De leraar Frans met de Italiaanse naam: "Ruedisueli" was nog jong en de edele taal die wij gymnasiasten tot ons moesten nemen en waarvan wij tijdens zijn lessen doordrongen werden, vloeide als honing van zijn lippen. Hoewel zijn elegantie, verschijning en jeugd daartoe toch alle aanleiding gaven, raakte ik bij uitzondering niet verliefd op hem, dit…

Soms denk je even (echt even) terug aan de tijd dat je naar school ging, in mijn geval een heel eind geleden en rouwig ben ik er niet om, natuurlijk heb je ervan geleerd, tenslotte ga je daarvoor naar school maar er zijn toch echt veel momenten geweest dat het luiden van de bel als zeer aangenaam in mijn oren klonk en ik niet wist hoe snel ik buiten…

Al heel lang is er volop in het nieuws dat Nederlanders heel moeilijk aan een huis kunnen komen, starters komen al helemaal niet aan bod. Wachtlijsten zijn lang en mocht je al een keer aan de beurt komen dan is dat na een heel lange adem. Natuurlijk doet de tegenwoordige tijd er ook aan mee, maar tot mijn grote verbazing zit er ook een forse commerciële…

De nieuwslezer zegt: installeer de app en u blijft op de hoogte, dat is prettig en vermits ik die app dus niet heb, blijf ik niet op de hoogte. Dat hoeft ook niet want links-of rechtsom krijg ik toch wel te horen waar ik die eventuele app voor zou moeten hebben. Die heb ik dus niet en weet je, het zal me worst zijn, alles haast je rep je, alles op een…

Wat heeft de columniste een berg shit over zich heen gekregen en terecht ook nog want: je kunt iets zeggen en je kunt iets schrijven, als datgene wat je zegt hetzelfde is als datgene wat je schrijft, zonder wijziging van klemtoon of wat dan ook, dan ben je helemaal de weg kwijt! Oude mensen als geknakte bomen laten liggen, niet behandelen en de vrijgekomen…

.....en toen zei ik haar; verklaarde ik haar dat ik niet meer naar Dongen zou komen; dat ik het zelf moeilijk had en dat ik haar niets meer te geven zou hebben....Haar kale kamer had mij niets meer te zeggen, evenmin als haar onheilspellende, onverklaarbare en onachterhaalbare geestesziekte.....Ik wilde nooit meer uitkijken op haar trieste, lusteloze…

Het is inmiddels middag en na een aantal voor mij doenbare huishoudelijke handelingen te hebben verricht, zit ik gezellig in mijn stoel wat mail te bekijken, beantwoorden, mijn fb pagina’s eveneens van antwoord te voorzien als manlief vraagt: wilde jij nog weg, ik antwoord, jij mag het zeggen. Hij besluit aan zijn hobby verder te gaan en ik dus aan…

Volgens Klaas Hummel, is de pandemie nog maar het topje van de ellende, volgens zijn column in de Quote? Gesproken wordt over het opnieuw krimpen van de pensioenen. De angst regeert!…

Ze zijn me een klein plantje komen brengen. Een slanke, nog jonge mevrouw stond voor de deur en schonk het mij. Het draagt leerachtige, donkergroene bladeren, kleine, gele knopjes die een belofte voor de toekomst schijnen in te houden en bovenop een minuscuul, lieflijk roosje. Zal ik mijn kameraden, vrienden en lotgenoten van de "Opstapbus" weerzien…

Jouw naam kende ik nooit, trouwe wachter aan mijn raam, die weer groen draagt alsof de zomer al voortijdig haar intrede heeft gedaan.....(De namen van de botanische soorten zijn mij altijd al onbekend gebleven). Je draagt blad, je draagt vrucht en je bent trouw, zoals de wrede, trouweloze mensensoort nooit is geweest... Je takken breiden zich machtig…

Je bent nog jong Anouk, en draagt nog de charmes van je jeugd. Mijn vraag is: hebben mijn hangende oogleden je voorgoed afgeschrikt bij onze eerste ontmoeting in het trapportaal? Hoe zou het zijn als we eens in harmonie en saamhorigheid koffie zouden drinken, zoals buren doen? 's-Avonds schittert een bleek licht door de glazen deuren die onze appartementen…

Tanka Die boomklever doet zijn naam weinig eer aan, vliegt tussen takken door, vermijdt sterke boomstammen, hupt dan over het bospad. Prozatekst: Als je eens rond loopt in Ulvenhouts Voorbos, dichtbij Breda, vliegt er misschien een mooi lichtblauw en roze gekleurd vogeltje tussen de bomen door, om daarna een eindje over het pad te lopen…

Uit verre verten ben je gekomen; uit de verste verte..... In de nacht ben je gekomen; om afscheid te nemen? Heel de magie van mijn jongere jaren herleefde; van de jaren, doorgebracht met jou. Is het afscheid gekomen in de nacht? Heeft de schimmige taal van mijn onderbewustzijn gesproken en je gestalte ten tonele gevoerd?…

In die tijd posteerden de vrienden zich vaak bij het raam, in hun groene fauteuils, om hun discussie aan te wakkeren en de problemen van mens, wereld en werkelijkheid te bespreken, zoals vrienden doen.... Het was alsof hen een licht gezonden werd; uit majestueuze wolkenpartijen in de verte vielen bundels van zomerlicht. De kamer was "tropisch"…

....en daar observeerde ik steeds die rozen: geel, wit, roze en rood, die daar stonden te pronken in het late seizoen op die merkwaardige, lange, houterige stelen..... "Auf der Heide blüh'n die letzten Rosen" zingt men en zo zal de dag spoedig aanbreken van mujn zeventigste verjaardag en met weemoed en tranen zal ik instemmen met dit lied.....…

Met mijn goede ouders; bij hun leven zozeer getormenteerd en gekweld door het levenslot en het ongeluk van hun zoontje, onze broer, legden we eens te voet de lange weg af vanuit zuidelijke gedeelten van onze stad naar het wevershuisje, eens het domicilie van de Heilige Petrus Donders, later missionaris in Suriname. Altijd zal ik me onze tocht herinneren…

De zon schijnt. Dat helpt. Waarom het helpt, zelfs nu ik weet dat ik huidkanker heb gehad? Weet ik veel. Het helpt. Net zo goed als het helpt dat poes een kopje komt halen, een, twee, een poosje lijkt hij niet weg te slaan, eist hij alle aandacht op. Om dan weer zomaar te verdwijnen. “Net een vrouw” zeg ik. “Getver, al die haren” zegt Woemi. Ze…

In die lang-vervlogen tijd trof ik je weleens aan als je aan het borduren was in je riante flat waarvan je nooit kon genieten....De klanken van de piano van de buurman bereikten ons door de dunne muren heen. Je had graag quatre-mains met hem gespeeld en wel op verschillende ongebruikelijke manieren.... Mijn goede vader, wiens nagedachtenis we eren…

De momenteel allerwegen zozeer gevreesde virussen hebben kennelijk nog altijd niet via de nauwe, fragiele schachten die mijn keel met mijn longen verbinden de laatstgenoemde organen bereikt die door een onbekende zijn opgehangen in de borstholte als het chassis van een auto.... Ik ben opnieuw langs het smalle, bochtige pad gegaan, op weg naar het…

Elke dag worden we op de hoogte gehouden van de stand van zaken omtrent de crisis: dat dit Corona betreft moge duidelijk zijn, dus die hoef ik niet te vermelden, tenslotte hoor je niks anders meer! In de ban van een moordlustig virus, onzichtbaar voor het blote oog, maar daarom des te gevaarlijker.... Elke dag weer een fors aantal doden, slechts.…