Donderdag 13 juni 2024

Het was een bijzondere observatie geweest. De oude Amerikaanse cultschrijver op bezoek bij zijn grootste Nederlandse fan, Emma Petronella. Bjarne zag haar ogen glinsteren, haar glimlach kreeg een vintage glans. Ze had zo in een oude film kunnen acteren. De oude schrijver had een forse onderkin en kleine waterige ogen die achter het brillenglas wat groter leken. Emma droeg haar fameuze rode jurk zodat haar rondingen goed uitkwamen. Bjarne durfde bijna niet te kijken. Het was al weer zo lang geleden, maar Bjarne bleef de herinneringen koesteren aan die ontmoeting.

De oude schrijver had hij drie keer gezien. De eerste keer op de televisie bij het boekenprogramma van Adriaan van Dis. De tweede keer dus bij Emma aan tafel onder het genot van een glas oude Portugese port en een kaasplankje met Franse kaasjes. En de derde keer in een boekenwinkel in Amsterdam waar de oude schrijver uit Amerika zijn boeken kwam signeren omdat ze nauwkeurig in het Nederlands waren vertaald en de lezers graag een tastbare herinnering hadden aan de auteur die zoveel teweeg had gebracht in het leven van Emma Petronella, die inmiddels als mevrouw Boter door het leven ging.

Bjarne had zich er niet mee moeten bemoeien. Het was bijna een vorm van inbreken, op dat moment op bezoek komen na het drinken van een glas witte wijn. De oude schrijver was nieuwsgierig geweest voordat hij terugkeerde naar het hotel dat verderop in de straat was te vinden. En Bjarne was ook nieuwsgierig en dorstig door de voortreffelijke Portugese port, die hem veel te snel naar het hoofd steeg. Hij had beter kunnen zwijgen.

Het was donderdagavond 13 juni 2024, Bjarne had een hoofd vol herinneringen aan een zomer meer dan veertien jaar geleden, om de zenuwen voor de kleine expositie van zijn schilderwerken te relativeren. Morgen zou het zover zijn. Hij bedacht wie hij allemaal zou terug zien?

Emma Petronella kon niet komen: ze was al enige tijd niet meer op aarde en de kans was klein dat ze ergens anders verbleef als in de volwassen geest van Bjarne, die haar afwezigheid soms lijfelijk leek te voelen. Ze was overleden, maar de herinneringen bleven.

Berend zou komen en Astrid had het ook beloofd. Misschien Esther en Anita. En heel misschien Herman als die de uitnodiging had ontvangen. Vlak voor middernacht viel Bjarne in slaap.

herinneringen zomer expositie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30