tabblad: dagcolumn

Objectieve Subjectiviteit

Ondertitel: Universele Menselijkheid

Ik denk dat het tijd is om wat tegenwicht te geven aan de euforische staat van dolce far niente die dit zomerseizoen in velen opwekt.

Dit is geen column voor watjes en aanhangers van -ismen.

Mondjesmaat ben ik de verkorte versie van The Gulag Archipelago aan het lezen.

Ik doe dat om te 'lezen' in mijn eigen geest en mijn eigen responsieve innerlijk hoe daar gereageerd wordt. Uitgaande van de ervaren waarheid dat ik een mens ben en dus gemachtigd en in staat om al wat menselijk is te ervaren in mezelf. Inclusief de gevoelens, de gedachten, de emoties, de horreur, de beelden enzovoort. Ongeacht of de gebeurtenis waarover ik lees in een andere tijd is gebeurd, in een ander ras, in een ander geslacht, in een andere cultuur..

Je kunt zeggen dat ik geloof (want weet) dat we diep in de heelheid van ons eigen menszijn een beroep kunnen doen op de laag van universele menselijkheid (=inherente intelligentie) die je het fundamentele collectieve bewustzijn kunt noemen. Primordiaal bewustzijn.

De grondregel die ik hanteer is: blijf objectief; observeer zonder oordeel.
Objectief, niet partijdig, niet verleid om tot het plus of min kamp te worden bekeerd.
Niet te verwarren met stoïcijns, hetgeen ik zie als een psychologisch ping-pong batje waarmee alle balletjes van ongewenste meningen en gebeurtenissen met een onaangedane gezichtsuitdrukking worden afgeketst.

Het is een curieus proces, dit in jezelf onvervormd toelaten van de veroorzaakte reacties, maar die tegelijkertijd niet toestaan een permanente of definitieve status te verwerven. Je neemt ze volledig serieus, maar je weet dat je dit doet omdat je bezig bent te bestuderen in den vleze wat de staat is van DE mens.

Behalve deze identificatiemethode (het kunnen vaststellen of meten of constateren door middel van je eigen menselijke 'systeem' als meetinstrument) is er de machtige methode van de LOGICA (het strikt logisch, stap voor stap redeneren of denken over hoe dingen werken, en waarom ze al dan niet waar zijn) die in staat is om een objectief beeld te vormen; een onafhankelijk criterium waaraan de validiteit van de ervaring getoetst kan worden.

Er zit jammer genoeg een onontkoombare keerzijde aan deze methode: niemand begrijpt 'm.
De reden waarom niemand 'm begrijpt, is omdat niemand het DOET.
De reden waarom niemand 't doet, is omdat niemand begrijpt hoe die dat moet doen.
De reden waarom niemand dit begrijpt, is omdat de manier waarop 'iedereen' doet zoals ie doet, volledig geautomatiseerd zijn eigen leven is gaan leiden.
Het gevolg van dit laatste is dat iedereen 'denkt' dat er geen objectieve waarheid is, maar dat er alleen meningen zijn, opvattingen, overtuigingen, opinies, etc.

En in dit maanlandschap van desolaatheid is deze column precies even veel waard als een weggeschopte kiezelsteen.

Alleen voor de lapidarist..