Hartenkreten

Men had nog een fleurige Paasboom opgesteld om de zaak enigszins te verlevendigen met pastelkleurige, ovale eieren eraan en andere versierselen, maar de mannen gilden en krijsten en moesten in toom gehouden worden. Mijn enige bestemming op deze dood/doodeenzame Tweede Paasdag waarop de hemel geteke...

Op de foto sta je nog zo frivool, florissant en zelfbewust. Je was vierenzestig. Je colbertjas had je over een stoel gedrapeerd; over een van de gewelfde, eikenhouten stoelen die mijn ouderlijk huis rijk was. Nu was de pensionering aangebroken. Je aftakeling was een verschrikking. Elf maanden wor...

Het is onvoorstelbaar dat iemand van enige ontwikkeling zou kunnen genieten van de apotheose van de keukenmeidenroman die de film "Titanic" ons biedt. Blijkbaar wordt het publiek door de filmproducenten zó laag aangeslagen dat zij geacht wordt waardering op te kunnen brengen voor de totaal ongel...

Ze kwamen laat in de avond met grote, luxueuze sleeën van auto's die mij minstens vijfmaal mijn jaarinkomen zouden kosten. De parmantige en in feite bespottelijk aandoende horlogeketting van de voorzitter van de vergadering is gedrapeerd over zijn formidabele buik en zijn colbertjas heeft hij pro...

Ik zal niet vergeten dat kamer 37 mij was toegewezen. De deeltaxi had mij naar het ziekenhuis gebracht over een van de langgerekte ringbanen die onze stad omcirkelt. Vrolijke, jonge verpleegkundigen met onveranderlijk een dansende paardenstaart en strak in het witte uniform dartelden rond op de long...

Titel klopt, u bent onderweg en ik ook. Is allemaal de schuld van uw ouders toen zij vlinders en kriebels kregen in letterlijk onderbuikgevoelens. Daar moet een piemel in dacht pa en ma was het daarmee eens. Dat is ons aller vertrekpunt, tot de dood er op volgt. Leuk toch, twee mensjes reageren (...

Als zij weer in het zwarte gat van het venster moet staren dat haar aangrijnst als een braakmiddel, voelt zij zich als aangevallen en belaagd door de demonen van de nacht. Met grote, bruine, kinderlijke en hulpeloze ogen beschouwt zij de wereld en haar haardos of wat daar van over is, ligt als een ...

de Merel schreef een gedicht ik voel me niet helemaal fit het wordt lente ik moet van bed en liedjes zingen de zon begon in de ochtend te schijnen en toen kwam er weer leven in de merel na de lange winter hij schreef thuis is het niet pluis ik vlieg naar warmere oorden ik heb geen woorden ...

Het is net alsof de duvel ermee speelt, maar de laatste tijd schijnt het alsof ik van welke inspiratie dan ook blijf verstoken. Komt er dan opeens en eindelijk iets uit het niets spontaan in me op, dan heb ik de gewoonte om er eerst nog dagen in gedachten mee bezig te zijn. Als ik dan eindelijk het ...

Momenteel ben ik op Gran Canaria. Daar heb ik met Google gezocht naar te koop staande huizen. Ook heb ik naar hotels hier gezocht en naar hotels in Hammerfest, Noorwegen. Prompt word ik op onder andere de tv-gids doodgegooid met advertenties voor huizen en hotels in heel Spanje en ontvang ik beri...

In de bakkerswinkel staan ze opgesteld: de levensgrote, gigantische paashazen van bruine en witte chocolade met daartussen een enkele fiere, trotse haan, eveneens van chocolade en op het kastje waarin men levensmiddelen kan aantreffen, pronkt een lieftallig, teder, wollig haasje, zo weggelopen uit e...

Het oude park, waarvan de plattegrond een driehoek vormt, ligt ingeklemd tussen de straten en strekt haar boomkruinen bereidwillig en beschermend boven zijn bezoekers uit. Het herbergt homo's en hetero's, zombies, zonderlingen en zwervers, kinderen en dieren. De stammen kunnen een geheim bewaren: ...

Een sperwer verscheen plots ten tonele en ving een vogeltje in het midden van mijn achtertuin. Hij vrat hem direct op van top tot teen, met ons als getuige. Alleen wat veertjes in het, in de winter gebleekte gazon, bleven achter en de vogel... is gevlogen. Zo bruut om mijn vaste “gasten” die...

Bruin, dor loof bedekt de bosgrond ven het bekende sprookjespark; ondanks rotting heeft het een aangename geur, die de Efteling tot krachtig, nieuw leven wil opwekken. Op sommige plaatsen vertonen sneeuwklokjes en krokussen zich bescheiden. Deze vroege bloemen bemoedigen tijdens hun kort bestaan d...

Een late winter is ingetreden en sneeuw bedekt nog de grasstroken naast de snelweg. De bebouwing die altijd trouw de wacht hield langs de Lage Witsiebaan wordt nu onttakeld. De metalen, mechanische klauw van een machine cirkelt rond en hapt in het beton. Spoedig zal het hele aanzicht van de straat v...

Zo leerden we hem kennen en zo hield hij stand aan onze zijde als een kameraad en vriend: mijn stoere, trouwe zwager die in zo lang vervlogen tijd voor het eerst de kamer van mijn zus betrad. Met zoveel blijdschap herken ik hem aan de baard, aan de mannelijke schouders die zoveel gedragen hebben en ...

Moet men het nog wensen met een gezelschap van senioren op een nog winterse dag in maart de wateren van de Biesbosch te bevaren? In de jachthaven wachten de vele pleziervaartuigen die daar aangemeerd liggen op ons en een ijskoude, helse wind en sneeuwvlagen begroeten ons nog in maart. We zijn ...

Dichtbij de heuvel waarop als altijd de kathedrale basiliek van de Sacré-Coeur haar koepels verheft, en wel in de straten die zich uitstrekken aan haar voet als een ongeduldige minnaar aan de voeten van zijn toekomstige echtgenote, overvielen mij eens merkwaardige gevoelens van verdriet, vervreemdi...

De longarts met het plakkerige, grijze, achterovergekamde haar en de forse, zwarte bril zette met zijn chique, elegante vulpen, symbool van zijn status als arts, zijn handtekening op de recepten voor de medicijnen en op het briefje voor de CT-scan. Vurig hoopte ik dat met deze nieuwe maatregelen...

Soms ben ik 's nachts in het labyrint van de straten. Ramen rijgen zich aaneen in eindeloze sequenties. Een bleek licht valt over het geheel. Ik ben me ervan bewust dat ik in Amsterdam ben. Het kan ook zijn dat er zich een fantastische zeegroene lagune vertoont tussen strenge, Victoriaanse huizen....

Graag duik ik onder te midden van een menigte, van de massa, te midden van de goedgunstige Tilburgse bevolking die eveneens frequent lunchroom "De Katterug" bezoekt en daar in twee- of drietallen aanzit aan Russisch ei of dagschotel of wat dies meer zij. De vriendelijke obers en serveersters kenne...

Een vriendin die de middelbare leeftijd ver overschreden heeft, had mij uitgenodigd voor een rommelmarkt, die plaatsvond in een groot attractiepark in de omgeving. Tot de attracties behoorde eveneens een zogenaamde "metamorfosetent" waarop mijn vriendin het gemunt had: financieel uitgeput door de...

Wanneer je dit leest, raak je iets aan: je zit op een stoel, of je houdt de muis van je computer vast, of je leunt met je elleboog op tafel, maar dat is een illusie. Je raakt helemaal niets aan. De kwantumfysica leert ons dat alles, zoals de lucht die je inademt, de stoel waar je op zit, maar ook...

Ik stemde altijd d'66 al mijn leven lang Ik had geloof de democratische waarden waar zij voor stonden. Ik geloofde diep in mijn hart dat zij het land beter zouden maken op de langere termijn. Jarenlang geloofde ik dat en stemde op hun. Humanisten leken het mij. Het ging bij mij fout op 24 juni 200...

Aan de lezer De hoofdpersoon van onderstaand verhaal, Matti, is sinds ik dit verhaal schreef in gunstiger omstandigheden gekomen: hij woont nu op een gezellige afdeling met meerdere mannen waar hij een goed thuis gevonden heeft. Het Naaimachineboek Ieder jaar ga ik, ruim vóór de 17e juni,...

Ik had na de incheck & controle op Malaga-Airport afgelopen avond mezelf getrakteerd op een Heerljk Helder Heinken-Biertje toen een plaatje van een jong gezin plaatst nam aan de tafel naast me. Parmantig zat een klein meisje op een grote stoel een danootje te smikkelen. Het streelde mijn liefde vo...

Met Elise, de dame met de trouwhartige bruine ogen, mijn metgezellin, heb ik het restaurant, inmiddels ons "stamrestaurant" in Oisterwijk, genaamd "l'Hermitage" opnieuw bezocht. Een open vuur brandde knetterend in de open haard en stemmige foto's, beelden uit Oisterwijk in vroeger tijd, si...

Het gebouw in Tilburg West waarvan de gevel bezet is met felgekleurde, in mijn ogen uiterst lelijke panelen, is mij niet onbekend gebleven. Vroeger vormde het het decor voor mijn journalistieke werk en kwam ik er samen met collega-vrijwilligers. Men moet van de strakke, moderne, kale inrichting e...

Zo vaak als we de afgelopen dagen hoorden: oh wat is het koud, zo veel lachende gezichten zagen we vandaag, met een stralend zonnetje. Het schaatsen is over, die kunnen weer in het vet, in de doos, of op marktplaats, voor een poosje natuurlijk want we rekenen allemaal op volgend jaar opnieuw op slot...

Soms, wanneer ik doodmoe word van al het eindeloos geklets, wanneer er weer eens politiekers hun beloften niet nakomen en dan akelig glimlachen zoals een schoonmoeder tijdens de echtscheidingsprocedure van haar schoonzoon, wanneer volksmenners mij doen denken aan snot op een deurklink, wanneer mense...