A Rainy Night in Tilburg/Prozagedicht
Het is middernacht.
Weer vestigen mijn ogen zich op het zwarte asfalt van de snelweg en op het wazige, grillige, rode en groene spiegelbeeld van de stoplichten bij de kruising die ik zo vaak gepasseerd ben.
De slaap, de zoete, verkwikkende slaap, die de ledematen lamlegt en de geest verdooft, wil niet komen en de begerige, hebzuchtige tentakels van de wanhoop strekken zich naar me uit.
Het regent en de tranen die ik huil zijn onzichtbaar voor hen die ik overdag in de ogen kijk, voor hen die ik dagelijks toelach......
Geplaatst in de categorie: emoties