Wie is er tegenwoordig eigenlijk niet "beperkt"?
Gezegd moet worden dat een wereldberoemd filosoof uit de Oudheid, namelijk Seneca, als niemand anders vastgesteld heeft dat zelfs het grootste genie per definitie zijn/haar beperkingen kent: "Nullam umquam exstetit magnum ingenium sine aliqua dementia" ("Er heeft nooit een groot genie bestaan zonder een of andere beperking").
We zijn allen als mens eenzijdig en het leven blijft een "pars pro toto" (een deel in plaats van het geheel. Niemand…

Bij de "Action" aan de Bernard Loderstraat in Tilburg scharrelt meestal wel een ruim publiek rond. Niemand wil graag zijn budget overschrijden en koopjes zijn altijd welkom. Men hoeft zich geen zorgen te maken over de vraag of men hier wel of niet "Fleece"-dekens zou verkopen. Ik heb ze wonderlijk genoeg al snel gevonden en heb ze inderdaad aangetroffen, in diverse tinten en prijzen, geschikt om in de koude winternachten mijn verouderde en aftandse lichaam dat zelden werd liefgehad te bedekken,…

Hoog rijst de gevel op van het voorvaderlijke huis aan de Oude Markt in Tilburg. Even verderop is de winkel van de oude bakker die zijn leven slijt achter de toonbank waarin diverse soorten gebak zijn uitgestald en waar ik nog altijd een saucijzenbroodje kan verkrijgen dat als ontbijt kan dienen. De grote drogisterij van "Erica" met haar enorme en overbodige assortiment opent haar deuren om klokslag half tien in de morgen als de imposante klok van de nabije Heikese Kerk van zich doet horen;…

Hoe verheugd moest ik niet zijn dat ik - geheel zonder betaling - het handje van mevrouw de hele dag mocht vasthouden; van mevrouw die leed onder toenemende eenzaamheid, een zwaar spraakgebrek en beginnende blindheid? In Tilburg West opende zich een wereld voor mij; een tot dan toe onbekende wereld; een geheel nieuw universum, gesitueerd in de omgeving van een Zorgcentrum. Het moet echter gezegd worden dat men zelfs in het vrijwilligerswerk kieskeurig is; zelfs als men aan komt zetten met een…

In 1979, toen de sneeuw viel, is ze geboren, mijn trouwe Ilonka, die mij op een goede dag geschonken werd. Ze is gekomen en ik verklaarde haar geen werkgever te zijn en dit voor haar nooit te zullen worden.
Met Kerstmis bracht ze me een geschenk, namelijk een feeëriek landschapje, een straat met huizen van hout, waarachter een lampje brandt.
Ze is mijn trouwe Ilonka, die mijn dierbare jeugdfoto's, onvervangbaar en kostbaar, en het klokje dat de uren van mijn leven welhaast roekeloos wegtikt,…

Een systeem zonder weerga en vergelijkingsmateriaal, een weergaloze revolutie die alles overkoepelt en die mijn geestesvermogens vergaand overstijgt heeft het roer in de maatschappij overgenomen, bepaalt alles en iedereen en heel ons doen en laten. Het betreft de digitale revolutie.
Door het onovertroffen vernuft van de mens, dat zich echter ook tegen hem kan keren, staat alles en iedereen met alles en iedereen in verbinding. Toch blijft het zo dat de ordenende vermogens van de mens de chaos…

We kwamen te praten in het restaurant van het Twee Steden Ziekenhuis; twee echte oude Tilburgers, opgegroeid in dezelfde contreien, die beiden hun geboortestad van haver tot gort kenden. Een krans van grijs haar omringde zijn overigens kale schedel. Ik vroeg hem of hij een interessant boek aan het lezen was. "Het gaat over mindfulness met vogels" verklaarde hij en hij gaf aan zo van vogels te houden en ze in de vrije natuur zo graag te observeren. Toen mijn chocomel met slagroom op was, namen…

Onze mooie LocHal vormt nog altijd een pronkstuk voor onze stad met onder meer een wereldberoemde kroonluchter en met de rijen boeken die zich aaneenrijgen in de schappen.
En onze vervreemding van alles en iedereen was zo enorm tot we elkaar weer ontmoetten en ons laafden aan de vriendschap die was blijven bestaan, die overleefd had

Mijn longen hangen ongezien en onvermoed in de borstholte als in het chassis van een auto. Al eerder waren alle mogelijke middelen ingezet om de astma-aanval te bestrijden; medicijnen, verneveling etc. etc....
Het Röntgenapparaat registreert het weefsel exact en meedogenloos en de longarts heeft op zijn bureau een replica staan van een paar longen, een soort beeldje, ongetwijfeld geschonken door de geneesmiddelenfabrikant.....
Hij zetelt achter zijn bureau met op de achtergrond de…

De Vincent-shop heb ik altijd graag bezocht. Zij is gesitueerd achter de neogotische gewelven van de Heuvelse kerk, in een uithoek en vormt een oase voor armoedzaaiers. Onder het standbeeld van de heilige Vincentius à Paulo kun je hier winkelen en met mijn cadeaubon van twintig euro - een goedgunstige schenking - was ik welhaast in staat de winkel "leeg te plunderen".
Ik kocht: zes handdoeken, een tas, een paar schoenen, een klokje en een paar boeken van bekende en onbekende schrijvers.
Een…

De stad leek te huilen. Als uit blinde, nietsziende gevels staarden de huizen mij aan. Mijn haar lag als een wilde, ruige vracht op mijn schedel en het donkerblond van mijn jonge jaren was nog niet geheel verjaagd door grijze lokken die aarzelend als ontdekkingsreizigers op een onbekend continent "voet aan land" hadden gezet.
De jongeman, die mijn kapper is, zou er fluks de schaar in zetten, van tijd tot tijd schikkend met de handen en vragend of zijn inspanningen naar mijn zin waren. Mijn…

Door een "liefdesobsessie" gepaard gaande met telefoonkosten dreigde ik volkomen aan lager wal te raken, dus er moest iets gebeuren.
Ik kan mijns inziens alles goed verwoorden, dus had gesolliciteerd naar een baantje als "huishoudelijk medewerkster" bij een villa aan de Bosscheweg en werd uitgenodigd voor een gesprek. Ruim vóór aanvang van het sollicitatiegesprek posteerde ik mij in een steegje naast genoemde villa en bekeek van daaruit wat misschien mijn toekomstige werkplek zou worden.…

Het kan weleens voorkomen dat mijn computer uitvalt. Mijn beste vriendin Dionne benadert echter de wonderlijke, mij dierbare en ingenieuze machine als een ingenieur en zoals een arts een patiënt behandelt; zij noteert het serienummer en checkt de batterij en de snoeren. Ze heeft altijd wel een "technisch EHBO-setje bij de hand waarmee ze de "patiënt" kan reanimeren en weer tot leven kan wekken.
En inderdaad: plotseling licht het scherm weer op, als een mens die ontwaakt uit een coma of als de…

De wachtkamer van de Afdeling Longgeneeskunde van het Tilburgse Twee Steden Ziekenhuis heeft wel iets weg van een tempel of van een kerk. Het morgenlicht valt boogvormig op de kale witte wanden. Enkele "gemondkapte" dames en heren wachten tot de longarts in de deuropening verschijnt en tot hun naam weerklinkt en zo kom ook ik aan de beurt: "Mevrouw Broeckx!".
In de spreekkamer van de longarts larderen twee levensgrote schilderijen, waarschijnlijk van Piet Mondriaan, en heel toepasselijk, de…

Nog steeds klinken de oorverdovende knallen door de straat, zeker als de jeugd pauze heeft van school, of dat ze naar huis mogen, je hoeft er niet voor op de klok te kijken, want yes, de scholen zijn weer open! Voor wie er nog aan twijfelde, stop daar maar mee want de oorverdovende klappen vertellen je het tegendeel…
Ook vandaag was dit niet anders, dikke rookpluimen volgen na de dreun en ik kijk opzij, slaak een zucht van verbazing -en opluchting want: er komt een politiebusje aanrijden als…

Het breien was mij kennelijk moeilijk aan te leren. Het rozenkranszakje dat door geduldig was- en strijkwerk van Zuster Theodorina tenslotte presentabel was voor de jaarlijkse handwerktentoonstelling in een lokaal van ons lage houten schoolgebouw droeg niettemin de sporen van veel zweterige en verwoede inspanningen die in feite niets hadden opgeleverd en nauwelijks tot een toonbaar resultaat geleid hadden. Dit speelde zich af in de eerste klas. In de hogere klassen breiden we voor onze dierbare…

Wij als relatief kleinste land zijn dus in staat gebleken om: de duimschroeven op een giga manier aan te draaien in de vorm van: het dagelijkse leven bijna onbetaalbaar te maken? Wat is het geval wel: in verband met de maatregelen hebben wij een bijzonder sobere kerst en oud- en nieuw gehad, met andere woorden, er kwam niet meer in huis dan de gewone boodschappen met 1 verschil: er kwam een geweldig pakket boodschappen om ons op die manier een fijne week toe te wensen, wat ook prima gelukt is…

We waren nog kinderen en we speelden in het struikgewas aan weerszijden van de lange gang die de arbeiderswoningen flankeerde en met elkaar verbond tussen de stekelige hulststruiken met de rode besjes en de andere struiken en planten waarvan we de namen niet kenden en uit twijgen maakten we een raamwerkje waarop we spinnenrag spanden. De arme insekten; de lieveheersbeestjes, de slakken, de rupsen en de spinnen vingen we in jampotten waarover we een papieren deksel spanden en waarin we gaatjes…

Maanden geleden werd besloten dat: plastic rietjes slecht zijn voor het milieu en weet je, dat snap ik best omdat je die dingen overal ziet liggen, soms nog in een pakje drinken, of in een beker van de Mac, domweg overal! Dat die dingen moesten worden vervangen begrijp ik wel maar: diezelfde plastic rietjes zitten wel in de miljoenen zelftesten die iedereen momenteel in huis heeft, die worden gebruikt in de teststraten, in praktijken en waar al niet meer?
Dat is dus ook gewoon plastic - en nou…

Op de verjaardagskaart had ik mijn goede wensen voor haar vijfenzestigste verjaardag kenbaar gemaakt en had ik aangegeven dat ik haar de warmte die ik haar zo graag wilde schenken, wilde doen toekomen door middel van een zelfgebreide sjaal. De sjaal had ik gebreid uit zachte, zeegroene en witte wol en keurig verpakt in cadeaupapier. De grote dag brak aan en we bezochten de boerderij; het oude huis aan de rand van een bosgebied waar de zwarte hond, genaamd Fendel, de opgewekte bruinrode hennen…