Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Ontlading

Vanaf het moment, dat de kreet “Eloi, Eloi, Lama Sabachthani” op de hoogte van Golgotha weerklonk en het kruis het symbool van het lijden van Jezus en het christendom werd, is Pasen en de tijd ervoor één van de hoogtepunten van dit geloof. - Dat dit qua beleving voor mij niet veel betekent moet ik wel eerlijk bekennen, anders krijgt deze hartenkreet onbedoeld een andere intentie. Daarin kan zelf het “Urbi et orbi”, de passiespelen of de paashaas geen verandering brengen. Tot nu heb ik getracht, uit respect voor alle gelovigen, consequent te zijn en niet over de drempel van een kerk te stappen; voor gelovigen is deze plaats Gods Huis. Slechts af en toe heb ik bij enkele gelegenheden een uitzondering gemaakt. Als liefhebber van Gregoriaanse gezangen én van kerkorgels en –muziek, kon ik soms de verleiding niet weerstaan. Dat dit voor derden niet valt te rijmen besef ik terdege.

Hoe ongerijmd ik het zelf emotioneel ondervond, bleek tijdens een bus-vakantie in 2005. Door mijn hartinfarct en het uitvallen van een derde van de hartspieren mochten wij niet meer in de drukcabine van een vliegtuig. Tijdens ons verblijf ergens in het Odenwald in midden-Duitsland – ik mis helaas álle gegevens van plaatsen en evenementen behalve de geplaatste foto met datum - bezochten wij een grote kerk of kloosterkerk. Volgens de reisleider stond daar het op één na oudste barokorgel, compleet met een klokkenspel. Het spreekt bijna vanzelf, dat ik als het ware als door een magneet naar binnen werd getrokken. Na een korte bezichtiging van alle ornamenten, sculpturen en prachtige muurschilderingen zou de organist drie muzikale orgelwerken ten gehore brengen. Ik ging er op mijn gemak voor zitten, want dit was voor mij een belevenis. Het eerste stukje, met klokkenspel en een tweede psalm werden liefelijk en mezzoforte gespeeld.

Bij het inzetten van het derde muziekwerk leek ik op slag te verkrampen: ‘Toccata en fuga in D kleine terts’ van J. S. Bach, dat ik vroeger op de LP al had grijs gedraaid, vulde fortissimo de gehele akoestische ruimte en de lage en aanhoudende D-bas in forte fortissimo deed mijn buikholte tot aan mijn middenrif meetrillen. Binnen 30 seconden was ik totaal overmand en ontsnapte mij een harde emotionele snik. Ik sloeg, ietwat gegeneerd, beide handen voor het gezicht en mijn schokkende schouders verrieden dat ik het niet droog hield. Eerst trachtte ik de situatie nog naar mijn hand te zetten door enkele keren luid er tussendoor te kuchen, maar het hielp niet. Eindelijk ontlaadde zich alle opgekropte spanning van de afgelopen zes jaar sedert mijn infarct en ik moet u bekennen: ik voelde me daarna opgelucht. Dat was de eerste keer en tot nu toe ook de laatste keer dat muziek zoiets bij mij teweeg bracht.

Daaraan moet ik, soms ook met Pasen, weer even terug denken. Terwijl velen op deze dagen eieren zoeken ben ik nu, zij het wat dubbel, mij ei kwijt.
Ik wens u en de uwen een ‘Vrolijk Pasen’ toe.

Schrijver: Günter Schulz, 21 april 2019


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 2 stemmen 134



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)