De merel dicht
de Merel schreef een gedicht
ik voel me niet helemaal fit
het wordt lente ik moet van bed
en liedjes zingen
de zon begon in de ochtend te schijnen
en toen kwam er weer leven in de merel
na de lange winter
hij schreef thuis is het niet pluis ik
vlieg naar warmere oorden
ik heb geen woorden voor de winter
als bed en sjaal en kachel
nu moet ik een vrouwtje vinden en
eitjes leggen
en weldra zat hij bij Foppe in de boom
die zette het raam open en gaf hem brood
zo werden zij vrienden
de merel bleef dat jaar en zong elke ochtend zijn riedeltje
zo waren zij beiden uit de kooi voor de het raam
en vrij om te gaan waar zij wilden
de buurvrouwe vrouwtjes merel vond de merel heel lief
en gezellig sliepen zij bij elkaar
en met pasen lag er een ei
de merel dichtte is het leven niet prachtig ik ben al
bijna tachtig leve het leven en de zon waarachtig
ik wist niet dat ik zo dichten kon
Geplaatst in de categorie: dieren