Influencerarmoede
En dan zijn daar die influencers die hun verstand op nul zetten en tegen ons zeggen, dat we samen de overheid er onder krijgen. Dat is natuurlijk behoorlijk stom – de overheid er onder krijgen. We kennen voorbeelden van landen waar de overheid op hield te functioneren en in dergelijke landen wil je helemaal niet wonen.
We noemen die landen failed states. Vandaag hoorde ik een bericht uit zo’n failed state. Een leerling van mijn vrouw bleek niet naar school te komen, omdat haar oom was opgeblazen in Somalië. In Somalië hebben ze de overheid er onder gekregen.
Natuurlijk heb ik er ook geen zin meer in. Wat dat betreft ben ik geen haar beter dan Trump of Baudet, maar ik doe het wel – anderhalve meter. Niet voor mezelf. Althans, ik ben niet zo heel erg bang. Natuurlijk kan ik ziek worden en misschien ga ook ik dood aan corona, maar de meeste mensen die overlijden zijn tachtig plus. Zoals mijn moeder. Of de overbuurman van mijn moeder die overigens daadwerkelijk is overleden.
Maar ik ga er toch mee door.
Natuurlijk wil ik ook graag naar een borrel in Rotterdam, een feestje in Groningen, een etentje in Oldebroek en dan het liefst zonder afstand te houden – want dat is toch elke keer weer een domper op de feestvreugde. Natuurlijk wil ik ook een trein in stappen zonder mondkapje en zonder na te denken – ben ik niet te dicht bij die mijnheer, die mevrouw of die opgeschoten jongeren die zich nergens aan houden?
Maar ik ga er wel mee door.
Ik ben namelijk wel anders dan Baudet en Trump, ik denk niet alleen aan mijzelf. Ik denk ook aan de hartpatiënt die moet wachten op zijn operatie, omdat de intensive care afdeling vol ligt, aan de medewerkers in de ziekenhuizen die nauwelijks nog hersteld zijn van de vorige crisis, van de horeca die nu bijna weer de deuren moeten sluiten.
Ik probeer me gewoon aan de anderhalve meter te houden.
Natuurlijk niet alleen omdat ik de overheid vertrouw, maar ook omdat ik de berichtgeving vertrouw met berichten van de overheid, de kranten, de televisie-uitzendingen van zwetende en overwerkte verpleegsters in witte corona-pakken en schoonmakers die zich uit de naad werken omdat alles nog schoner moet, terwijl ze nog meer genegeerd worden door de mensen die van de schone ruimten gebruik maken.
Het is niet eenvoudig om je aan de corona-regels te houden. De regels veranderen ook en Grapperhaus had natuurlijk moeten aftreden, maar die minister ga ik mij niet als voorbeeld stellen. Ik kijk wel uit. Hij lijkt me helemaal geen gelukkige man, die Grapperhaus. Zijn trouwdag is waarschijnlijk de ongelukkigste dag in zijn leven. Nee, ik doe niet Grapperhaus na, maar doe wat ik zelf denk wat goed is. Ook als het moeilijk wordt.
De overheid eronder krijgen. Het mocht wat. Wees blij dat je er eentje hebt! Ook al zijn het soms klungels – die ministers. Zelf nadenken blijft nodig.
Maar dan moet je wel nadenken.
home.nlGeplaatst in de categorie: ziekte
corona
27
Geef je reactie op deze inzending: