Hartenkreten

Een paar weken geleden voelde ik me met mijn net 72 maar een ouwe zak. En toen dacht ik aan "je stopt niet omdat je oud wordt, je wordt oud omdat je stopt". Sindsdien loop ik weer elke dag een uur en ben ik push ups gaan maken. Moeizaam begonnen met series van twee of drie, maar nu veel meer. Omdat ...

Praten over “ houden van” hoor je telkens opnieuw, praten over “ doeslief” de campagne die momenteel in ons land overal tevoorschijn komt, houdt ons bij de les! Maar ik beken, altijd lief, is geen optie! Nooit boos, geen optie, nooit kwaad of verbolgen, evenmin! Geen ruzie is volgens mijn...

In het midden van die zomer (was het juli of augustus en welk jaar was het?) stak ik, mismoedig en moedeloos, de grasgroene weide van het park over, waar de beide fonteinen bruisten en klaterden en hun waterpartij ten hemel stuurden. Dat ik het huis nooit meer zou kunnen betreden; het huis van mijn...

De zon brandde en schroeide, geselde en martelde die dag. Ik liep de lange Broekhovenseweg af, op weg naar een langwerpig, troosteloos kantoorgebouw aan de Ringbaan Zuid. De ontmoetingen die daar zouden plaatsvinden op deze middag voor alleenstaanden zouden slechts een incident in mijn leven betek...

Op dit moment zit ik met drie ietwat opgezette tenen van mijn rechtervoet voor het beeldscherm, hetgeen me een nogal zeurend stekende pijn bezorgt. Met mijn slingerende rechtervoet raakte ik vanochtend, achter de rollator lopend, fors een iets omhoog stekende stoeptegel. Niets onoverkomelijks en het...

Het zaad is gezaaid in de rulle, bruine aarde en al spoedig verschijnen heel kleine, tere, lieflijke, groene blaadjes die beloven uit te groeien tot mooie zomerbloemen. Hardnekkig, wilskrachtig en doelbewust strekken de nietige plantjes zich uit naar het licht alsof er nog groeikracht bestaat, also...

Het was een mooie, zonnige lentedag; een van de eerste lentedagen, waarop Dr. R. mij wilde ontvangen in de Dependance van het Twee Steden Ziekenhuis te Waalwijk. De bus zou een parcours afleggen door naburige dorpen; een omgeving die allerminst uitblinkt door lieflijkheid of schoonheid van archit...

Het valt niet te ontkennen dat er een ongekende rust en sereniteit uitgaat van het kerkhof aan de Hoflaan te Tilburg. Op een late zondagmiddag bewandelden we daar samen de brede paden, geflankeerd door grafstenen, die leiden naar het graf van de vader van mijn vriendin en op haar verzoek begoot ik d...

Mevrouw ontving mij onmiddellijk hartelijk en we sloten vrijwel meteen vriendschap.In haar overigens kale en armoedige kamer domineerde het schilderij, door haar vader eens vervaardigd voor haar moeder, zijn verloofde. Zo verzacht en troost de Kunst, zelfs als het leed onmenselijke afmetingen aannee...

Haiku Strijdbare kreten klinken in het lentebos: zoete vogelzang. Prozatekst Wanneer kleine zangvogels gaan broeden of dit al doen, zingen ze voortdurend om hun soortgenoten duidelijk te maken: "Hier is mijn broedgebied en waag het niet om er te komen." Dit lied van verdediging en stri...

Wijkcentrum "De Spijkerbeemden" vindt men in een uithoek van de stad, vlakbij het Elisabeth Ziekenhuis en ik ben erheen gewandeld door een koele morgen toen een licht briesje mijn zintuigen aangenaam aandeed.... Binnen "verwelkomen" enkele tafeltjes, bedekt met bonte kleedjes de argeloze bezoeker...

Turks Restaurant "Masal" is met haar grote zaal merkwaardig gesitueerd naast de indrukwekkende gebouwen van "Talent Square" en vandaar kan men zijn blikken desgewenst onbeperkt laten dwalen over de bebouwing die zich daar in de omgeving bevindt en die in schoonheid en elegantie niet kan concurreren ...

Ze verklaarde uit Zuid-Amerika afkomstig te zijn (asblond haar, enigszins vervallen en van mijn leeftijd) en naar haar zeggen had de verhuisdrift haar in zijn greep (zoals wel meer voorkomt; men verwacht dat het grote geluk om een straathoek op de loer ligt en dat men het kan kopen als een pak suike...

(voor Agnes Miegel (1879 - 1964)) Je bent geboren op 9 maart 1879 in Königsberg, wat in januari 1255 in het dorpje Twangste is gesticht. De ridders van de Duitse Orde bouwden er een houten fort en twee jaar later een stenen burcht. Koning Ottokar II van Bohemen bekostigde de onderneming. Ottokar...

Het is niet voor het eerst dat we elkaar signaleren in een van de diverse restaurants die zij frequenteert, naar eigen zeggen "omdat de dag anders eindeloos lang duurt". Haar oude, vervallen oogleden liggen over haar ogen als een scherm en zij speurt in de vodderige en aftandse tijdschriften van de ...

Uit de vele zegswijzen die de mooie Nederlandse taal rijk is kies ik er gemakshalve één, die op dit moment spontaan in mij opkomt: “Als de nood het hoogst is . . . “. Ik geef het onmiddellijk toe, dat ik me toen niet eens wist te herinneren wat ik twee dagen eerder als hoofdgerecht had geg...

Elk boek in mijn boekenkast heeft zijn geschiedenis en zijn achtergrond en herinnert in vele gevallen aan verre, vervlogen tijden. Zo trof ik onlangs een kinderboek aan met de titel: "Barendje en het Hongaartje" en met een afbeelding op de kaft die herinnert aan de vijftiger jaren van de vorige eeuw...

De Merantistraat, een stille zijstraat van de Academielaan ligt in een uithoek van de stad en eendere huizen rijgen zich er aaneen in een sequentie die een ronduit doodse indruk maakt. Deze omgeving vormt het decorum van mijn vroegere, zinloze en tot wanhoop stemmende universitaire "carrière" en me...

De tante; de enige tante die ik nog bezit te midden van een familie waarin de dood heeft huisgehouden en toegeslagen als een stormvlaag en een pestepidemie, is naar Tilburg, haar dierbare geboortestad gekomen..... Ik ken de trekken van de verbittering, van het hardnekkige en langdurige leed in ha...

We kennen elkaar niet zo lang, een krap jaar maar oh wat hebben we elkaar leren kennen, wat kunnen we terugvallen op elkaar en wat krijg je veel te verduren! Niet echt om jaloers op te worden, zoveel is zeker! Manlief is kwakkelend, mankeert het een en ander en we hebben er regelmatig gesprekken ove...

Ze zag de vrachtwagens passeren met die stoere jongens achter het stuur en onveranderlijk het woord "logistics" op de lange en brede laadbak en de naam van de transportonderneming, alsof men reeds met deze forse letters probeerde weer te geven dat men zoveel karakter bezat; kortom; ze zag de auto's ...

"Uw zus is er", verklaarde de verpleger, Spoedig inderdaad verscheen zij aan mijn bed in de ziekenkamer; het oude gezicht omlijst door een gordijn van grijze haren, als een helm. Zo trots noemde ik steeds haar naam en bezigheden tegenover vreemden, tegenover onbekenden, die onze familienaam niet ke...

Het valt niet te ontkennen dat er een zekere rust uitgaat van de lange lanen op het kerkhof aan de Hoflaan, die geflankeerd worden door beplanting die een mij onbekende naam draagt en die in de zomer diverse schakeringen van groen vertoont, alsmede van de bijna ovale, grijze, marmeren grafsteen met ...

In het blikken trommeltje met de kleurige motieven dat ik eerder beschreef, bewaar ik een foto van mijn tante Gerdina, de zus van mijn moeder. Al mijn moeders zussen overleden vóór haar en in verbittering en eenzaamheid sleet ze haar laatste dagen. Op een andere foto uit de oorlogsjaren kijkt de t...

Mijn gedachten en gevoelens zijn als sluimerende kinderen in een halfslaap, in slaap gesust door een bezorgde moeder.... Moet ik ze wakker maken? Ze zouden opspelen, huilen, schreeuwen, krijsen. Aan de herinnering is het leven ontnomen; de levendigheid, het vuur, de passie, maar eens stond zij m...

Het is een mooie, heldere voorjaarsdag: de negenentwintigste april 2019 en vóór het Natuurmuseum aan de Spoorlaan pronken sinds kort de roombleke kaarsjes van de kastanje in het groen van haar kruin. De fonteintjes op het Burgemeester Stekelenburgplein spatten vrolijk op. In de LocHal, het nieu...

We horen het te weinig, zo zegt men, we zeggen het niet genoeg, oordeelt men, we schallen het niet van de daken, maar dat zou ook wat lastig worden denk ik dan....eventjes een paar trappen op, om vervolgens hoog in de lucht te brullen ‘ ik hou van je’ waarbij komt dat ik een beetje hoogtevrees h...

Het was in de tijd dat de computer haar glorieuze entree had gemaakt op de werkvloer en waarin ik als "typiste tekstverwerking" was aangenomen bij een groot kantoor.De dames van de afdeling tekstverwerking leerden snel het nieuwe apparaat te hanteren en de heren opdrachtgevers deden de typekamer aan...

...en als ik dan weer het massieve gebouw passeer waaop over de hele gevel met trotse en forse zwarte letters staat weergegeven: "Koning Willem II College" en waar donkerblauwe luifels neerhangen; het gebouw dat volgens vele goedmoedige maar onderontwikkelde stadgenoten "De Willem II School" huisves...

Die volstrekte onbevattelijkheid is één van de redenen waarom ik werd overvallen door een gewaarwording die ik, na grondig onderzoek niets anders kan noemen dan ontroering? Waar de hersenen het laten afweten neemt het hart over. Die al te zeldzame momenten moet men koesteren. Het gaat...