Hartenkreten

De poppendokter resideerde aan het Korvelplein. Een hele afstand vanaf mijn ouderlijk huis, dus ik vraag me af hoe we er gekomen zijn. De gebeurtenis ligt ver terug in de tijd. Mijn pop moet iets gemankeerd hebben: reden voor een bezoek aan de "alternatieve arts". Gearriveerd op het genoemde...

De welvingen aan de voorzijde van mijn lichaam, die mij, naast andere kenmerken, mede tot vrouw stempelen, wil ik niet verliezen. De arts heeft ze onlangs lichtjes gepalpeerd, dit in tegenstelling tot die andere "medicus" die eens naar hartenlust de "gewraakte" lichaamsdelen kneedde en...

De Regiotaxi heeft op een zondagmorgen de stad omcirkeld en ik heb de troosteloze bebouwing van de buitenwijk willens en wetens aanschouwd. Tenslotte moesten we onvermijdelijk het Zorgcentrum, genaamd "Boshuis" bereiken, dat is verrezen in de plaats van de onlangs gesloopte en met de grond gelijk...

Het jongetje zou zijn zevende verjaardag vieren en ik vroeg de moeder wat de "grote dag" zou brengen. Vroeger, als kinderen, in onze jeugd, - die sinds lange jaren is bedolven onder as en puin en onder de tijden die zich hebben opgestapeld en vermeerderd zoals wellustige, onbeschaamde konijnen...

Kopen, kopen, kopen tot je erbij neervalt, zit de bevolking in het bloed. De onmiddellijke, acute behoeftebevrediging die niet kan wachten is zo sterk als voor een baby de moederborst. De koopkracht is het kernpunt geworden waar alles om draait. Het bezit tot zinloos levensritme, de materie...

De mevrouw van "Wonen Breburg", de Woningcorporatie, belde aan. Ze besteeg de drie trappen die leiden naar mijn appartement en ze betrad het halletje dat mijn keuken, woonkamer, douche en w.c. begrenst. "Kent u de bewoner op huisnummer tweehonderdvijfentwintig?" was haar vraag. "Wij, als...

Het Energieplein is te voet bereikbaar vanuit de Nassaustraat via twee routes: één ervan loopt via het Smidspad, het Wilhelminapark en de Theresiastraat. Als men echter met de bus gaat moet men de reuring van de Stationshal waar jongeren het turbulente spel van hun jeugd spelen en van het...

Een kwiek vogeltje van helder, doorzichtig glas schonk je mij, mijn liefste, nu grijsharige zuster. Ik weet, ik besef terdege wat je mij ermee wilt zeggen. Het kunstvoorwerpje vormt voor mij de bekroning van onze zusterliefde na de roerige, turbulente tijden met de vele onderlinge botsingen die we...

In het voorbijgaan zag ik voor een overigens geblindeerd raam in de Dillenburglaan een roodbruine kat liggen. Languissant en uitgestrekt, zoals katten gewoon zijn, lag het beest daar en ze leek totaal onverschillig voor mijn indringende, nieuwsgierige blikken waarvan ze zich niets aantrok. Zo'n...

Het was een soort ski-jack met optimistisch aandoende tekst op de mouw; een warme winterjas waarmee ik nog jaren vooruitkon die ze me geschonken had. Maar ik zou nooit meer naar de wintersport gaan. De jas hing stilletjes en bescheiden aan mijn kapstok, kennelijk bereid, voor zover een jas bereid...

Laat alle deelnemers aan dit WK de FIFA tot het uiterste tarten opdat in de toekomst geen enkele politiestaat de gelegenheid wordt geboden een politieke schijnvertoning als deze te organiseren.

November heeft zich aangekondigd. Het was vanzelfsprekend te voorzien dat november zou volgen in de rij der maanden die het jaar zullen voltooien. November gaat als vanouds gepaard met regenbuien en met feestverlichting die de feestdagen inluidt. Deze maand is gearriveerd in de lange sequentie van...

Gistermiddag keek ik een tijdje naar NPO-Politiek met live-beelden van een debat, dat werd aangezwengeld door het 29-jarige FVD-Tweede Kamerlid Frederik Jan Harm (Freek) Jansen. Hij verdedigde zijn standpunten over de genderproblematiek, zoals die tegenwoordig op de scholen wordt aangepakt. Hij is...

Hij sprak mij aan in de Copyshop. Hoewel ik slechts een grimas maakte, dan wel een "gekke bek" trok, verklaarde hij: "U lacht me uit, mevrouw". "Wat bent u wantrouwend", reageerde ik: "Ik neem u honderd procent serieus". Hij had mij ongetwijfeld uitgedaagd en nauwelijks verwacht dat ik ad...

Ze vroegen hem, mijn door het noodlot getormenteerde vader, wanneer hij gelukkig was. "Als ik Mozart hoor, ben ik gelukkig", was zijn antwoord. En zo voedde hij me op met die muziek, waarnaar wij gezamenlijk luisterden op die zaterdagmiddagen. En zo bezegelden die wondermooie klanken ons...

Dat de immens populaire televisie-presentator Matthijs van Nieuwkerk nu zo beschamend unfair onder vuur ligt, vind ik een uitwas van de Nederlandse kleinburgerlijkheid. De Volkskrant heeft blijkbaar een oude vete met Het Parool uit de kast gehaald, toen Matthijs als hoofdredacteur hen de loef...

Een lange rij patiënten had zich verzameld voor de deur van de eengezinswoning waarin sinds lange tijd mijn huisarts zetelt. Steeds meer personen sloten zich aan. Een naamplaat met de trotse, Chinese naam van de arts herinnert aan haar langdurige dienstbetoon en aan mijn vele bezoeken in het...

Ze zou langskomen zoals ze beloofd had en inderdaad belde ze die middag aan. Ze zag er verrassend oud uit met lijnen in haar gezicht en een dubbele ring om de vinger, mogelijk getuigend van veel liefde, maar tevens van veel leed. Haar naam was Wilma en ik was mateloos onbewust en onwetend van...

We schreven 1959. De kamers van het arbeidershuisje waren behangen en geverfd. In de lokalen van de lagere school, die gesitueerd was aan het eind van onze straat, hingen gazen gordijntjes voor de ramen. Door bepaalde sekten werd de ondergang van de wereld op korte termijn voorspeld; niet voor het...

Te voet terugkerend van het Energieplein, dat zich als een vierkante enclave als het ware genesteld heeft in de wijk, trof ik vandaag op de Burgemeester Brokxlaan een oudere Tilburger met keurig getrimde baard en snor. Hij aansprak mij aan en vroeg of ik het langgerekte hek - dat daar ter aarde lag...

Een levensgrote schildering van een krijtwit skelet tekent een muur in de Burgemeester Brokxlaan; een soort uitvergrote maar onechte grafitti, die het uiteindelijke, oneigenlijke doel en de tragische, tot wanhoop stemmende uitkomst van al onze nutteloze strevingen levensgroot verbeeldt. Vlakbij,...

De jongeman, gekleed in een zwart T-shirt, sprak me aan met de eretitel "jongedame", waarop ik hem "jongeheer" noemde, een aanspreektitel waarmee ik hem vereerde. Naast het overige fruit en de groenten, de "Conference-"peren, de maïsgele en rode paprika's, de sinaasappels en de citroenen,...

Ik slenterde, ogenschijnlijk belangstellend maar in werkelijkheid onverschillig, door de zaak van "Bruna" aan de Schouwburgpromenade. De boeken en kaarten en de kantoorartikelen liggen daar opgetast voor wie ze wil grijpen, als een publieke dame in een etalage, achter een raam. Ik schafte...

Ze draagt een roze trui die haar fragiele gestalte goed doet uitkomen. Ze heeft een sjaal, uitgevoerd in pasteltinten, om haar hals gedrapeerd. Eens hebben we elkaar voor het eerst ontmoet toen een ijzingwekkende neerslachtigheid haar klauwen naar me had uitgestrekt. In het kleine halletje...

Meneer lag op zijn buik en op zijn knieën als een minnaar aan de voeten van zijn geliefde te metselen op het braakliggende terrein achter ons Paleis Raadhuis. In het voorbijgaan merkte ik op: "Zwaar werk!" "Ja, repliceerde hij. "En ik heb levenslang". Andere heren, even verderop, waren...

Aan de voet van een manshoge spiegel bevinden zich in het huis van de pedicure merkwaardig gevormde, kleurige pompoenen die daar met een onbekende, mysterieuze bedoeling zijn neergelegd. Een witgelakte, steile trap voert naar de kleine kamer op de eerste verdieping van mevrouw de pedicure....

Een gezellige en feeërieke schapenkudde is de cliënten van "Prisma" komen vergezellen. Ze grazen op de grasgroene, uitgestrekte weide naast het paviljoen, staan trots op hun wankele poten, dragen hun wollige vacht en op hun koppen hun indrukwekkende hoorns. Ze komen als waren ze nieuwsgierig...

De personeelsfunctionaris was steeds met zijn teksten, inclusief het personeelsblad, naar de afdeling Tekstverwerking, waar ik, zoals hij beweerde, "de beste typiste" was, gekomen. Inderdaad was ik altijd in staat zijn uiterst kriebelige en minuscule handschrift waarmee hij in de marge schreef...

De "Arriva"-bus kroop en kronkelde als een slang over de Lage Witsiebaan en zij bereikte de halte aan het Nassauplein waar ik stond te wachten. Het voertuig zou me naar Tilburg Noord brengen waar ik een vriend zou ontmoeten. Ik was ruim op tijd en vóór onze ontmoeting in Zorgcentrum "De...

Het was goed toeven bij Café-Restaurant "De Nieuwe Koninklijke Harmonie" aan de Stationsstraat terwijl buiten de regen zijn regime uitoefende en binnen het Rijk van de Schoonheid (door de befaamde Tachtigers zozeer bezongen) heerste. We waren vertrokken vanaf de Nassaustraat en de bus had ons...