In onze stationshal, die overigens niet uitblinkt door de sfeer die men wellicht zou wensen, is sinds kort een piano opgesteld en een uitbundige en enthousiaste jongeman beroert de toetsen. Jongeren, mogelijk enthousiaste studenten verzamelen zich in de hal die nu hun trefpunt vormt. Men heeft nog geprobeerd van niets iets te maken, schoonheid en "Schwung" te verlenen aan het onooglijke, lelijke en aftandse en mijn mededogen voor de jeugd is groot...Al te spoedig zal het leven hen overrompelen,…

"I close my eyes
and I drift away
into the magic night"
Zo luiden de woorden van de song en zo lig ik wakker of slaap ik in, mijn lange voorbije leven overdenkend en gedachten aan tientallen gebeurtenissen en personen bezetten mijn geest....…

De vriend die ik tenslotte nog vond nu de tijd van mijn leven begint te korten en uitgeput en op begint te raken, was eens, gekleed in zijn slordige en aftandse colbert, aangeschoven aan de tafel van onze redactie. Hij heeft het gezicht van een boxer; stoer en toch lief, met smalle ogen waarmee hij smekend en hulpbehoevend in die van mij pleegt te kijken, brede zoeloe-lippen die ik nooit gekust heb of zou willen kussen en die een vaak cynische glimlach tonen en hij staat aan mijn zijde. Zijn…

....in die lang voorbije jaren van onze jeugd kwamen ook de cornflakes weleens op tafel en in die grote doos was dan gewoonlijk een verrassing verstopt. Zo herinner ik me een klein plastic speelgoedje in de vorm van een ouderwetse fiets, een vélocipède, dat ruimschoots tot onze kinderlijke verbeelding sprak...
Veel speelgoed bezaten we overigens niet. De kinderen van Bensing, onze buurmeisjes, hadden daarentegen mooie feeërieke sprookjesboeken met wijnrode kaft. Vader was ingenieur en…

Fout, helemaal verkeerd, zo vreselijk mis om even twintig jaar terug te gaan en toch doe ik het, slechts twee decennia, zolang hebben we die geweldige nieuwe munteenheid, echt waar en wanneer ik domweg de prijs neem van een pak melk, melk waarvan ik vind dat iedereen dat wel in huis mag en moet hebben, dan maak je een smak van schrik, meer dan tweemaal zoveel kost dat kostbare vocht en weet je, voor dat spul heb ik het nog over maar als je nu kijkt, wat we hebben gekocht voor het lieve sommetje…

De Basiliek in Oudenbosch vormt een replica van de zestien maal meer omvangrijke, wereldberoemde Sint Pieter in Rome. Haar zilverkleurige koepel verheft zich boven de daken van het Brabantse dorp en is al vanuit de verte zichtbaar.
Twee jaar geleden zag ik haar voor het eerst en op een nog zonnige oktoberdag zag ik haar weer. De gruwelijke taferelen uitgebeeld op levensgrote schilderijen, de heiligenbeelden en de gevleugelde engelen getuigen van de twintig eeuwen oude Christelijke traditie,…

Mijn trotse naam; de naam van mijn voorouders, geschreven met ckx; de naam mij bij mijn geboorte meegegeven; de naam die ondanks alles vaak voorkomt in het Antwerpse telefoonboek, wordt kennelijk vaak beschouwd als een curiositeit en is vaak aanleiding tot het cliché: "U behoort zeker tot de rijke tak".
Mijn standaardantwoord, inhoudend dat mijn portemonnee leeg is volgt daarop doorgaans spoedig en ook kan men mijn opmerking meestal als terecht beschouwen dat ik vaak op de rand van het…

Een volle maan, ten dele beschenen door de zon vertoonde zich aan de hemel toen we onderweg waren naar het zwembad.
"Stappegoor" zou ons opnieuw verwelkomen en het weldadige water zou onze lichamen strelen. De "duistere regionen" rond het bassin hielden als het ware een mysterie in en de koepel ver boven onze hoofden vertegenwoordigde een magische schoonheid. De avond zou langzamerhand vallen over Tilburg en weer zouden we huiswaarts keren.....

De klok tikte de seconden weg, liet af en toe een mooie klank horen en ineens vraag ik me af, hoe lang hebben we die klok, hoeveel slagen zou hij geslagen hebben, hoeveel tikken heeft ie ons gegeven, seconden heeft ie aan ons leven toegevoegd? Een simpel geval, een tikkende klok, met op het halve en hele uur de slagen….over de dag gerekend meer dan genoeg, te bedenken dat ie hier al jaren hangt, heeft het geval ons al die tijd voorzien van: wegtikkende seconden, weggalmende half uren en…

De arts draagt een welluidende, wellicht Russische naam en de blondheid is al bijna vervaagd en verdwenen uit haar haar.
Ze plaatst het ingenieuze en wonderlijke instrument op mijn lichaam en tuurt ingespannen naar de kwetsbare en "nutteloze" organen die nooit een kind gedragen hebben en onvermoed en ongezien de buikholte bezetten. Op het computerscherm vertonen zich de vage contouren van de oscillerende grijze weefsels, nooit eerder aanschouwd.
Tenslotte volgt gelukkigerwijs de constatering…

De door mij zozeer vereerde schrijver Edgar Allan Poe, een "boegbeeld" uit mijn lang voorbije jeugd en een van mijn favoriete auteurs, sprak in zijn fabuleuze en magische verhaal "De val van het Huis van Usher" altijd zeer tot mijn verbeelding. Maar mijn kinderlijke, huiveringwekkende verbeeldingskracht is in de lange jaren van mijn volwassenheid afgestompt en verzwakt.
Niettemin sla ik in nachtelijke uren vaak het merkwaardige pand aan de overkant van de snelweg gade dat een moderne versie…

Op de grasgroene "uitlaatstrook" vóór mijn woning zie ik ze voorbijkomen met hun trotse bazen en bazinnetjes: de trouwe honden, zelfs symbolen van de zozeer wenselijke menselijke trouw, met de flamboyante, elegante en vrolijk wapperende staarten.
En ook zag ik aan de overkant van de snelweg die mijn huis flankeert, bij de stoplichten, twee sneeuwwitte grote lievelingen op commando van hun baas braaf zitten wachten tot ze over zouden mogen steken.
En zelfs zag ik op de Korvelseweg, in de…

In oktober schemert en schittert het gouden licht van een nieuwe herfst door het gebladerte. Ik ben vandaag op weg gegaan naar de Noord Besterdstraat, vlak bij het gelijknamige Besterdplein gesitueerd, waar ik in het atelier van Inge hartelijk ontvangen werd. Het atelier, gevuld met de vele parafernalia die voor de kunstbeoefening benodigd zijn, ligt een eindje achter het woonhuis van Inge en is te bereiken via een weelderige tuin.
Binnen tref ik mij merkwaardig en onbegrijpelijk aandoende…

Een Regiotaxi spoedt zich voort door de Tilburgse straten. Mijn medepassagier is een echte Tilburger. Met het als een diamant zo scherp geslepen verstand c.q. het boerenverstand c.q. het meedogenloze en alomtegenwoordige eigenbelang en het kritische vermogen van de gemiddelde Nederlander becommentarieert hij de politieke verwikkelingen van de laatste tijd, de toestand van het klimaat, de economie, alsmede het menu in de diverse restaurants die hij frequenteert.
Zou een psychiater het…

Mijn wonderlijke en ingenieuze machine, mijn laptop, die zozeer zijn kunstmatige intelligentie demonstreert, viel uit en toonde slechts een inktzwart scherm. Mijn beste en hoogbegaafde vriendin Dionne heeft altijd wel een "technisch EHBO-setje" bij de hand waarmee ze mij ter zijde staat. Ze is als een ingenieur, als een vakkundig arts die naar haar patiënt komt kijken; ze checkt de batterijen en de stroomtoevoer en noteert het serienummer en warempel: het scherm licht op en vertoont weer de…

Mijn oom A., die nog gespeeld heeft met ons, kinderen, in de zonnige tuin van ons arbeidershuisje werd, vijftig jaar geleden, overrompeld door de onbarmhartige dood. Zijn graf ligt in Engelen, in het dorp waar zijn nu negentigjarige weduwe het nog iedere week bezoekt....Zij is mijn trouwe en lieve tante, de laatst-overgeblevene van mijn tantes en ze kent me nog altijd de eretitel "kind" toe, een epitheton ornans voor mij, de wees die ik tegen wil en dank geworden ben.
De mooie roze spencer en…

Wie houdt van Winkelcentrum Wagnerplein moet wel zand of een andere substantie in de ogen hebben. Het ligt in Tilburg Noord uitgestrekt tussen de grauwe, kale bebouwing; een consumptieparadijs zonder weerga, overladen met goederen en artikelen; teveel om op te noemen......
Eens zegevierde hier mijn verliefdheid; als ik aan Hem dacht en in de bloemenzaak een verrassing voor Hem kocht....
Lang-vergeten, lang-vergaan zijn mijn gevoelens. De genadeloze, voortrazende tijd vernietigde ze voorgoed....

Ik kwam haar tegen vlak bij het oude kerkhof, zwaar vergrijsd en voortstrompelend achter een rollator en ik herkende onmiddellijk in haar de "vriendin" van tweeëntwintig lange jaren, met wie ik in vroeger tijden de zwemafspraken had gehad; de "vriendin" die welkom was geweest in mijn ouderlijk huis; met wie ik aan het sterfbed van onze betreurde ouders had gestaan, maar die mij eens na haar traktatie op een terrasje in een naburig dorp verklaard had tot "egoïste" waarop de tranen die zij hoe…

Als mensen afhankelijk worden van social media, in welke vorm dan ook moet er niet veel gebeuren want men raakt van de weg en aan de kook. Het is wel heel toevallig, dat: op ‘t nieuws de link wordt gelegd met de bestorming van het Capitool en Facebook, want amper tot je doorgedrongen, valt alles wat met dit fenomeen te maken heeft uit!
Nou heb ik geen Twitter, Instagram of meer, alleen Facebook en messenger, watts app, maar dat doet het niet meer. De mensen die afhankelijk zijn middels de…

Helaas had ik mijn sleutel aan de binnenkant van de deur laten zitten, zodat ik me buitengesloten had. Ik belde aan bij de buurman op de bovenste verdieping en klopte ten overvloede nog eens met mijn knokkels op de glazen deur van zijn woning. Tenslotte deed meneer open maar hij was helaas slecht gehumeurd. "Ik voel me niet lekker" verklaarde hij "en het is uit met mijn vriendin" "Dat kan ons allemaal overkomen" antwoord ik. De reserve-sleutel die hij voorradig had paste niet.....
We bellen…