst in de categorie: actualiteit

2.0 met 1 stemmen 318



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)