Hartenkreten

Het kan me gestolen worden, die hele politiek maar terwijl ik dit bedenk is het meteen niet handig om zo te denken, net zo goed als dat het niet handig is te roepen: ik ga niet stemmen. Maar ja, ik ga dus wel stemmen dat dan weer wel en de verkiezingsellende is weer losgebroken. Geert heeft zijn wen...

Gedurende twintig jaar had de machine trouwe diensten verricht. Hij droeg de trotse naam "Oko-Lavamat". Was het onbegrijpelijk dat mijn tranen rolden toen twee stoere "body-builders" van "Paulissen Witgoed" hem kwamen halen en de trappen afdroegen? Ik had het gevoel dat met hem twintig jaa...

Over de boulevard komt een donker gekleurde man aangelopen. Hij heeft een groot aantal horloges en zonnebrillen over zijn armen gedrapeerd. In de hoop iets van zijn handelswaar te verkopen schiet hij de mensen op de banken langs de boulevard, aan. Het nee-schudden van de hoofden en de armgebaren ...

In deze warme periode hebben vooral de ouderen en de zieken onder ons het niet gemakkelijk. Moeilijk is een beter woord omdat: mensen met een luchtaandoening b.v. COPD of mensen met een hartprobleem last hebben van ' te weing zuurstof in de lucht'; het lijkt wel alsof dat minder wordt, naarmate he...

Vele spulletjes die ik nog bewaar in mijn huisje herinneren me aan Haar, maar het meest schrijnende en navrante dat tot mijn stervensdag in een envelop met het opschrift "Famous Artists Schools" in mijn vitrinekast bewaard zal worden is haar schrijfwerk voor genoemde "school". De envelop bev...

Een Nederlands gezegde luidt: ‘een oude boom moet je niet verplaatsen’ en ik kan u vertellen dat deze tekst in mij opkwam tijdens onze vrij plotselinge en nog niet verwachte verhuizing van een tot Rotterdam behorende gemeente naar een lieflijk plaatsje op Goeree-Overflakkee. Goed, we stonden...

Op een winterse dag, waarop de wegen besneeuwd waren en de sneeuw zich had gehecht aan de dakpannen en aan de rozen die overgebleven waren in het late seizoen en ze voorzag van een spierwit, duimdik laagje ijs, maakte ik voor het eerst kennis met Emma ten Bikkel. Ze zou mijn nieuwe bovenbuurvrouw wo...

De Chinese arts zat vóór me, gekleed in een witte doktersjas waarmee hij vermoedelijk deskundigheid wenste uit te stralen. Hij zei niet véél, sprak vermoedelijk geen Nederlands en had mijn beide polsen in zijn handen genomen om aan hun rustige dan wel heftige slag de aard van mijn kwaal vast te ...

Al een poos heb ik last van kramp, midden in de nacht vaak. Je wordt er van wakker en zolang de kramp duurt blijf je wakker, want lollig is anders. Pijn, onbeschrijfelijke pijn. Wanneer je kramp in je tenen hebt, of in je kuiten weten we allemaal wel wat eraan te doen. Maar deze kramp is er eentje w...

DIENST DER INSECTEN Die kleine vliegende diertjes komen ons in het warme jaargetijde tergen met hun druk gezoem, maken ons nijdig of jagen vrees aan. Die muggen met hun slurfjes zuigen begerig bloed, geven als dank daarvoor jeukende bultjes. De angels van wespen en bijen zijn meestal vreedzaam...

Ik wist dat ik eens de reis zou gaan maken en moest gaan maken: de reis naar de wijk van de stad waarin we zo lang gewoond hadden; de reis naar het kleine arbeidershuisje dat ik nog een keer wilde zien en dat het schouwtoneel was geweest van mijn jeugd en van zoveel onvergetelijke gebeurtenissen.......

Voor het eerst wachtte mevrouw die zondagmiddag al op mijn komst, althans ze gaf daar duidelijk blijk van doordat ze in de septemberzon heen en weer drentelde achter haar rollator vóór de hoofdingang van het Zorgcentrum en mij blij begroette bij mijn aankomst. Het vertrouwen tussen ons was gegroei...

De straten rondom het gigantische complex van het Zorgcentrum dragen namen van kleuren, zoals "vermiljoen" of "indigo". Ik nader het witte gebouw met de vele ramen waarachter de appartementen van de bejaarden schuilgaan. Mijn toekomstige begeleider staat al op me te wachten bij de Receptie. Ik...

De dames en heren die op "Sparrenheuvel" komen, verkeren in het voorland van de geestelijke aftakeling, op het hellende vlak van het leven dat ten einde loopt.... Een zaal van het Wijkcentrum is zo goed en zo kwaad als het ging ingericht als een echte "huiskamer" die gezelligheid en sfeer moe...

Met een soort van weemoed voel ik het natte zand onder mijn voeten wegslippen. Zandkorrels glijden en glippen tussen mijn tenen. Mijn voetzolen zakken dieper weg , terwijl het zeewater klotsend in kleine golfjes, op en af in schuimende kopjes mijn benen omcirkelen. Een stukje van mijn kindertijd...

De zelfgemaakte poppen met de vertederende, lieflijke uitdrukking op de gezichtjes heeft ze weggeschonken, gegeven aan kinderen die haar niet kennen, kinderen van de naburige crèche, van wie ze de overgrootmoeder zou kunnen zijn, maar ze is geen overgrootmoeder, want ze heeft nooit een kind het lev...

Iedereen kent inmiddels het principe van the secret. In het Nederlands zou ik het gedachtekracht noemen, vandaar ook de titel van mijn blog. In oktober heb ik een hoger beroep in Utrecht. Ik ben bezig iets op te schrijven voor mijn verweer richting de rechtbank. Dit gaat dan naar mijn advocaat die h...

Op de plaats waar sinds jaar en dag "Zorgcentrum Zuid" is verrezen en waar de kolos van het verpleeghuis, waarin mijn dierbare vader de laatste elf martelende en slopende maanden van zijn langgerekte sterfbed heeft moeten slijten en meemaken, bevonden zich eens de gebouwen van een stenen jongenssc...

Dat kan ik, als een van de besten. Met woorden pleeg ik moorden omdat ik u soms niet mag, sluier mezelf in de nacht maar soms pleeg ik de daad bij de dag. Als de mensen even niet kijken ga ik over lijken. Binnenkort kunt u een bombrief verwachten, ongefrankeerd. Ons lot is toch wel bezegeld.

Er zijn van die mensen die altijd alles beter weten, ik noem ze dan ook Betweters, of je ze mannelijk of vrouwelijk hebt, vermeldt de historie niet want stel je voor dat er ook een vrouwelijke is dan is dat dus een Betweterin, of een Betweteresse? Dit woord wordt natuurlijk nooit opgenomen in de nor...

Er was een oudere dame in mijn leven. Ze is de weg van alle leven moeten gaan en rust voor altijd. Ze heeft me het geschenk van de Taal gegeven. Van de Taal die eens gebruikt is voor brute, onmenselijke commando's, van de Taal die ook kan vleien, liefhebben, strelen, ontroeren, van de Taal die in h...

Doorlopend heeft hij het over bukken, telkens maar weer, dondert er iets op de grond, bukken maar weer, wil je bloempjes vers van de grond: bukken in plaats van dat je stond. Een knip-buiging naar b.v. de Koning, weer een buk-sessie. Weer valt er iets uit m'n handen; ik ben bijna geneigd het te...

een meisje speelde op het strand 't was een opvallend dingetje het kwam door wat zij droeg die dag een vrouwelijk rood stringetje zo'n klein driehoekig stukje stof met uiteraard een veter dat bij de één geweldig staat maar bij de ander voor geen meter dus dames gaat u naar het stra...

Mijn fragiele, tengere vriendin, die de naam "Dionne" draagt, die het brood met mij deelt en die de lijnen van zorg en zorgelijkheid diep gegroefd heeft in haar gezicht, wilde de borstcrawl leren en ik adviseerde haar het water te vertrouwen en er haar hoofd op te leggen en in te dompelen terwijl ha...

Onlangs was onze achterkleinkind Nika twee jaar geworden. We feliciteerden haar met kusjes, maar dat ze jarig was besefte ze nog niet. Al gauw ging ze weer spelen op de kinderglijbaan, samen met haar broertje Maico. Wat was ze druk dat lieve kind, gekleed in een roze jurkje. Ze zegt al heel wat wo...

"Ik kom naar je" had ze in haar gebrekkige Nederlands op de Kerstkaart gekrabbeld. Twee maanden later, op een nog ijskoude maartdag, was het tijdstip van onze ontmoeting aangebroken. Spoedig bleek dat onze kameraadschap, die mijns inziens gedurende een vriendschap van twintig jaar was opgebouwd...

"Haddon Hall" stond er op het papieren zakje dat versierd was met kleurige, gestileerde afbeeldingen van vlinders. Daar zaten goudkleurige manchetknopen in die mijn tante speciaal voor mij gekocht had in Maastricht. Ze pasten in de manchetten van de chique witte bloes die ze me cadeau wenste te d...

Eens bracht een wondermooie melodie me tot je en ik droomde in het sprookjespaleis van de verliefdheid, in de Aya Sofia van de Liefde, versierd met haar mozaïeken en arabesken, mijn prachtige droom Het bouwwerk van het paleis brokkelde steen voor steen af; een pijnlijk, verregaand demasqué O...

Ik kan niet beweren dat mijn eerste jaren op het lyceum zeer onaangenaam geweest zijn (vanaf de vierde klas begon de spurt voor het eindexamen en moest ik mijn verstandelijke vermogens ten top voeren; dit ten koste van mijn emotionele, creatieve en sociale eigenschappen). Maar in de eerste jaren wa...

Toch gek eigenlijk: vroeger werd er over opvoeden nooit zoveel gesproken, men kreeg kinderen, in sommige gezinnen zoveel en zo strak na elkaar, dan de oudste als vanzelf een beetje de taak van de moeder verlichtte. Die hield dat kind dan thuis van school ( zou nu strafbaar zijn) en het kind draaide ...