Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De omgekeerde wereld.

De omgekeerde wereld.

'We leven in een omgekeerde wereld waar een goed mens naar een psycholoog moet gaan om te leren de dingen te kunnen verdragen die een slecht mens doet.'

Deze tekst heb ik uit het lotgenotencontact 'Narcisme is overal'. Voor mij is het een waarheid waar ik mijn hele leven tegenaan ben gelopen. Ik weiger toe te stemmen met het kwaad door het te verdragen.

Een huisarts die ik nooit meer bij titel kan noemen, heeft mij willen helpen als ik me liet aanpraten dat ik leed aan angststoornissen. Diep beledigd smeet ik met een ferme klap de deur van zijn praktijk achter me dicht. Hij had me nog net niet recht in mijn gezicht uitgelachen. Een moeder die een dochter met de dood bedreigt, bestaat niet, volgens deze huisarts. Er is iets niet goed met die dochter.
De arrogantie van de man en zijn, door hem bevooroordeelde praktijk psycholoog, zaten ongelofelijk fout. Ik zei de waarheid. Zocht hulp!

Een warme, goed doorvoede geestelijk verzorgster in een andere huisartsenpraktijk, die zichtbaar schrok van mijn verhaal over mijn narcistische moeder, verdween zittend op haar stoel onder de tafel. Oprecht ontdaan om wat ze hoorde. Alleen haar borsten waren nog te zien.
Ze rees weer op, rechtte haar rug, herpakte zichzelf en begon de standaardprocedure op te sommen. Ik vroeg of ze bij haar echte gevoel wilde blijven. Ze zei dat ze dat deed. Ik kon haar niet van het tegendeel overtuigen, evenmin helpen aan standaard antwoorden. 'Jij moet tegen iemand oplopen' zei ze nog voor ik vertrok.

De empathische vrouw heeft hulp kunnen bieden, maar het zorgsysteem belemmerde haar om zelfstandig te werken. Ze mocht haar eigen intuïtie niet gebruiken. Zich niet te veel aantrekken van mijn leed, zoals ze wel degelijk deed.
Haar wens is uitgekomen. Vier jaar later liep ik door omstandigheden tegen de website 'Het verdwenen zelf' op.

Eerst erkennen dat je slachtoffer bent is de weg naar heling, maar in de GGZ bepalen psychologen waarvan ik slachtoffer ben geworden. En de gevolgen hiervan bepalen zij ook aan de hand van erkende geestelijke stoornissen. De niet erkende oorzaak en schade ontbreekt aan deze lijst. In ruil voor hulp word ik gedwongen om in te stemmen dat ik een stoornis heb.
Dat juist deze houdgreep voor mij de plank finaal mis slaat en traumatiserend is, omdat het lijkt op de tactiek die mijn narcistische moeder gebruikt, begrijpen ze niet. En dan moet ik betalen.

Het mechanisme van deze houdgreep zit overal. In de woningbouw, de gemeente en de zorg. Manipulaties om mensen te dwingen dat ze iets vrijwillig aanvaarden en doen.
Omdat ze vaak niets anders kunnen - je moet geld verdienen - doen veel mensen dan maar wat hen opgelegd wordt. Omdat het vrijwillig lijkt, kunnen ze zichzelf wijsmaken dat het vrijwillig is om de eer aan dat zelf te houden. In zekere zin bescherm je jezelf als je doet wat het systeem van je wil. Vervolgens wen je eraan. Je verkoopt je ziel zonder dat je dit merkt.

Is het niet vreemd dat een gedupeerde de dader moet leren verdragen in de plaats van hem of haar te pakken? Herstel begint met de schuld leggen waar het hoort.
Bij christenen is de liefde voor de dader in de geloofsleer opgenomen - die mijns inziens voort lijkt te komen uit verliefdheid op eigen vroomheid.
Alle ogen worden op de zielige slechterik gericht die een bekering moet ondergaan om in de hemel te komen. Deze ziet het gat in de hemelse markt en springt vol vreugde in de rol van het slachtoffer om iedereen, met succes, een rad voor ogen te draaien. Als de echte gedupeerde niet meedoet omdat hij gedwongen wordt de dader te vergeven en lief te hebben, ligt hij eruit en zal niet in de hemel komen.

In de maatschappij durft of wil men geen rechtvaardig oordeel te vellen. De dader krijgt eindeloos veel kansen. Men merkt iemand die een moreel afwijkend kompas heeft niet op omdat deze dit goed weet te camoufleren. Maar heel soms verandert er iets.

In de tijd van de me-to actie werd ik achtervolgd door een gevaarlijke man van - ik schat - achter in de dertig, in een druk bezocht park waar ik elke dag doorheen liep. De zon scheen volop. De dader liep schuin achter mij. Bijna op mijn hielen. Ik verwachtte dat hij elk moment kon passeren. Dat gebeurde niet. Om van hem af te komen liet ik mijn rugzak van mijn schouders glijden en zeeg op mijn hurken om er iets uit te pakken. Hij kon niet anders dan voorbij lopen. Aan het eind van het zandpad sloeg hij rechtsaf en ik moest linksaf de brede verharde weg op naar de aangrenzende stad, naar huis.

Toen ik naar rechts keek om te controleren of ik hem nog kon zien, zag ik dat hij weg dook in de bosjes. Vanaf dat moment werd het pas echt eng. Ook al volgde hij mij nu op grotere afstand, ook al passeerden auto's en fietsers, ik voelde mij helemaal alleen met die engerd die eruitzag als een gewone wandelaar. Zijn agressieve energie overbrugde de afstand alsof ik me met hem alleen op de wereld bevond; alsof hij mij lijfelijk aan zich bond met onzichtbare krachten. Bijna verlamd van angst liep ik stevig door op de automatische piloot, mijn zelf verdween en dat maakte het onmogelijk om nuchter na te denken. Niemand zou me geloven als ik alarmeerde. Wat moest ik doen?
Nog niets. Want na twee, drie kilometer doormarcheren had ik hem, zonder dat ik het merkte van me afgeschud.

De volgende dag heb ik het gemeld bij de beveiliging van dat terrein en hoewel ik bijna zeker wist de schuld te krijgen dat ik zijn gedrag heb uitgelokt, was de aandacht van de politie alleen bij de dader. Het ging helemaal niet over mij! Ik stond er beduusd bij.
Postuur, kleding, tijdstip en nog veel meer werd me gevraagd om een beeld van hem te krijgen. De komende dagen zag ik telkens politiewagens rondom dit park. Wat voelde ik me veilig! Geen ruimte voor een trauma.

De man werd al gezocht omdat hij een aanrander was. De me-to actie heeft teweeg gebracht dat de politie zich concentreerde op de dader en niet op het slachtoffer. Evenmin op het verdragen, laat staan liefhebben van de dader. Nee. De wereld werd rechtop gezet. Even. Het kwaad bestreden.

Schrijver: Susan
28 juni 2025


Geplaatst in de categorie: maatschappij

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 7

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)