Autobiografieen

Opnieuw heb ik een stalker. Ik schat hem midden veertig. Hij heeft een donkere tint. Zwart haar. Kort en stevig postuur. Hij stalkt mij al jarenlang met niets doen. Hij kijkt. Hij zit. Hij zit op hoge stoelen aan zijn laptop. Dan is hij goed te zien. Voor veel mensen. En hij doet niets. Hij is er ni...

Het was nu helemaal zeker. De frivole geest van de ooit zo beeldschone Emma zwierf bij nacht over de velden. Ze maakte koeien aan het schrikken en ze ging weer slapen in haar graf. Dit herhaalde zich iedere nacht. Totdat Bjarne wakker schrok en terug verlangde naar de tijd toen geluk nog zo gewoon w...

Zonneschijn hield de oude stad een paar dagen in het licht van een zomerse betovering. Bjarne was gestopt met het schrijven van gedichten uit onvrede met de situatie op de internetsite “Het Blijvertje”. Er werden flauwe gedichten geschreven over minderheden, die verder niet op de website waren v...

In de zomer van het jaar 2000 kwam Bjarne Gosse op een regenachtige middag Joshua Eenoog tegen in het Amsterdamse bos. Het was toevallig en juist daardoor klonk er enthousiasme in de stemmen van het weerzien. Bjarne vertelde de authentieke Joshua dat hij niet meer in de georganiseerde geestelijke g...

De zomer van het jaar 1996 begon met een deceptie. Bjarne Gosse kon niet meedoen met de kunstmarkt. Niet omdat zijn werk van onvoldoende kwaliteit was, maar simpelweg omdat andere kunstenaars zich eerder hadden ingeschreven voor een plek op de markt. Er waren zoveel inzendingen dat er een keuze gema...

De vriendelijke huisarts van het nabij gelegen plein had vragen over het medicijngebruik van Bjarne. Het was hem opgevallen dat de vijftiger Bjarne Gosse geen enkele therapie voor zijn dikwijls verwarde gemoedstoestand had voltooid tijdens zijn leven. Het leek hem verstandig Bjarne door te sturen n...

In het voorjaar van 1998 waren de vergaderingen van het Troebel Water Collectief inmiddels berucht. Er kwamen verwarde mensen opdagen die nooit in het atelier waren gezien, zij voerden het hoogste woord en hielden arrogante monologen over de waanzin van de dag. In een psychiatrische ambtenarentaal ...

In het voorjaar van het jaar 1997 leek het of Bjarne Gosse al die jaren voor Jan met de korte achternaam had gewerkt. Geschilderd en getekend, bloed, zweet en tranen. Het viel hem zwaar. Toen de hulpverlener van de geestelijke gezondheidszorg hem wees op het bestaan van het Troebel Water Collectief...

“Gele trompetnarcissen breken in donkere nachtmerries. Gladde vijvers maken furore als nachtspiegels, lachspiegels van de ziel. Landwegen kronkelen zich, in zijn sombere gedachten langs het hek van de wilde bloemenweide. Waar zijn slaap de stille dromen hervat, neemt het landschap de vrije hand i...

"Vader vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen." Dat wisten de mannen die Jezus kruisigden inderdaad niet. Ze meenden oprecht dat ze de opdracht hadden gekregen om een misdadiger te kruisigen. Zijn eigen volk had hen die opdracht gegeven. Ze wisten niet wat ze deden. Deze onwetendheid ...

Het voorjaar van 1996 begon met een bizarre droom vol begeerte en genegenheid. Hier was sprake van een duidelijke erotische ondertoon, die Bjarne de volgende dag in zijn onderbroek droeg. En waar hij zich in de late avond, voor de spiegel van moest ontdoen. Bjarne had na een korte periode van voo...

Het was volop voorjaar in de Amsterdamse volksbuurt de Baarsjes, waar Bjarne woonde en waar hij schilderde in de woonkamer van een kleine etagewoning. Er waren gedachten die nergens naar toegingen, wanneer hij bezig was kwam hij dichter bij zijn gevoel. Plotseling kwam Trudy Mol weer in beeld in he...

Bij tijd en wijle schreeuwt er een kind moord en brand in de bibliotheek omdat het zijn moeder kwijt is geraakt. Ik zit in de afdeling voor volwassenen die zonder muren grenst aan de kinderafdeling. De klanten werken gewoon door zolang het hen niet aangaat. De moeder, en tegenwoordig ook de vader, k...

“Jammer dat jij jouw intelligentie inzet voor duistere zaken. We hadden een sprankelend contact samen, totdat jij zonder duidelijk aanwijsbare reden het pad van de misdaad koos. Jouw leugens, en telkens nieuwe leugens, ze hebben mij doen wankelen. Je hebt al die tijd een toneelstuk opgevoerd. Je w...

De gele trompetnarcissen op het ronde bloemenveld bij het verkeersplein in Amsterdam West stonden massaal in bloei. Er stond een bordje bij dat je ze gratis mocht plukken, overdag wanneer het licht was. Astrid liet dat niet aan zich voorbij gaan. Er was maar weinig nodig om het hart van de veertiger...

De economische crisis in ons nederige land bracht ook de plezierschrijver Jan Boter en de cultuurjournaliste Emma Petronella in de problemen. Er moest geld op tafel komen anders was het afgelopen met de welvaart waarvan ze zo hadden genoten in de jaren voor de bittere crisis. Ze besloten de handen ...

Ik voel de muren van binnen trillen. Niet bewegen. Hij weet dat hij op de rand staat, dat zijn gedachten als gespikkeld glas door elkaar schuiven. Mijn handen beven - zijn handen? De scheiding vervaagt. De kamer ademt. Of hijzelf ademt. Of ik adem. Stil blijven staan. Thomas herinnert zich hoe ...

Het was vroeg in de ochtend, Bjarne ontving een mailbericht van Belinda uit Maastricht. Beste Bjarne, Als ik het goed heb begrepen was het afgelopen donderdag de dag dat jouw schilderwerken werden opgehangen in het buurthuis in de Indische buurt in Amsterdam Oost. Het is heel goed dat je de ve...

Het gebeurt weleens dat ik iemand verlies om mijn geloof. Ik dring het nooit op zoals sommige christenen die zeggen dat je te pas en te onpas het evangelie moet vertellen aan ongelovigen en andersdenkenden. Ik kan die stelling niet vinden in de bijbel. Wel dat ik over het evangelie moet vertellen al...

Hallo blonde Belinda, Allereerst bedankt voor de omschrijving van jouw riante woning in het mooie Maastricht. Het was een waar genoegen om te merken dat jij je weer thuis voelt in jouw vertrouwde woonomgeving. Ik kan je vanuit mijn situatie hetzelfde vertellen, de woning in de Amsterdamse Ooster...

Mijn beste Belinda, Astrid stond al vroeg in de ochtend voor de deur om koffie met een scheutje melk te drinken in de woonkamer waar de balkondeuren openstonden, omdat het beloofde een mooie dag te worden. Na de koffie liepen we naar de Plantagebuurt waar de dierentuin zich bevond om ons te verm...

Beste Belinda, Civic is de naam van de maatschappelijke organisatie die bedoeld is om mensen uit de buurt te helpen. De twee jonge vrouwen waar ik contact mee heb doen daar een stage voor school. Met Rosa Konijn heb je al kennisgemaakt. De andere jonge vrouw noem ik Tanja Troost. Ze stelde veel...

“De wereld is oneerlijk!” had de laatste psychologe die hij had gesproken tegen Bjarne gezegd. “Ik zeg altijd, de wereld is oneerlijk”, had ze letterlijk gezegd, alsof het één keer zeggen niet genoeg was. Bjarne had tevergeefs naar oogcontact gezocht, maar de psychologe was daar wel aanwe...

In de tijd dat ik zwanger was, zag ik overal zwangere vrouwen lopen en die vrouwen waren echt zwanger. Nu ik herstellende ben van narcistisch geweld en mishandeling, zie ik overal narcisten, narcistische systemen en bolwerken en dat zijn meestal echte narcisten. In de bijbel zie ik de eerste narcist...

De oranje-gele bloem van onnatuurlijke materialen had voldoende charme om de gedachten van Bjarne op te fleuren. Natuurlijk had een echte bloem met zijn gevoeligheid voor tijd en vergankelijkheid een intensere invloed gehad op het humeur van Bjarne, maar deze tijdelijke oplossing bracht nieuwe hoop ...

“Laat onze gave God mij met al zijn genade verzorgen” had zijn oude grootmoeder gezegd tijdens een bezoek van haar geliefde kleinzoon. Ze was inmiddels drieënnegentig jaar geworden en Bjarne Gosse, haar kleinzoon, had een ansichtkaart van haar gekregen, zomaar voor de aardigheid, omdat hij op b...

De vrouw door wie ik geboren ben gunt mij geen enkele blik. Ik voel onverhoeds de gemene zuigkracht van haar dwingende energieën die mijn boosheid moeten uitlokken. Hier was ik als kind aan overgeleverd. Ik had geen schijn van kans. Heden heb ik die kans wel. Want ik heb de familieband verbroken ...

De droomwereld van Amsturia had een stille getuige die de droom in woorden probeerde te vatten. “Ik liep door een schijnbaar volkomen lege en onbekende straat in een vreemde stad. Maar onderweg zag ik aan de overkant een kleine donkere man lopen. Ik rende naar hem toe om te kijken waar ik was. ...

Tegenover mijn psychologenpraktijk zit een basisschool met een speelplein. Ik voel me altijd ongemakkelijk als ik er langs loop, maar ik probeer er niet teveel over na te denken. Daar is ook geen tijd voor, want het is weer tijd voor mijn afspraak. Onrustig zit ik in de wachtkamer, doelloos te sc...

Naast mijn laptop staat een foto van mijn vader. Deze foto heb ik hier, meer dan een jaar geleden, neergezet. Het is de foto die wij, zijn nabestaanden, hebben gekregen na zijn dood. Hij kijkt alsof hij net weer een Ufo heeft gezien. Zo kon hij ook in vervoering raken van de natuurlijke moederliefde...