Alle inzendingen over weemoed

...de Nassaustraat. En soms passeert inderdaad mijn taxi mijn oude domicilie en dan vervult veel weemoed mij om de voorgoed vervlogen jaren...

Ze zit op een plastic tuinstoel. Het gras is gemaaid, maar niet kort. Achter haar een heg, rommelig van vorm. De zon schijnt op haar witte bovenarmen. ‘Hier,’ zegt hij, en geeft haar een vergeeld mapje. Ze opent het langzaam. Eén foto trekt haar aandacht. Vier mensen op een rood geruit kleed...

De weerman kondigt aan: binnenkort nachtvorst, jazeker de Koning der Vorsten komt eraan. Dat wordt schrapen, koukleumen, koude handen en meer van die grappen. De weerman zegt het, maar ík voel het. In m'n handen, m'n voeten, m'n neus...maar: daar hebben ze oplossingen voor, dat weet natuurlijk...

...door een zekere melancholieke weemoed vier ik mijn 72e verjaardag. In 1953 vocht ik mij een weg naar het licht vanuit de donkere, besloten cocon van de baarmoeder en werd ik overgebracht naar het glazen broeikasje dat men de naam "couveuse" heeft toebedeeld. In Bokhoven,...

...haar weg door de nacht terwijl de morgen weemoedig zucht. Op zoek naar hogere en zachtere sferen ligt het veld erbij in wit vertakte mistlagen, waarbij dauwreflectie grasgroen gaat ombuigen tot herfstkleuren. Verliefd kust de zon de rondingen van haar grote liefde. Koesterend omarmt ze...

...graag lachen" verklaarde ik. De dames wezen naar drie gebouwen aan de overkant, waaronder dat van TBV. "Tilburgse Bouw Vereniging" verklaarde ik en weemoedig dacht ik aan een interview dat ik daar eens hield met een functionaris tijdens mijn helaas razendsnel gepasseerde journalistieke...

...graag lachen" verklaarde ik. De dames wezen naar drie gebouwen aan de overkant, waaronder dat van TBV. "Tilburgse Bouw Vereniging" lichtte ik toe en weemoedig dacht ik aan een interview dat ik eens hield met een functionaris tijdens mijn helaas razendsnel gepasseerde journalistieke...

...die hier af en aan lopen, die huiveren in de winterkou. Misschien betekenen de objecten voor de argeloze voorbijganger een weldadige, tot weemoed stemmende herinnering aan een verre, onbereikbare jeugd, die verdrongen is door de hardheid van het leven, ondergesneeuwd, bijna...

...hen overrompelen, overspoelen, zullen de taken, verantwoordelijkheden en spanningen op hen rusten en al te spoedig zal de ouderdom hen vol weemoed doen verlangen naar wat zij eens in hun onbelaste, onbezorgde jeugdjaren mochten beleven door de genoemde vrolijke muziek.....

...hengelen om een visje te verschalken; het wonderlijke carbonpapier waarmee je kopieën kon maken van je tekeningen.... Er was zoveel méér en vol weemoed en verdriet besef ik dat ik terug zou willen keren; voorgoed terug zou willen keren naar dat verre, onbereikbare land van mijn...

... Na vier jaar verruilde ik mijn eerste kamer voor een etage, maar altijd zal ik me haar blijven herinneren en weemoedig bekijk ik haar gevel als ik nog eens op weg ben, richting Korvelseweg.....

...de grote kerk, dat aarzelt tussen vrolijkheid, weemoed en melancholie, mijn vriend wel aanspreekt. Wanner we terugkeren in Tilburg verwelkomen ons de spitse, ranke torens van de Abdij van Koningshoeven, oprijzend boven het geboomte alsmede de trotse gebouwen, in de volksmond "de Zwarte...

...sommigen zitten op de trappen; anderen naderen het draaiorgel; allen luisteren naar de futiele maar weemoedige en melancholieke wijsjes die het voortbrengt

...de doorleefde, melancholieke stem van Bono in Weemoedig klinken de gitaren De muziek ‘wandelt’ langzaam door en ondersteunt zijn stem bijna achteloos… Daar klinkt de daverende en ontroerende stem van Luciano Pavarotti. Met een kracht en van een schoonheid die mijn hart doet juichen...

...wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat. Met name moest ik denken aan de praktische bezwaren. We onderschrijven allemaal, vele ook niet christelijke mensen, veel van het in de Bijbel verkondigde...

...van mijn "gouden" jeugd. Zesenzestig jaar zijn gepasseerd en ik kan nog slechts weemoedig terugkijken......

...waar twee elegante, joyeuze jonge jongens met weemoedige bruine, respectievelijk grijze ogen en gekleed in geruit colbert en pantalon, zoals past bij die zaak, me hadden geholpen met mijn bankzaken en voortwandelend in de smorende, de zenuwen verlammende hitte, trof ik aan de kant van de weg,...

...waar twee elegante, joyeuze jonge jongens met weemoedige bruine, respectievelijk grijze ogen en gekleed in geruit colbert en pantalon, zoals past bij die zaak, me hadden geholpen met mijn bankzaken en voortwandelend in de smorende, de zenuwen verlammende hitte, trof ik aan de kant van de weg,...

...is en dat ik doorkruis en waarneem met veel weemoed; daar is het lage gebouw van mijn kleuterschool en daar is het doktershuis, zo vaak bezocht tegenover ons oude kerkhof waar de doden voorgoed rusten. De school heeft haar brede toegangsdeur eens en voorgoed voor mij gesloten, lang geleden....

...typisch, het is periode : donkere dagen maken me weemoedig, terwijl de winter tegelijk het mooiste seizoen is. Het is het seizoen van de stilte... Ik weet het, ik besef het en tegelijk maakt het niets meer uit. Steeds weer hoor je die oordelen over jezelf, van anderen en van jezelf. Kon mijn eigen...

...de sprekende steen neemt me mee naar: m’n jeugd, m’n dromen en m’n weemoed.

Als ik het St.Annaplein passeer met de bus, weet ik dat daar achter de gevels van de huizen, achter de welhaast geblindeerde, in het zonlicht blikkerende ramen zich nog steeds de kamer bevindt; mijn eerste kamer, sinds jaar en dag door iemand anders bewoond, wellicht door een jonge student, die...

...bittere ongenadige dood en een intense weemoed steeg in me op om de weerloosheid, om de liefheid, om de kwetsbaarheid in het algemeen en om die van het diertje in het bijzonder. Twee kennelijk Somalische jongedames kwamen me gezelschap houden; de traditionele hoofddoek om, sneakers...

Nu het bijna donker is heb ik te berusten in wat ik ben vergeten en waar ik niet toe kwam.

...- herinnering aan mijn vroegste jeugd - met meer weemoed en verdriet aanschouwd als juist dit jaar. Nooit heb ik mij meer verdoold en verdoemd gevoeld tussen de jolige jongelui - de jongen met de warrige rode haardos en het nonchalante colbertje, het vrolijke meisje met de leuke hoed - als het...

...want mijn oog was ook gevallen op een speelbal in een uithoek van de zaak; hoe graag had ik niet het kind, de baby die mijn schoot niet heeft kunnen en willen dragen dit speelgoed geschonken! en weemoedig en vol van verdriet reciteerde ik stilletjes in mijzelf de verzen die mijn arme,...

...langer, maar we komen allemaal aan de beurt om naar boven te gaan’, zei hij glimlachend terwijl hij zijn wijsvinger omhoog stak. Klare taal en eenvoudige wijsheden van een oude man die weemoedig terugdacht aan zijn trouwe viervoeter en aan zijn eigen leven. ‘Het hondje is dood, maar zijn...

...en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones. Het is weer de tijd van de jaarlijkse Avondvierdaagse. De bontgekleurde, petieterige figuurtjes schuifelen voorwaarts op het ritme van de muziek terwijl het trommelen aanhoudt. Zo dromden mensen...

...en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones.... Het is weer de tijd van de jaarlijkse Avondvierdaagse. De bontgekleurde petieterige figuurtjes schuifelen voorwaarts op het ritme van de muziek terwijl het trommelen aanhoudt. Zo dromden...

...en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones. Het is weer de tijd van de jaarlijkse Avondvierdaagse. De bontgekleurde petieterige figuurtjes schuifelen voorwaarts op het ritme van de muziek terwijl het trommelen aanhoudt. Zo dromden mensen...