Chris van der Heijden is vernoemd naar een man die hij in zijn laatste boek meteen aan het begin ontmoet. Bijzonder is, dat Chris de man niet kent, ene Christofoor. Die man weet heel veel over zijn vader en vooral over een tijd dat Chris zijn vader niet kende: het leven van zijn vader in de Tweede Wereldoorlog. Chris moet naar een klooster dat bovenop de grens van Nederland en België is gebouwd en daar treft hij een stokoude man aan, die zegt, ah, ben je daar eindelijk.
Dit is meteen het meest…

"Goedemiddag dames, lekker aan het tippelen?" Vet Brabants accent, elleboog uit het autoraampje. De vrouwen, duidelijk overvallen, lopen enkele meters voor me uit. "Tippelen" — het woord draagt de leeftijd van de gebruiker al in zich. Het blijft stil, dan lachen ze. De man rijdt stapvoets naast hen en grijnst zelfgenoegzaam.
Korte, geruite mouw, net als de vrouwen van middelbare leeftijd. Langzaam maakt hij vaart, tuurt in zijn achteruitkijkspiegel voor het effect. Als een kind dat iets…

De omgekeerde wereld.
'We leven in een omgekeerde wereld waar een goed mens naar een psycholoog moet gaan om te leren de dingen te kunnen verdragen die een slecht mens doet.'
Deze tekst heb ik uit het lotgenotencontact 'Narcisme is overal'. Voor mij is het een waarheid waar ik mijn hele leven tegenaan ben gelopen. Ik weiger toe te stemmen met het kwaad door het te verdragen.
Een huisarts die ik nooit meer bij titel kan noemen, heeft mij willen helpen als ik me liet aanpraten dat ik leed aan…

We schrijven de 27e juni 2025. Het morgenlicht van de nieuwe dag die mij nog gegeven is, heeft mij opnieuw begroet.
Bezield door een zekere melancholieke weemoed vier ik mijn 72e verjaardag.
In 1953 vocht ik mij een weg naar het licht vanuit de donkere, besloten cocon van de baarmoeder en werd ik overgebracht naar het glazen broeikasje dat men de naam "couveuse" heeft toebedeeld.
In Bokhoven, aan de traag stromende rivier, heb ik de langstlevenden ontmoet: mijn overgebleven familie die nog…

De subtiele geur van de bloeiende lindebomen oversteeg de geur van de bloeiende kruiden op het kleine balkon van Bjarne, die als stadsmens volop van de stedelijke natuur genoot. Door alle indrukken van de vorige dag was de nacht onrustig geweest, maar tegen de ochtend was er toch een diepe slaap geweest. De vers gezette koffie smaakte goed om mee wakker te worden met de balkondeuren geopend..
Er kwam een bericht van Amnesty via de webmail. Of Bjarne een petitie wilde tekenen. Een protest tegen…

Olaf had zijn jack gepakt en was weggelopen, zonder dat iemand hem tegenhield. Het gebeurde nadat zijn vader had gezegd “Doe nou gewoon een keer even normaal”. Daarbij had hij met zijn hand tegen het aanrecht geslagen, niet hard, meer om te benadrukken dat hij het meende.
Doelloos loopt hij door de stad. Hij loopt een boekhandel in. Vanuit de kelder komt het geluid van een akoestische gitaar. Hij kijkt de verkoper met opgetrokken wenkbrauwen aan.
‘Dat is Bas,’ zegt de jongen…

Door de beslissing van het Amerikaanse Hooggerechtshof - zeer conservatief geworden onder Trump I - dat federale rechters beslissingen van de regering niet langer mogen beoordelen, is de macht van de president dermate toegenomen, dat steeds meer gevreesd moet worden dat de democratie daar (toch al wankel) in een vorm van autocratie gaat vervallen.