Verhalen

Afgelopen week zou mijn jongste broer 43 jaar zijn geworden, maar hij is al bijna twee jaar dood. Ik denk nog voortdurend aan hem, vooral aan de tijd die we deelden in onze jeugd. Het is een absurd, paradoxaal gevoel dat ik nog wel besta en hij niet. Ik herinner me hem, maar de herinnering die hij a...

Goedemorgen mevrouw: heeft U goed geslapen. Mmmm.... mompelde mevrouw Van de Berg Ze is al op hoge leeftijd, moet U weten. Negentig jaar en ze is nog altijd goed bij de tijd. Komt U maar overeind, o laat mij U maar helpen. Wat bent u stilletjes vandaag, is er iets aan het handje? Mmmm....knik...

De beurt om te spreken in het symposium was nu gekomen aan Cypriotis. Hij hief de beker met zijn vrije hand en snel schoot een dienstmaagd aan zijn zij om die te vullen met aangelengde wijn. “Je bent wat je eet”, begon Cypriotis zijn betoog, “aan zijn voedsel herkent men de mens”. Het same...

Een glinstering in ogen die gadeslaan hoe de wereld rond haar troebel wordt. Wazig. Mistig. Ondankbaar. En dat, terwijl zij alleen maar liefde geeft. Vanaf het moment van ontwaken tot het moment van sluiten van haar ogen. Warme gevoelens ontstaan bij het openen van de bloesems rond haar. Terwijl de ...

Wij wonen in een Hollands rijtje van tien met bijpassend achtertuintje in zakformaat. Gewoner kan het niet. Toch hebben wij iets bijzonders. Aansluitend aan de tuintjes ligt een groenstrook van vijftien meter diep. Een plantsoen dat meer weg heeft van een klein oerwoud. Chaos regeert in dat oerwoud....

Vandaag was ik getuige van de geboorte van een nieuwe jonge spruit bij mijn bloedeigen zuster. Heel toevallig, eigenlijk, want ik wist niets af, hoe ongelooflijk dat ook mag klinken, van de nakende geboorte. Waarvoor een onaangekondigd bezoekje al eens goed kan zijn. De zuigeling kwam als enkeli...

Hand in hand stonden ze bij de wieg van hun eerstgeborene. De koningin had de kanten wiegegordijntjes ter zijde geslagen en volgde met met tedere belangstelling het hulpeloos bewegen der kleine magere knuistjes, het smakkend zoeken van het open, nog ongevormde zuigmondje naar de lauwe, zoete str...

Kennen jullie ook dat gevoel? Kniehoog door een grasveld lopen dat bezaaid is met rode papavers. Een zonnetje dat juist genoeg warmte geeft om jou net niet in het zweet uit te laten barsten. Zintuigen op scherp, bemerken iets verder een dartel duootje, dansend naar gene bloem. ” Koningsvlinder...

"Voor we verdergaan, miss Garland, moeten de mannen eerst een kleine pauze hebben", legde Philip uit met zijn bekende grote grijns. "Alweer?!", reageerde Judith Garland geirriteerd. Ze nam de tropenhelm van haar rood aangelopen hoofd en veegde het zweet weg. De dragers hadden hun pakken neergel...

Deze brief spookt allang door mijn hoofd en ik weet dat het goed is om van me af te schrijven dus vanmiddag ben ik eraan begonnen. Het is nu avond. Er is zoveel dat ik je wil vertellen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik weet niet of dit goed is. Ik schrijf een brief naar mijn overleden broer…...

a. omwille van de menige lijmende vingers, kijk, met ogen van havensteen weggeworpen door het gescheurde vlies, waar het klamme schroot van de avond verzinkend tussen de benen van de schaar die zij baart, onooglijk stil in haar weeën, als lucht in lucht opgelost, zo worden wij allemaal treinen ter ...

Ruim een jaar geleden ging het ineens helemaal mis met me, ik viel bijna van de ene op de andere dag in een diepe depressie, ik kon niet of nauwelijks slapen en eten en was heel geagiteerd en geëmotioneerd, ik moest bijna elk uur van de dag huilen en alles overweldigde me in zo'n sterke mate dat h...

Men gaat wandelen, men dat is: de moeder, het kindje van twee jaar in het kinderwagentje, de tante en Kareltje. Kareltje is vijf jaar oud. Het toeval, dat toevallig steeds een malheur pleegt te zijn, wil dat 'men' de dame-handelaarster in ballonnetjes ontmoet. Moeder wenkt. Het kindje in het ki...

Doorweekt en uitgeput komt Sofie thuis. Ze draait de voordeur van het slot, hangt haar kleddernatte jas aan het oude hertengewei dat ze nog van Mark, haar ex-vriend, heeft gekregen, en ploft afgepeigerd neer op de bank. Haar natte haar drupt in haar nek. Met tegenzin staat Sofie op van haar comforta...

Er is een oude vrouw die op een verborgen plek woont die iedereen kent maar slechts weinigen hebben gezien. Net als in de sprookjes uit Oost-Europa schijnt ze te wachten op verdwaalde of rondzwervende mensen en op zoekers die naar haar toe komen. Ze is op haar hoede, vaak harig, altijd dik, en houd...

Het liep tegen 7 uur aan. De wekker had hem zojuist uit een of andere droom gewekt. Een nare droom was het wel niet dacht hij nog bij zichzelf anders ware hij wel vanzelf wakker geworden. Hij draaide zich nog eens om al wilde hij nogmaals dàt zalig gevoel herbeleven. Tevergeefs! Hij boog en str...

Hé, zie je me staan? Zie je me staan, hier buiten? Kijk eens door het raam, druk je kleine neusje even tegen het glas en zwaai naar me. Ja, het regent, ik weet dat het regent, maar ik moest je even zien. Waarom? Omdat ik van je hou, lieve kleine, omdat ik het moeilijk vind langer dan een uur zonde...

Verslag over een werkbezoek aan Rome. Dagen heb ik lopen prakkiseren over wat ik nog toe zou kunnen voegen in een verslag over bijna alles wat er al gezegd gezien en geschreven is inzake het Italië model. Het Noord Italië model. Luisterend naar de psychiaters in Rome en mijn eigen beeldvormi...

En ik vraag me af hoe ik opnieuw zo stom kom. Ik wist het toch van te voren? Ik zou het toch niet meer doen? Ik weet wat een ellende het is, wat voor rotgevoelens het met zich mee brengt en hoeveel onzekerheid. Maar ik trap er weer in. Ik dacht altijd dat ik niet harder kon vallen. Als je al pl...

Het verwondert me elk jaar weer rond deze tijd waar al die bomen en struiken en planten de energie vandaan halen om na maanden van kou en somberheid zo overtuigend en massaal uit te lopen. Binnen een week is de omgeving een zee van groen geworden, het licht heeft een heel andere, donkere toon gekreg...

Is er een poort, waar de doden gaan? Zou er een weg zijn naar een volgend bestaan? Velen willen het geloven, klampen zich eraan vast, putten er soms de nodige moed uit, vinden er hun hoop. Maar… is dit alles niet tegen beter weten in? Is er nog een volgend bestaan? Is er nog wel leven na dit? ...

Voor mij is de tijd stil blijven staan Niet zoveel geleerd Gebrek aan ervaring Weinig inzicht Een onzekerheid leidt tot frustratie Zo graag ergens anders willen zijn Ooit zo geweest Kan ik het opnieuw leren Is het niet alleen donker Te veel fouten gemaakt Kan ik dat achterlaten Alleen a...

Sinds enige tijd tracht ik zo te leven, dat het desolate gevoel dat de eenzaamheid met zich meebrengt meer en meer verdwijnt. Hoewel ik eenzaamheid goed verdraag en ik vele jaren van mijn leven niets anders wilde dan me steeds verder te isoleren, ben ik nu op een punt gekomen dat ik me niet meer wen...

Ik heb mezelf niet meer in de hand. Bezeten ben ik, bezeten door lust. Ik moet. Nú! Lang heb ik het utgesteld, maar nu houd ik het niet meer. De verlokking is ook té sterk, de uitnodiging niet af te slaan. De uitnodiging van het Hoofd. 'Hoofd Customer Loyalty' stond er onderaan de brief d...

“ Hallo, ik ben Carlos”, zei hij. Les na les, elke keer een stukje van zijn levensverhaal. Carlos kwam uit Madrid, had tijdens een vakantie een Nederlands meisje ontmoet. De lessen waren echt zijn uitje. Een leuke gozer, jammer dat ie een relatie had, maar ondanks die relatie van hem, kon ik w...

Met knikkende knieën en klotsende oksels doe ik langzaam de deur open. De weg naar de blauwe stip is oneindig en het lijkt een eeuwigheid te duren voor ik met beide benen op de stip sta. Daar zitten ze dan. De gezichten die ik, samen met de rest van Nederland, inmiddels zo goed ken. Die dikke met ...

Ik zit op een dag in oktober 's ochtends vroeg in de trein van Zoetermeer naar Utrecht. Het is ouderen-reizen-gratis-dag en de trein zit vol ouden van dagen. En ik zit ook, gelukkig. Lekker plekje bij het raam, tafeltje erbij, goed gedaan. De trein rijdt weg van station Zoetermeer. Het is een m...

Het is stil in mij, om verschillende redenen. Er is een stilte die door machteloosheid wordt gevoed. Een stilte die een ingetogen woede is omwille van allerlei politieke besluiten die ertoe leiden dat mensen waar de klappen al jaren vallen nog eens worden nagetrapt. Gehandicapten, chronisch zieken, ...

Inmiddels is het een routine geworden. Ik kom thuis en er liggen spullen scherven op de grond, fotolijstjes aan de andere kant van de kamer. Deuken in de deur, scheuren in de gordijnen, blauwe plekken op gezichten. Zovaak gebeurt het niet, hou ik me voor maar ik weet eigenlijk beter. Het gebeurt ju...

Mijn vinger nadert langzaam de gietmetalen deurbel aan de zijkant van de poort. Is dit wel de goede beslissing geweest? Had het ook anders gekund? Geluidloos is mijn komst ergens verweg blijkbaar te kennen gegeven want na enkele minuten van een eeuwigheid te hebben gewacht hoor ik hoe eenvoudige sch...