Van een vriend die het gebracht heeft tot Inspecteur van de Belastingdienst hoorde ik dat slechts een MBO-opleiding nodig is geweest voor jouw werkzaamheden in je armzalige baantje van belastingambtenaar, mijn liefste, arme vader.
Op die foto (die ik nog altijd bewaar) zie ik je op die kale kamer, in het gezelschap van je collega's, achter je metalen bureau, je papieren vóór je. Je was een kameraad en steunpilaar voor de jonge jongens op het kantoor die je protegeerde maar om je te pesten…

Misschien ben ‘k wel een tikkie van de oude stempel, maar dat boeit me niet, zolang ik me er goed bij voel is het altijd oké tenslotte?
Beginnende met wat kleine nietszeggende boodschapjes te doen, thuis komende even koffie drinken met zijn twee, onze Swiebertje
(kanarie die er ook uitziet als voornoemd persoon);verschoond, de vaatwasser aangezet, die liet weten dat vol- dus ook vol is?
Een was aangezet en tja, het is geen buiten-weer, dus nu staat de droger te draaien, met een irritante…

Mijn vraag aan mijn lezer is: vindt u het ook zo'n feestelijke gebeurtenis die Persil Discs aan te schaffen bij Albert Heijn met 60% korting? En mijn volgende vraagstuk is: gaan we met die zielige kortingsstickers die je open kunt krassen de oorlog in de maatschappij tussen "haves" en "have-nots" winnen? Zal hiermee de grote tweedeling opgeheven worden? Of mag ik het Hollandse woord "Mieren...." hiervoor opnieuw munten en gebruiken?
(Ik kreeg als armoedzaaier enkele van die bonnetjes cadeau van…

De arts die sinds jaar en dag mijn huisarts is, greep, grabbelde en graaide naar hartenlust meerdere malen met haar handen in mijn weke, kwetsbare middenrif en ik vroeg haar eveneens meerdere malen, dodelijk ongerust, of ze "iets nieuws" geconstateerd had. Het antwoord was ontkennend, maar, weer achter haar bureau, vertrok haar fraaie, Chinese gezicht van ongeduld. "U maakt van een mug een olifant", verklaarde ze.
Het is niet eenvoudig of gemakkelijk een nacht door te brengen op de ziekenkamer…

Mevrouw had haar lange leven doorgebracht aan de zijde van haar man in Tanzania, Nigeria en Kenia. De dubbele ring aan haar vinger getuigde van de lange huwelijksjaren. De "West-Europese Weelde", de overvloed in de winkels, had zij na haar terugkeer niet zozeer verwelkomd. Veel liever had zij genoten van de gastvrijheid, de medemenselijkheid en de hartelijkheid van de Afrikanen.
Zo wordt daarginds dan ook de "Bwana", de blanke man, op handen gedragen en zo ook verruilde eens mijn allerbeste…

In die tijd had je nog die kaartenbakken die je kon raadplegen bij onze vestiging van de vrijwilligerscentrale aan het Sint Annaplein en die voorziening leek op een hoorn des overvloeds, op een rijk, gul arsenaal waaruit je naar hartenlust kon putten en waaruit je vacatures van je gading kon opdiepen en uitkiezen.....
En zo was ik terecht gekomen bij een alternatieve genezer in het "paranormale gezondheidscentrum" in een naburig dorp wiens lezingen, gegeven in de Franse, Duitse en Engelse taal…

De vraag rees bij mij op of het St.Elisabeth Ziekenhuis soms mijn nieuwe thuisfront werd? Ik was er geboren, zoveel was zeker en de eerste weken van mijn leven had ik door moeten brengen in het glazen broeikasje dat men "couveuse" noemt; ik was er meerdere malen opgenomen geweest....
Hoe dit ook zij; de longarts verwelkomde mij. Ik had de "puffers", deze redmiddelen bij mijn astma niet behoorlijk gebruikt. De man in de witte jas vóór mij waarschuwde mij....
Ik mocht ondanks alles met…

Tegen haar, tegen mijn vriendin, had ik vaak uitgebreid verhaald over "my secret love" die "no secret anymore" was.
Maar mijn vriend verdween in verre tropische sferen en zocht onpeilbare, onnaspeurlijke verre horizonten om daar zijn heil te zoeken....
Met lege handen, met een leeg hart en lege armen bleven zijn vrienden achter, radeloos en nutteloos tastend, uitziend naar een bericht dat uitbleef, dat nooit meer is aangekomen....

Vannacht zag ik je in mijn droom, vadertje!
Ik wist dat je terug zou keren van gene zijde, dat we weer samen zouden zijn. Je was altijd vredelievend, vadertje, je beschermde me, alles heb je me willen geven, nooit heb je me geslagen.
Op je saaie kantoor werkte je dag aan dag gedurende veertig lange jaren om je dierbare gezin te behoeden voor de armoede die je gekend had en die je mateloos beangstigd had.
En vannacht zag ik je en was ik bij je, mijn vader! Rustig en meditatief zat je in de…

Ik had nooit veel gesprekken gevoerd met de oude dame aan wie ik "toegewezen" was. Stilzwijgend en als vanzelfsprekend waren onze verstandhouding en wederzijdse sympathie tot stand gekomen en deze hadden drie jaar standgehouden tot het einde onverwacht was gekomen.
Ze schonk me eens haar portret in een lijstje gelardeerd met de afbeelding van bloemen dat nog altijd mijn dressoir siert en een kop en schotel die eveneens een herinnering vormen.
Samen gingen we vaak bij de vijver kijken naar de…

Je schrikt je verloren, ik tenminste wel wanneer die poortjes dat oorverdovende geluid afgeven, als zou je wat gepikt hebben, maar in dit geval moesten we nog naar binnen dus we waren gewaarschuwd in feite…voordat we bij de Aldi binnen gingen waren we bij de action geweest en met die spullen in de tas ( en de bon in de zak) even door de zaak heen. Bij de kassa betalen natuurlijk want dat is normaal maar ik zeg tegen de kassier, het alarm zal zo afgaan, want we hebben al wat in onze tassen…

Stel nou: dat je alle plastic rietjes uit de handel haalt, want dat is natuurlijk pure winst, omdat die rietjes ervoor zorgen dat we een soort van plastic soep in de zee- en oceanen krijgen, dus die rietjes gaan in de ban en natuurlijk is dat hartstikke goed, zo voorkom je die soep, in de zee- en oceanen immers?
In plaats van die plastic rietjes doen we gewoon papieren rietjes, heel erg goed idee hoor, ware het niet dat we de kleine pakjes niet meer gebruiken want die papieren dingen zijn dus…

We waren beiden op weg met buslijn zeven. Hij droeg een krullerige haardos, een ringetje in het oor en een gouden kettinkje met medaillon om de hals, mogelijk duidend op bepaalde voorkeuren die mijn volledige begrip en billijking kunnen wegdragen.
Hij was na zijn ongelukkige val nog maar net ontsnapt aan een dwarslaesie en nu dankbaar voor zijn herstel na een langdurige revalidatie. Momenteel zette hij zijn humanitaire gevoelens die hij vroeger tot uiting had gebracht in een verpleeghuis in…

1978. Grease was een hit.
examenfeest van de MAVO.
mijn vader, beretrots op het diploma,
wat kon die jongen toch goed leren…

Het Imari-porselein vormt een zeldzame soort van Japans of Chinees negentiende-eeuws porselein, vaak met oranje en blauwe motieven en afbeeldingen. In een kringloopwinkel zag ik onlangs nog een fraai bord in die stijl in de etalage dat geveild zou worden....
Mijn zozeer door het leven gekwelde moeder vereerde de twee trotse, hoge Imari-vazen, erfstukken, die altijd op de fraaie zilverkast hadden gestaan, eveneens een erfstuk, waarin porselein, zilver en glaswerk verzameld waren, een pronkstuk…

De fotograaf moet gemerkt hebben hoe verlegen ik was. Het jeugdportret siert nog altijd mijn kamer. Ik was zes jaar oud. Met mijn nichtje Guusje was ik gaan spelen in de Jan Truijenlaan. Daar was plotseling die man in het struikgewas die dat vreemde, merkwaardige, angstaanjagende tussen zijn benen aan ons toonde....
Veel later: het politiebureau aan de Noordhoekring; de foto's; de portretten. Herkenden wij onze belager?
De herinnering blijft.....

Tot mijn verrassing werden de twee grote, fraaie boeketten aan huis bezorgd; kennelijk als dank voor mijn redactioneel werk voor een wijkkrant en voor mijn notuleerwerk. De hoofdredacteur van genoemde krant had zich uitermate bezorgd en zorgzaam getoond om mijn longziekte, maar al te spoedig, onverwacht en onverhoeds, zou het reservoir van de affectie die hij over mij had uitgestort leeg en uitgeput zijn. "Nieuwe bezems vegen schoon" en ik was aanvankelijk binnengehaald en de hemel in geprezen…

In de grote hal van het ziekenhuis heb ik het beeld bewonderd van een gevleugelde vrouw en man, mogelijk symboliserend het diepe dal van de kwetsbaarheid van de mens waaruit hij opgeheven kan worden door de medische wetenschap en -zorg
(Ik was het ziekenhuis genaderd met mijn trage pas, voortstappend door paden, omzoomd met hagen met fris groen gebladerte)
In de wachtkamer spreekt een oudere dame mij aan: "Bent u ook een van de gelukkigen?" "Ik ben gelukkig dat ze mij nog kunnen helpen" is mijn…

Eens kwamen wij samen in het oude huis, in de achterkamer en schaarden wij ons rond de tafel onder het lamplicht en dan rikten we en speelden we yahtzee; vader en moeder en oma die bij ons inwoonde in de kamer op de eerste verdieping, mijn zus Cecile en ik. Wij allen speelden de spellen met de dobbelstenen en de kleurige kaarten razendsnel en slim en hanteerden de termen die daarbij hoorden.
Het was in de goede oude tijd toen de rampspoed zich nog niet voltrokken had, toen we nog saamhorig en…

De wind ruist en zet het gebladerte, nu in zomertooi, van de bomen aan mijn venster in beweging. Ik zie uit naar een milde septembermaand met milde temperaturen als een feeëriek licht de wereld overspoelt.
Vroeger werden de potloden geslepen in september; de schoolschriften lagen klaar. De zuster in het lange, zwarte habijt maakte haar rondgang door de klas en voorzag ons kinderen, van het garen in de juiste kleuren voor het handwerken.
In mijn "liedjesschrift" noteerde ik de chansons van…