Alle inzendingen, jaar 2007, week 39

Even het modellenbureau gebeld. Elite-Models, want ik zet altijd hoog in. “Oplopers hier. U hebt mijn foto’s ontvangen? Ja? Fijn. Ik wil graag de nieuwe Katja Schuurman worden. U belt even met de productieploeg van GTST?” Het bleef een hele tijd stil aan de andere kant van de telefoon. Uitei...

Ongeveer een half jaar geleden schreef ik op deze plaats een column over de wereldberoemde Galatabrug in Istanbul. Een mooie brug, met een schitterende historie, hoewel de huidige brug dateert uit 1994, omdat de vorige door brand werd verwoest. Die Turken zijn zo dom nog niet - zij wachten niet tot ...

De zon scheen fel op mijn meubelen. Stofdeeltjes dansten in de strepen licht, die mij zo vroeg in de middag hadden gewekt. Ik liet me uit mijn bed glijden, ging als een bolletje in het warme zonlicht liggen. Nu was ik dan, alles waar je als weldenkende jonge vrouw zo bang voor bent; niet wie ik ...

Het is weer kut met peren. Twee weken bergen, met het nodige heldere, frisse maar ongezuiverde bergwater hebben me een leuke darminfectie opgeleverd. Giardia lamblia. Een tropische verrassing in Hollandse melkchocolade. Het begint met een, twee keer hevige diarree, daarna wordt het allemaal wat meer...

Moeders van nu willen alles. En als ze niet willen, dan moeten ze toch. En dat allemaal zonder schuldgevoel. Als ik de editorial van Lof-hoofdredacteur Jolanda Holwerda tenminste goed begrijp. Even voorstellen: Holwerda is ex-communicatiemedewerker bij KPN en moeder plus hoofdredacteur van de ni...

Laten we eens wat relativerends zeggen over terrorisme: heel erg levensbedreigend is het niet. Deze eeuw vielen er wereldwijd jaarlijks zo’n 3700 doden door terroristische daden tegen 15 miljoen slachtoffers van hart- en vaatziekten en 1,4 miljoen verkeersdoden. Ons eigen bange landje heeft nog...

Ik krijg mijn sleutel niet direct in het slot gestoken. Ik sta te morrelen aan het slot, krijg het vreselijk warm, en mijn hart slaat in mijn keel. Het zijn niet de tranen die me brandden, het is een intense woede, die aan me vreet. Als ik de deur eindelijk open gooi, knal ik hem met een zwaai di...

Klaaglijk miauwend, stokdoof overschreeuwend mijn rillende rug, deze dag was er een om het koud van te krijgen, ik kriewelde onder zijn kop en hij kalmeerde, een zwak gebrom uit zijn magere schouders deed mij even terug zitten op de bank. Ik weet dat hij gaat, al wil ik dat niet. Hij roept mij weer,...

Welkom in het verhaal dat mijn leven verwoordt. In dure woorden, te lange, uit de context getrokken zinnen, en een samenhang die zich definieert als 'van de hak op de tak, van boom naar boom en niet zo heel lang daarna, van bos naar bos'. Grappig, want ik zie door de bomen het bos niet meer. ...

Wij zijn aan het ondernemen. Ik bedoel: mijn vrouw is aan het ondernemen. Een webwinkel met jongenskleding. Leuke jongenskleding, om precies te zijn. Geen stomme. Want dat trekt te weinig klanten. De site ging vorige maand de lucht in. Mijn lief is nu dus officieel directrice. Ze koopt in, onder...

Der Tod ist gross. Wir sind die Seinen. Lachenden Munds. Wenn wir uns mitten im Leben meinen, Wagt er es zu weinen, Mitten in uns. R. M. Rilke Rob, Pim en ik zijn oude studievrienden. We zijn elkaar blijven zien. We zeilen bij matige wind, en wandelen soms lang. Wij willen graag mooi ou...

Het aroma van chips, zweetvoeten en zoete medicinale drank hangt als een warme deken in de kamer. Gemiddeld een meter vijfentachtig, hangend, boerend, zappend, een hand in de broekzak en commentaar gevend hebben ze bezit genomen van de zithoek inclusief kijkkast. Motto van vandaag: je mega, giga ve...

'Nog geen interesse in digitale fotografie?' werd me laatst gevraagd, toen ik op een grote weide een in de verte grazend beest probeerde vast te leggen met mijn kleine handpalm-Olympusje-gewoon-met-een-rolletje. Eigenlijk ben ik er wel aan toe. Als ik een jaar of tien geleden al was overgegaan op ...

De brievenbus kleppert. Post van TNT Post zelf: 'enthousiaste postbezorgers gezocht'... Besmuikt lachje. Waarom zouden postbodes, zoals ik ze heel ouderwets blijf noemen, enthousiast moeten zijn? Maakt dat ze tot betere bezorgers? En tegen wie moeten ze dan enthousiast doen; ze werken toch in hun ee...

Honderd dagen trok men het land in, weken evalueren en ook nog 21 minuten, themaweek. Wie de baas is weet ik zo langzamerhand wel, niet het overgrote deel van de bevolking, maar de regering die het *kuch* zoveel beter weet. Heeft dit kabinet dan niet in de gaten dat het zelf polarisering in de han...