Zaterdag 15 juni 2024

De subtiele geur van de bloeiende lindebomen oversteeg de geur van de bloeiende kruiden op het kleine balkon van Bjarne, die als stadsmens volop van de stedelijke natuur genoot. Door alle indrukken van de vorige dag was de nacht onrustig geweest, maar tegen de ochtend was er toch een diepe slaap geweest. De vers gezette koffie smaakte goed om mee wakker te worden met de balkondeuren geopend..

Er kwam een bericht van Amnesty via de webmail. Of Bjarne een petitie wilde tekenen. Een protest tegen het gevangen nemen van een homoseksuele man in een ver en wreed land. Na een aarzeling besloot Bjarne dat te doen. Er was veel onrecht in de wereld. Zijn ongenoegen via de juiste wegen uiten was het minste wat hij kon doen.

Commentaar geven via de reactiemogelijkheid op nieuwssites deed hij niet meer. De omgangsvormen waren er dikwijls ruw en de diversiteit aan reacties gaf al aan hoe complex het nieuws was geworden. Wel ging hij er vaak lezen. Er zaten hele goede reacties tussen die Bjarne hielpen met het vormen van zijn gedachten. Het nieuws werd vaak vanuit verschillende uitgangspunten bekeken. Het was goed om de verschillende meningen naast elkaar te overwegen om zelf tot een mening te komen.

Met zijn tentoonstelling in het buurthuis leek het warempel wel of Bjarne weer onderdeel van de maatschappij was geworden, tegen wil en dank, met vreugde en met een beetje ongenoegen. Het was toch een wonderlijke wereld, de wereld van de kunst. Een wereld om gedachten en gevoelens te sublimeren zoals hij dat ook in zijn gedichten probeerde te doen. De moeder van Rosa was enthousiast geweest. En het buurthuis vond een van de werken goed genoeg om voor een langere periode in het buurthuis ten toon te stellen.

Er was wat ballast uit zijn rugzakje verdwenen. Alles wees erop dat er een gelukkigere fase in zijn leven was begonnen. Ten eerste was hij vastberaden om nooit meer in de sluwe listen van aantrekkelijke hosselaars uit verre vreemde landen te trappen. Ten tweede bestond er nu een mogelijkheid dat mensen uit het buurthuis via de link op zijn eigen website zouden gaan lezen. En ten derde was er zijn nieuwe gezonde hobby: touwtjespringen. Een vorm van lichaamsbeweging die hij had afgekeken van jonge lieden van het vrouwelijke geslacht. Eenvoudige schoolmeisjes die het voor het plezier deden en nog niet zoals Bjarne aan hun conditie hoefden te denken.

Een psychiater had gezegd dat lichaamsbeweging ook een vorm van sublimeren was, wanneer je er een uitdaging van maakte om de lichamelijke conditie te verbeteren. Het touwtjespringen bood vele voordelen. De lichaamsbeweging maakte de geest weer jong, zware gedachten verdwenen makkelijker.

Hij liep nog met de gedachten rond om Herman uit Haarlem op een andere manier apart uit te nodigen om naar het schilderwerk te kijken, maar Bjarne besloot dat toch maar niet te doen. Hij moest eerst maar eens proberen wat kilo’s kwijt te raken, want er waren mensen die vanwege de omvang van zijn buik dachten dat hij regelmatig veel bier dronk.

Over bier gesproken? Bjarne begon dorst te krijgen. Een biertje om het goede leven te vieren op een zaterdagavond was beslist geen slecht idee.

bier mensenrechten zaterdagavond

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 21