Hartenkreten over emoties

Er waait een andere wind door de landen. Een windvlaag van afgunst en jaloezie. We hebben economische crises en dat schijnt ons denken te beïnvloeden. Veel verandert er niet behalve dan dat er ontslagen vallen. Die mensen zullen een andere financiële invulling aan hun gedaalde inkomsten...

Struinend over de velden, al slootje springend, over en onder het prikkeldraad klimmend, de beide poten in de modderige klei, zon op de kop, camera bij de hand, zoek ik mijn weg. het natte gras streelt kil de pijpen van mijn broek in een zee van ruimte die deze polder mij biedt. In de verte zie ik...

ik zag deze avond DWHN, Driek zat aan maar de pointe strandde in gebral van heertje hazenlip, de humor overschreeuwde zichzelf..... poezenkind krabde de bank, voor- en achterkant, dus er moest iets liggen, de moeite waard, zij daagde mij uit er een stokske voor dan wel achter te steken, je weet...

Morgen kan zomaar alles afgelopen zijn, een linkerarm signaleert, een hart dat stopt, een scheefgezakte mond. En dan ben ik er niet meer, weggerukt van dit aardse bestaan, mijn leven naar de maan. Naar de kloten, prostaat- dan wel teelbalkanker, misschien onder een bus of tram met het idee dat...

Mijn alter ego is een prachtige vrouw, een meiske in woord en beeld, een deerne die dendert in gevoelens, zacht mij terzijde neemt en zegt "Streel mijn rode haren, laat toch gaan dat kwellen waarin jij wil bestaan, neem eens afstand van jezelf". Mooi vind ik dat, maar ik sputter wel tegen, ze...

Ik kom uit een familie waar iedereen, ter begroeting, elkaar kuste. Jong of oud, man of vrouw, hetero of homo, wij zoenden er op los, drie keer. Soms wang wang en daarna vol op de mond, maar meestal links rechts links. Tegenwoordig zie je dat niet meer, argwanend worden handen geschud en zelfs dat...

Zij wist niet wat te doen, een moeder tot stof vergaan, zij dacht een verleden te begraven. Maar al dat haar restte was niet meer dan een keramiek vol gruis. Verstrooid zocht zij naar een plek waar zij de herinnering kon vast houden, het park, daar heeft ze haar hart uitgestort. En daar ligt...

Eigenlijk vreemd, wij belandden op de dansvloer terwijl ik jou daarvoor niet eens zag zitten. De vloer lichtte op in kleurrijke patronen, wederzijds omarmd bestegen we de 'Stairway to heaven', ik verdronk in jouw haar. Bedwelmend, geurige uitnodiging, zacht stralend blond, ik werd er bang van....

Ik heb er lang over nagedacht, moet ik nog doorgaan met al die alter ego's van mij. Achteromkijkend denk ik van niet, soms vergat ik de vink aan te klikken dat mijn email adres niet voor anderen (u dus) in beeld mocht verschijnen. De poespas schaf ik bij deze af, u krijgt wat u leest. Ik ben...

Het hek staat open, daarachter ligt een kathedraal van zinderende platanen, schilferend om en om gerangschikt langs een plaveisel dat gloedvol boven zich uit lijkt te stijgen. De hitte is voelbaar. Hier liggen duizend dromen die niet zijn uitgekomen, hier liggen mensen met onuitgesproken wensen....

De kolenkachel snort allang niet meer, met de dubbele beglazing en de thermostaat is de ijsbloem verdwenen, het glas wordt nooit meer zo koud als het was. Weg is de verwondering, die prachtige schildering op het raam, je blies er tegen aan en de warmte van je adem stilde in een druppel ijs....

Schrijden is koninklijk, schreden op de weg terug is door stof en modder. Ik verkies de moeizame weg, gehoond of bespot, ik vlei mij aan uw voeten en geef mij toe. Denk nu niet dat ik uw schoothondje zal zijn, ik kef uit alle macht en bijt u in de kuiten, zo nodig. Mijn alter ego's weten u ook...

Duidelijk, ik mag jou en jij mag mij, wij mogen elkaar graag zien. Dat uit zich in plagerijtjes, uitdagerijtjes weerspiegeld in glanzende ogen. Ik heb het je nog niet gezegd maar je weet dat ik om je geef. Jij dartelt uitdagend om mij heen en plaatst plaagstoten en je weet dat ik niet kan geven....

Zij heeft een hond. Zij heeft een kat. Zij heeft vissen in een kom. Zij heeft reuma en psoriasis. Zij heeft pijnstillers en medicijnen om de medicatie te ondersteunen. Zij komt soms haar bed niet uit, haar lijf knarst in pijnlijke welvingen. Zij heeft een duwtje nodig om er te mogen zijn. Ik...

Ze zat er altijd maar vandaag niet meer. Indrukwekkende lege plek, zij was de bank met uitzicht. De dood, zij kende die mooie blauwe ogen, en ook de armen van Morpheus na een avond doorhalen, de slaap gaf haar de nodige rust. Maar plots hielden jouw nieren er mee op, kunstmatig slapend geeft de...

die foto zal nimmer genomen worden, ik trek mij helemaal terug sluitertijd diafragma het betekent niets als het licht er niet is voor jou, alleen voor jou verdwijn ik van het toneel langzaam dooft het licht

Ik kom haar al jarenlang tegen, ze bewandelt dezelfde paden. Staat stil waar ik een fotomoment zie, een groet in het voorbij gaan. Zij fluistert een cipres en vraagt om geheimhouding, niet verder vertellen. Die boom is dus omgevallen, ik weet nog dat ik haar vroeg niet zo hard te duwen. Ze...

Een relatie op de klippen, gelopen koers, het kind van de rekening. Ze staat naast me, nauwelijks haar tranen de baas. Weet niet wat te doen, een armlengte vraagt om een schouder. Ik offreer een pepermuntje en samen sabbelen we de dag naar morgen, zij raakt mij aan.

Van harte gefeliciteerd met uw 7 miljardste mens. Dat U tweeduizend elf jaar na de zondeval nog steeds doorgaat met Uw schepping is gezien uw tweedelig Boek en zoveel oorlogen, ziektes en ellende later op zijn minst opmerkelijk te noemen. Los van al die andere profeten, ik had het na de...

Zo langzamerhand begin ik aan mijn altijd beoogde standvastigheid en het hanteren van bepaalde sensibele gevoelens te twijfelen. Na een tijd lang een lichte en zich geleidelijk manifesterende gedragsverandering steevast te hebben ontkend, waarop naaste familie en vrienden mij soms fijntjes en...

Vrijdagochtend, 13 september 04.25 uur: na een sanitaire onderbreking van mijn nachtrust lig ik al weer enige minuten in bed. Via de met een korte haak vergrendelde slaapkamerdeur en een dichtgeschoven rolhordeur, op ongeveer één meter afstand van onze echtelijke sponde, hoor ik verdachte...

Vanaf het moment, dat de kreet “Eloi, Eloi, Lama Sabachthani” op de hoogte van Golgotha weerklonk en het kruis het symbool van het lijden van Jezus en het christendom werd, is Pasen en de tijd ervoor één van de hoogtepunten van dit geloof. - Dat dit qua beleving voor mij niet veel betekent...

Opwaaiende gordijnen rond slanke pilaren, terwijl mijn kloppende slapen gedachten stuwen naar bovenwolkse dreven, van waaruit ik opgewonden het krioelen der massa aanschouw, terwijl pijn en vreugde afwisselen met boertig leven, verheven devotie en nietszijnde en onzijnde materie, als aangespoelde...

Van een vrouw als jij is er geen tweede. Jij met je bruine ogen, je zwarte kroeshaar, je lijf van soepel, atletisch vlees. Je onstuimige manier van vrijen en stoeien, je manier van uitrekken 's ochtends vroeg. Je eigenzinnige karakter. Je was met zo weinig tevreden en als je tevreden was, dan...

Ik streep op veertig procent, de diepte moet duidelijk zijn, in de verte het donkerblauw. Vurig de zon boven een einder die onbereikbaar is, vlammend een zee van verlangen. Aan de kant, waar ik ben gestrand, teken ik amoebe na amoebe, in ontelbaarheid vormen zij de duinen waarachter ik lig in de...

Nog altijd verblijft hij daar, is hij daar, in de inrichting, zijn miserabele thuis, zijn verblijfplaats. Daar denkt hij aan mij, wacht hij op mij, die hij altijd zozeer verwelkomt, naar wiens komst hij zozeer uitziet. Onbekend blijft mij altijd hoe in zijn zozeer gemankeerde brein de...

Het is middernacht. Weer vestigen mijn ogen zich op het zwarte asfalt van de snelweg en op het wazige, grillige, rode en groene spiegelbeeld van de stoplichten bij de kruising die ik zo vaak gepasseerd ben. De slaap, de zoete, verkwikkende slaap, die de ledematen lamlegt en de geest verdooft, wil...

Ik heb een afspraak bij de contactlenzenspecialist. In zijn kleine "optische" laboratorium waar hij zijn beroep uitoefent, beschikt hij over instrumenten waarvan de exacte werking mij ontgaat, maar waarmee hij de toestand van mijn ogen, van de mij dierbare lichtgroene ogen, van de spiegels en...

Op die zondagavonden bezocht ik haar en sloeg ik haar gade in de vele gedaanten en stemmingen die schenen voort te vloeien uit haar geestesziekte; soms was ze ontdaan en opstandig naar aanleiding van het beleid in het psychiatrisch ziekenhuis, dan weer was ze verzonken in neerslachtigheid; ook zag...

Tweemaal per jaar bezochten we samen de bijna bejaarde internist. Bij die gelegenheden reed ik de rolstoel met daarin het zware lichaam van mijn oude moeder zijn spreekkamer binnen. Hij bekeek een en ander doorgaans verterderd, welwillend en een beetje geamuseerd. "Het bloed is goed, maar het hart...